Arthur Briët
Beeldbank legt boeiende plaatjes onder de Kerstboom
(foto: Jan Smets)
Leuk nieuws! Ongetwijfeld zal dit veel Maneblussers die geboeid zijn in de geschiedenis van hun stad en verzot zijn op oude plaatjes plezieren! Ik ben er zeker van dat de mooie aanwinst die de Mechelse Regionale Beeldbank 'onder de kerstboom' legt zal zorgen dat er deze dagen heel wat zal opgesnord worden op dit unieke 'plaatsjesarchief'. Niet minder dan 830 foto's gemaakt door Werner Devroey werden toegevoegd aan de Beeldbank. Niet weinige Mechelenliefhebbers kennen de boeken van Werner Devroey die vorig jaar overleed. Ze staan op menig boekenschab in onze Dijlestad. Ik laat Axel Vaeck, documentalist bij het Stadsarchief, aan het woord:
Van het Lam Gods geslagen...
(foto's: Jan Smets. Dirk Huyghe)
Ik prijs me gelukkig dat ik de unieke tentoonstelling 'Van Eyck - een optische illusie' nog heb kunnen bezoeken in februari. Nooit eerder - en wellicht voor de laatste keer - waren zoveel schilderijen van deze wereldberoemde schilder uit de school der Vlaamse Primitieven, tesamen te bewonderen. Langer had ik niet moeten dralen. Niet veel later ging in Gent immers de deur op slot. De eerste lockdown was een feit en deze prestigieuze expo ontsnapte er niet aan. Geboeid in Van Eyck las ik even later ook het geromantiseerde verhaal over de opdrachtgever voor het Lam Gods: Joos Vijd - door Jonas Bruyneel.
Dit vertelde ik hem: Dirk Huyghe. Ik had met hem een afspraak in de kunstgalerij op de Haverwerf waar zijn kopie op ware grootte van dit iconische vijftiende-eeuwse werk te bekijken valt door de vensters. Een kijkdoos als het ware. Intrigerend. Net zoals het werk zelf...
Dé Fabeltjeskrant, niet te missen
Inez Maes stelt originele 'Maneblussers-illustraties' tentoon in Cultuurcentrum
(foto's: J.Smets)
Buiten het feit dat ze bulkt van talent is ze ook nog eens een bescheiden, innemende en sympathieke persoonlijkheid. Inez Maes - de jonge kunstenares - die op bijzonder knappe manier vorm gaf aan het succesrijke prentenboek 'De Maneblussers', heb ik gisteren ontmoet in de entree van het Cultuurcentrum waar tot eind januari de orginele prenten uit dit boek worden tentoongesteld. Loop zéker eens binnen. Het loont méér dan de moeite!
Madame Hortense Champagne - koningin van het Mechels Ballet is niet meer...
(foto's: Jan Smets)
Ik was niet verrast door het nieuws. Elk moment had ik het verwacht. Vandaag verliet ze het podium - de voetlichten doofden. Het doek viel. 98 jaar mocht ze worden: Hortense Schoensetters-Champagne: de ongekroonde koningin van het Mechelse Ballet. Tot ver buiten de stadsgrenzen was haar in 1958 opgerichte balletschool 'De Jeugd' erg vermaard. Ook was ze de grondlegster van het Mechels Conservatoriumballet. Ze kon streng zijn. Punctueel. Madame Hortense vond discipline broodnodig. Maar ze was correct. Ze hield van haar leerlingen. Intens. En van hen kreeg ze veel liefde en dankbaarheid terug. Velen bezochten haar nog heel regelmatig en deden met hun voormalige lerares af en toe nog een stapje in de wereld. Daar genoot ze van. Een paar weken geleden begon de gezondheid te sputteren. De ouderdom eiste haar tol. Hartproblemen verzwakten haar. Ze besefte dat haar dagen geteld waren. Haar geest was nog helder, maar het lichaam wou niet meer mee. Ze is vredig 'thuis' gestorven in haar mooie appartement in het Hof van Villers waar ze een prachtig uitzicht had op de Dijle en de Haverwerf. Op een kast lagen haar laatste ballerina's. Een paar van haar vroegere leerlingen zijn haar met vele liefde en zorgzaamheid nabij geweest deze laatste dagen. Zo hoefde ze niet meer naar het ziekenhuis.
Ze sprankelde als champagne. Ze was een stijlvolle, gracieuze diva. Koket.
Mijn leven is ballet. Ik ben gelukkig dat ik iets moois heb gepresteerd. Als ik moest kunnen zou ik zo terug beginnen. Dans was mijn leven.
Madame Champagne was een icoon. Stijl en présence had ze. Zo wilde ze ook herinnerd worden. Een dame met klasse wiens leven in het teken stond van kunst en schoonheid. Het cultuurleven van Mechelen verliest een monument....
Wonen onbetaalbaar? Onaanvaardbaar!
(foto's: Jan Smets)
Met rasse schreden naderen we Kerstmis. Dat de eerste woonplaats van Jezus nu niet bepaald een luxueus verblijf kan genoemd worden is een open deur instampen. Een stal kan bezwaarlijk doorgaan als een comfortabele huisvesting. In tweeduizend jaar is er voor flink wat mensen niet veel gewijzigd. Wonen is voor velen onbetaalbaar. En dat is onaanvaardbaar. Dit jaar focuste Welzijnszorg vzw dan ook terecht op dit armoede-thema. Uiteraard niet alleen in Mechelen. Maar vanavond bij het vallen van de duisternis werd in een binnentuin van het Diocesaan Pastoraal Centrum een orgelpunt gezet achter een succesvolle actie van daar in kamers verblijvende studenten. Deze actie die zij op het getouw zetten bracht niet minder op dan 900 euro. Dit bedrag wordt aan Welzijnszorg geschonken. Blikvanger waren de 159 drankkartons waarvan huisjes werden geknutseld waarin een theelichtje kon geplaatst worden. Deze konden allen gesponsord worden...
Dans in je bubbel!
(foto: Jan Smets)
Zet bankstel en salontafel aan de kant en smeer je dansbeentjes. Maar doe dat veiligheidshalve dus in eigen kot. Misschien is dit nog het best zodat niemand anders jouw swingende strapatsen kan aanschouwen of becommentarieëren. Maar doe het met enthousiasme. Net zo enthousiast als Erwin Vloebergh dit nummer op je loslaat! Geboren Leestenaar Erwin is zoals steeds zijn joviale en chaotische ik met deze nieuwe song. Nu woont hij al een hele poos in het Leuvense, maar Erwin , die 57 kaarsjes mag uitblazen, en wiens muzikale carrière begon in het charmante Mechelse Zennedorp Leest, mag nog steeds 'ene-van-ons' genoemd worden. Het is in de Leestse Chiro dat 'de vloe' zijn eerste vocale kreten deed horen. En in het dorp worden hij en zijn kompanen van het groepje BEEB nog altijd betiteld als de Leestse Stones. 'Rock en Brol' is het etiket dat ze zelf geven aan hun repertoire met liedjes in het 'Vloms', AN, in plat Leests of Mechels, of al wat er tussen valt... "Leest: bakermat van de West-Europese beschaving..."
Met het nieuwste nummer 'Dans in je bubbel - Move your feet to the Corona beat' van zijn project 'Luciver feat. Hang The Deejay' gaat singer-songwriter en performer Erwin Vloebergh swingend online om de donkere wolken van deze dagen te verdrijven met een aanstekelijke beat...
Dit smaakt naar Battel!
(foto's:J.Smets)
Battel verjongt en herleeft. Dit gevoel krijg je als je met de Battelaars praat. Hier wordt graag gewoond. De twee inwoners van deze dorpse Mechelse wijk waarmee ik vandaag een afspraak heb, zijn er alvast goeie voorbeelden van. Nochtans zijn ze geen geboren Battelaars, maar kwamen ze van elders aangewaaid. Ondertussen zijn ze méér dan gepokt en gemazeld in het Battelse gemeenschap waar ze een groot hart voor hebben. Werkelijk: ze hebben de smaak te pakken om dit gevoel nog te versterken. En dat doen ze met al wat ze in hun mars hebben. Een 'zot' idee wisten ze te concretiseren. Het is zover: Battel kan uitpakken met een exclusieve lekkere gin die...smaakt naar deze gezellige wijk tussen vaart, Dijle en Zenne. Battelgin is een feit. Proefklaar! Haal hem in huis voor de feesten. Met een enthousiaste Inge Tanghe en Werner Verhoeven heb ik een geanimeerd gesprek op de Arkkade, vlakbij Battelkerk waar men ondertussen al heel bedrijvig aan de slag is om ze om te bouwen tot 'Batteliek'. Voor de zomer nog moet er leven in de brouwerij zijn. Mooi zo. Maar eerst dus: gin!
circus was zijn leven: Mechelen verliest een groot cultuurambassadeur
(foto's: Jan Smets)
Het is alweer enkele jaren geleden dat ik hem voor het laatst heb ontmoet. Ik liep bij hem langs in Muizen. Niet veel eerder had circus Ronaldo - 'zijn' circus - de tenten opgeslagen op onze Grote Markt. Een mooier decor bestaat er niet. De uitverkochte reeks voorstellingen 'Kerstmis bij de Ronaldo's' betoverden het dolenthousiaste publiek. De magie van het circus - de authenciteit, de ontroering, de humor, de melancholie: het was er allemaal! We hebben er samen over gepraat. Ik zag de glans in de ogen van Johnny Ronaldo. Het deed hem deugd dat zijn levenswerk zo gekoesterd en gewaardeerd werd. Met veel warmte vertelde hij me over het circus dat hij samen met zijn broer Herman in 1971 had opgericht, maar dat een véél langere geschiedenis met zich meedroeg...
Jan Van den Broeck (maar wie kent hem bij die naam...) is niet meer. Op 17 november vierde Johnny zijn 87ste verjaardag. De ouderdom begon hem pijn te doen. Negen jaar geleden werd bij hem keelkanker vastgesteld en diende men een stemband te verwijderen. Toch heeft hij nadien nog onder het circuszeil gestaan en bleef hij het familiecircus vanop 'de eerste rij' volgen.
Johnny was een waar cultuurambassadeur voor onze stad: een talentrijk maar bescheiden man, een lieve man met een groot hart. Mijn medeleven gaat uit naar zijn vrouw Maria, zijn zonen en kleinkinderen...