Mechelen Blogt

  (foto's: Jan Smets)

Drie jaar leek Johan getrouwd met Margareta.  Eigenlijk vertelde hij het met een knipoog.  Want zonder de hulp en medewerking van zijn eigen vrouw, Marleen,had hij dit boek nooit kunnen waarmaken.  Die pluim verdient ze wel!

Ik leverde de 'lettertjes', maar het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die er met het toevoegen van de vele mooie illustraties een prachtboek van heeft gemaakt...

Dat laatste is héél zéker waar.  Maar zonder het lange en naarstige opzoekingswerk van auteur Johan De Cock zou deze uitgave niet mogelijk zijn geweest.  Drie jaar lang heeft hij onverdroten gewerkt aan dit boek - dat nog heel wat verrassingen opleverde over het leven van Mechelens beroemdste vrouw én haar Hofhouding.  Ons 'aller tante Margriet' was een uitzonderlijke vrouw met een groot politiek talent.  In het Europa van toen, dat door machtige heersers werd gedomineerd stond zij beslist haar mannetje.  Ondanks de opeenvolging van dramatische gebeurtenissen die haar leven sterk kleurden, wist zij met een verbazend inzicht te regeren.  En dat was niet steeds eenvoudig - dochter zijnde van de Hasburgse Maximiliaan en tante van Keizer Karel V.  Toch wist zij stand te houden en kon zijn heel wat successen uit de brand slepen.  Een vrouw uit één stuk: dat is ze: Margareta van Oostenrijk.

Er verschenen in het verleden wel meerdere boeken over haar, en recent werden in weer andere boeken belangrijke hoofdstukken over haar regeringsperiode neergepend.  Maar een globaal werk over haar persoon: dat was weer effe een hele poos geleden.  Daarom is dit boek van De Cock een bijzonder waardevol gegeven.  Eindelijk krijgen we terug een  volwaardige biografie - mét - jazeker een boel nieuwe weetjes.  Dit is de verdienste van zeventiger Johan De Cock die zich als geen ander heeft vastgebeten in het leven van de landvoogdes.  Vanaf 23 april ligt dit boek dat niet alleen de Maneblusser zal boeien, maar ongetwijfeld velen buiten de Mechelse stadsgrenzen die geïnteresseerd zijn in geschiedenis in de boekhandel.

Als een donderderslag bij heldere hemel...  zo kwam het nieuws van zijn overlijden bij me aan.  Eén van zijn twee zussen kwam net bij me aanbellen.  Haar broer Guy was niet meer.  Eergisteren overleed hij na een erg kortstondige ziekte.

Guy Janssens: op 27 januari mocht hij nog 56 kaarsjes uitblazen.  Maar het lot besliste anders over zijn toekomst.  De diagnose 'leukemie' werd vastgesteld.  Veel tijd werd hem niet meer gegund.  Op 2 april gaat zijn uitvaart door in strikt beperkte kring. 

Guy was alleenstaand en woonde in de De Langhestraat. Hij laat een moeder na en twee zussen...

Vele jaren schreef hij voor Mechelenblogt.  Niet minder dan 424 artikels waren van zijn hand.  Op 5 februari poste hij zijn laatste stukje...  Ook was Guy heel gedreven bezig met Mechelen Mapt.

'Gymicko' - zo kende iedereen hem - was een einzelgänger.  Hij liet zich moeilijk kennen en heel vaak maakte hij een omweg als ik hem zag in de stad.  Nooit maakte ik een praatje met hem.  We mailden mekaar al wel eens.  Een persoonlijk gesprek tussen ons beiden is er echter nooit van gekomen.  Daar moest je niets achter zoeken.  Zo zat hij nu eenmaal in mekaar.  Guy had het moeilijk met sociale contacten. 

Maar...op zijn manier hield hij erg veel van zijn stad.

(foto's: Jan Smets. vlnr: Gustave Min, Lode Melis, Sylvia Lam en Serge Piessens)

En eindelijk ligt hij dan in de boekhandel: het langverwachte sprookjesboek 'Lunalia. Het meisje van de maan'.  Dit magische, surrealistische verhaal kende al een langere voorgeschiedenis.  Oorspronkelijk was het een theatertekst die met brio werd gebracht tijdens druk bijgewoonde voorstellingen in het kader van het Festival van Vlaanderen/Mechelen.  Het was alleszins niet de bedoeling om het in boekvorm uit te brengen.  Maar het grote succes van de voorstellingen - een samenwerking tussen auteur Gustave Min en luitist Jurgen De bruyn van het muziekensemble Zefira Torna - schreeuwde haast om een zeker vervolg.  En zo rijpte het idee.  En zo ligt er na een fantastische kruisbestuiving tussen vier enthousiaste artistieke Mechelse talenten een prentenboek in de handel dat nu al belooft in de kortste keren uitverkocht te zijn!  Het verhaal is ontsproten bij Gustave Min.  De theatertekst werd door Lode Melis op sommige plaatsen vakkundig aangepast zodat het een homogeen geheel werd en de wonderlijke illustraties zijn van de hand van Sylvie Lam en Serge Piessens.  Met hun vier hebben ze er een pareltje van gemaakt.  Wat zeg ik: met vijf!  Want het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die deze creaties tot een mooie eenheid heeft gebracht: een boek dat niet mag ontbreken in de bib van elke rechtgeaarde Maneblusser.  Maar ook buiten de stadsgrenzen zal dit sprookjesboek hoge ogen gooien.  Daar ben ik nu al van overtuigd.  Jong én oud zal er zijn gading in vinden....

  (foto's: Jan Smets)

De tijd dat ik als klein ventje postzegels verzamelde - ze voorzichtig afwekend van de omslagen en ze dan op een vloeipapier liet drogen om ze nadien met een pincet in een postzegelalbum te collecteren, ligt al héél lang achter mij.  Trouwens: worden er nog wel postzegels verzameld? 

Maar...vandaag ben ik toch het postkantoor op de Schoenmarkt binnengestapt om wel een héél bijzondere reeks aan te kopen!  Als fervente Maneblusser mocht ik deze gloednieuwe uitgave niet missen!  Het is dan ook iets waar weinige aan deze stad verknochte Mechelaars kunnen aan voorbij lopen.  Voor de vijf foto's op deze uitgave werd beroep gedaan op Sven Van Haezendonck.  Velen weten al langer dat deze fiere Mechelaar en aan de Gazet van Antwerpen verbonden journalist, erg knappe foto's maakt.  Al jaren legt hij de schoonheid van onze stad vast in gesmaakt fotowerk.