(foto's: Jan Smets)

Het was gisterennamiddag best wel een ontroerend moment toen de 29-jarige Stijn Michiels de eerste steen mocht metsen van het zorghuis waar hij volgend jaar zal wonen.  Ook voor zijn ouders, Kris Michiels en Mia De Wael was dit een belangrijke stap in het waarmaken van hun droom.  Dit prachtige stukje Mechelen - Huis Cadix - wordt een mooi voorbeeld van wat inclusief wonen kan betekenen.  Het 18de-eeuwse Huis Cadix in de Merodestraat krijgt hiermee een nieuwe invulling.  En wat voor één!  Sinds het historische pand door de laatste zusters van Overijse een aantal jaren geleden werd verlaten stond het leeg, wachtend op een andere bestemming.  Niet al té veel Mechelaars betraden ooit dit Huis met mooie binnentuin.  Maar wie ooit de kans had om het te bezoeken, met een Open Monumentendag of met een andere gelegenheid, kon niet anders dan bewondering opbrengen voor dit pand in de schaduw van de Sint-Janskerk.  Schepen Greet Geypen is bijzonder blij om te zien hoe Cadix zal heropleven.  Ze koesterde al sinds de Open Monumentendag van 2015 dit verlangen.  Subtiel 'misbruikte' ze die gelegenheid om dit huis extra in de kijker te zetten.  De schepen kan haar enthousiasme voor het iniatief van dit sympathieke ouderpaar dan ook moeilijk verbergen.  Dit is een fantastisch project.  Hier zullen appartementen verrijzen voor een elftal gezinnen in het voormalige klooster.  Ook zal het onderdak verlenen voor een kleine kinderkribbe én een koffiehuis.  En natuurlijk: ook een zorghuis voor twintig mensen met een beperking.  Dit zorghuis wordt een onderdeel van de vzw Borgerstein uit Sint-Katelijne-Waver dat nu letterlijk ook uitbreekt uit het aloude seminariegebouw.  Ik werk hier zelf sinds 1982 en heb de evolutie in de zorg voor mensen met beperkingen van erg dichtbij meegemaakt.  De personen met de grootste zorgvraag zullen ter plekke in een nieuwbouw hun thuis krijgen, maar een aantal huizen in onze stad zullen de inclusiegedachte nog meer vorm geven.  Borgerstein - een huis voor mensen - zoals het in de naam vervat zit - maakt hier zijn opdracht eens te meer waar.  De vlotte samenwerking met de initatiefnemers resulteert dra in een toonaangevend project om trots op te zijn!

(rechts de nieuwbouw wat het zorghuis worden zal)

Cadixx is één van de lopende projecten van Borgerstein.  Er zijn er meerdere.  Het vroegere seminariegebouw aan het IJzerenveld werd in de jaren dertig opgetrokken omdat het Groot-seminarie in de binnenstad te klein geworden was.  Stel je voor!

Het Sint-Jozefseminarie was zowat dertig jaar de plek waar priesters werden opgeleid.  Het steeds dalende aantal roepingen maakte dat in de jaren zestig het gebouw leeg kwam te staan.  Het is de vzw Borgerstein die daarna dit grote complex ombouwde tot een huis voor mensen met een mentale beperking én een rust-en verzorgingstehuis. 

Een twaalftal jaar geleden werden achter gebouw en park tien gloednieuwe paviljoenen opgetrokken onder de naam 'Berkendries', praktischer en comfortabel - en midden in het groen.  Het was een eerste stap naar een 'nieuw' Borgerstein.  De beschuttende werkplaats die ook op het terrein gelegen was, verhuisde enkele jaren geleden naar een nieuwe stek nabij de veiling.  Eerder waren in de buurt ook al huizen opgekocht waar een aantal bewoners onder begeleiding gingen wonen.

(Kris Michiels en schepen Greet Geypen.  Met groene helm Geert Mihl, algemeen directeur Borgerstein)

Deze lijn wordt nu doorgetrokken.  De meest zorgebehoevenden zullen blijven wonen in Berkendries en een nieuw gebouw dat zich  nu in de afwerkingsfase bevindt.  Ook een woonzorgcentrum is voorzien.  Het seminariegebouw wordt grondig gerenoveerd en krijgt een heel andere bestemming in deze 'Borgerwijk'.

Zopas betrokken een aantal bewoners van Borgerstein al een woning in de Schijfstraat en later dit jaar zullen weer anderen gaan wonen in een huis in de Lange Nieuwstraat.  Hier zijn nog werkzaamheden aan de gang.  Als derde stek in de stad is er nu Cadixx.  In het voorjaar van 2022 hoopt men hier te kunnen starten. 

Borgerstein is alvast in zijn nopjes met al deze nieuwe initiatieven.  Er is al flink wat werk verzet, maar heel deze organisatie vraagt nog wel wat puzzelwerk.  Toch ziet men het zitten.  'Zorgen voor mensen' is immers de corebusiness van deze vzw die met deze hele operatie de inclusiviteitsgedachte hélemaal vorm geeft.

(eerste-steenlegging)

Stijn Michiels die de eerste steen mocht leggen van het zorghuis op de site van Huis Cadix, zal over een jaar hier samenwonen met negentien andere mensen met een beperking.  Dankzij zijn ouders die deze wensdroom konden waarmaken.  Ze deden dit niet alleen, maar het echtpaar kreeg hierbij de hulp en steun van hun jeugdvrienden Peter Nauwelaerts en Karin Reynaerts.  Mooi toch...  De beide koppels kennen mekaar uit hun tijd bij de Chiro.  Sociaal bewogen als dit viertal is, was dit voor hen een uitgelezen kans om hier hun schouders onder te zetten. 

Stijn en zijn vrienden zullen hier een mooie woonplek krijgen.

Huis Cadix is dan ook een schitterend complex.

Het is architect Marc Debatty van Monumentenzorg die de boeiende geschiedenis van het pand nog eens overloopt...

(Marc Debatty - Mia De Wael)

Huis Cadix werd opgetrokken in een wijk die vanaf de zestiende eeuw evolueerde tot het 'Brasschaat van de Mechelse binnenstad'.  Door de komst van de Margareta's werd dit stadsdeel een bijzonder rijke wijk daar haar Hofhouding kwam wonen.  Niet ver van het Hof van Busleyden en de Sint-Janskerk.  De eerste beschrijving van Cadix gaat al terug tot 1477.  Later zullen een aantal huizen worden samengevoegd en zo wordt het complex groter.  172 jaar lang is Cadix in de handen van de belangrijke familie Huens.  In 1740 wordt het huis verbouwd naar de nieuwe architecturale mode en we zien het transformeren in een luxueuze residentie in Franse stijl met roccocco-elementen en een fraaie binnentuin.  Later zal het classicisme de huisstijl worden.  In de 19de eeuw komt het complex in de handen van de clerus.  Dankzij het feit dat de religieuzen die het pand nu bewoonden, de knip op de geldbeugel hielden, is Cadix nadien weinig ingrijpend verbouwd.  Vrijwel ongeschonden is het tot in deze tijd bewaard gebleven.

Nu is er dus een herbestemming.

Het klooster had vroeger al een niet te onderschatten sociale functie, en deze wordt nu - weliswaar in andere vorm verdergezet.

Schepen Geypen die onderstreept dat de stad tot taak heeft een kader te scheppen om mensen te motiveren om investeringen te doen zoals deze, is dankbaar voor deze realisatie.  Ze drukt haar respect en bewondering uit voor  de moed en motivatie van het ondernemende viertal.  Het was immers geen eenvoudig traject.  Er dienden heel wat hindernissen en 'dipjes' overwonnen te worden.  Een huis in de stad met een sterk sociale dimensie...Kan het mooier?

Voor Mia en Kris is het een droomproject deze parel in de stad.  Hier zullen zoon Stijn en zijn medebewoners de thuis krijgen die ze verdienen.  De toekomst ziet er mooi uit voor deze jongeman die met een beperking geboren werd.  Met hulp kan hij perfect zelfstandig wonen. 

Nu woont Stijn nog thuis.  Door de ellenlange wachtlijsten in de zorg dachten Mia en Kris aan alternatieven.  Het werd een intense zoektocht.  Tot...ze op Cadix botsten.   Samen met hun vrienden Karin en Peter zijn ze enthousiast van start gegaan in 2016. Aanvankelijk wilde men de zorg zélf organiseren, maar uiteindelijk werd toch beslist om in zee te gaan met een professionele partner.  Zo kwam men terecht bij Borgerstein.

Het zijn twee vrouwelijke architecten die de plannen tekenden: Eva Dooms en Elisabet Elegeert.  Nu worden de werken uitgevoerd door de Group Monument.

Dit gemengde complex zal dus ook een crèche huisvesten, en in de voormalige kapel komt een koffiehuis waar wellicht de bewoners van het zorghuis in kunnen meewerken.  Net zoals in  het kinderdagverblijf.  Er is een gemeenschappelijke tuin en fietsenstalling.  Per appartement is er een overdekte autostandplaats voorzien op de site Tinel.  In Cadixx zelf komt een gezamenlijke autostandplaats voor laden en lossen.

Het zal hier aangenaam wonen worden voor iedereen.  Stijn kan hier zelfstandig zijn leven uitbouwen mits begeleiding.  Het is een geruststelling voor zijn ouders en broer Mathias.

Ik vind het alleszins een hartverwarmend sociaal project.  Mechelen dat dit project sterk steunde, mag hier trots op zijn.  Maar het viertal dat het doorzettingsvermogen had om deze mooie droom waar te maken mag vooral de pluimen op de hoed steken!  Borgerstein schrijft een nieuw hoofdstuk.  Als werknemer van deze vzw ben ik dan ook erg blij.

www.borgerstein.be

(Mia en Kris, Karin, Stijn en Peter)