Hoera, we hebben er alweer een hashtag bij : #laatzeliggen.
Na het ongefilterd lozen van uw afvalwater in uwen hof of in de nabijgelegen beek, zoals in Bênaa, is gemillimeterd gras in aoven hof ook
zo oldskool en...
hartstikke saai. En Mechelen gaat mee in de Vaart der Volkeren want
ook hier gaan ze bladeren laten liggen op straten, pleinen, in parken en bossen.
Ik herinner me nog het verjaardagsfeestje van een klasmaat uit de eerste vier leerjaren van
de lagere school op de Olivetenvest ( yo, Geert Teugels ). Terwijl wij nog in de
Spreeuwenhuisstraat woonden en enkel een koertje met kolenkot bezaten, kwamen we bij de familie Teugels in een wilde tuin terecht. Geert woonde
langs het jaagpad, gelegen aan het einde van de toenmalige
Stuivenbergvaart (nu doorgetrokken) dat doorliep tot aan de
Uilmolenweg. Vol met bomen, afgevallen bladeren en bramen en struiken was daar geen opkuisen aan voor Geert of zijn ouders, maar wat een geweldige plek om als klein padodders daar te rennen en spelen.
Leuvense Vaart - Sas van Battel en het jaagpad
In 1974 verhuisden we dan naar een spiksplinternieuwe woning langs den Tervuursesteenweg op Coloma. Het was
het laatste onderdeel van tuinwijken alvorens de blokken van de
Mahatma Gandi-straat enkele jaren later werden gebouwd. Tegenover
Frituur Paula was daarvoor nog een wat uitgezakte en klammige wei die met steenafval werd opgehoopt om er de nieuwe woningen op te zetten. En ieder huis had een tuintje, de meesten met gemillimeterd gras en hagen voor de privacy. Naast de betonnen palen voor de waskoorden bezaten wij ook nog enkele tuinhoekjes die ons moeder versierde met bloemmekes. Maar als ge een schup in de grond stak, kwamen er geregeld baksteenfragmenten mee boven.
(foto's: Jan Smets)
µ
(foto's: Jan Smets)
