Loe Lindemans krijgt haar plein op de Maarten-site

  (foto: Jan Smets)

Heel binnenkort gaat het voormalige Sint-Maartenziekenhuis, gelegen tussen Leopoldstraat, Willem Rosierstraat en Leuvense vaart, onder de sloophamer.  Hiermee komt een eind aan een belangrijk stukje ziekenhuisgeschiedenis van onze stad.  'De kliniek van Peeters' werd ze nog lang genoemd door oudere Mechelaars.  Later werd het als privékliniek door Jules Peeters opgestarte ziekenhuisje herdoopt tot  Sint-Jozefziekenhuis.  En nog later ging het in fusie met het vroegere OLV-gasthuis (Dodoens...) en het Duffelse Norbertusziekenhuis onder de naam Sint-Maarten.  Allemaal verleden tijd sinds deze drie vestigingen hun activiteiten stopten en ze onder één dak terechtkwamen in een groot en gloednieuw ziekenhuis.  Sint-Norbertus ging tegen de vlakte en het ziekenhuis aan de Zwartzustersvest krijgt een herbestemming als woonzorgcentrum.  Het ziekenhuis aan de Leopolstraat zal nu ook worden afgebroken, en op deze plaats komt een nieuwbouwproject met hotel, appartementen en duplexwoningen.  Totaal 96 woongelegenheden.  Ook wordt er een groengebied aangelegd, een fietsstraat en een plein.  En dat vraagt natuurlijk om nieuwe namen.  Aangezien dat men reeds eerder besloot om meer straten en pleinen te noemen naar illustere Mechelse dames, is het niet zo verwonderlijk dat dit ook  hier zal gebeuren.  Twee straffe dames zullen binnenkort hun naam geven aan een straat en een plein op deze Maarten-site.  Julienne Van Avondt was een vroedvrouw die in 1935 afstudeerde aan de provinciale Mechelse vroedvrouwenschool.  Niet minder dan 4000 kinderen zette ze op de wereld.  Nog bekender is gynaecologe Loe Lindemans... Heel haar carrière werkte ze in de 'Sint-Jozefkliniek' tot ze er in 1988 op pensioen ging.  Drie jaar geleden overleed ze in het Hof van Egmont...

 

De toenmalige directie van het ziekenhuis probeerde haar nog te overhalen om na haar pensioen nog verder te blijven werken.  Maar dat weigerde ze categoriek:  

 

Ik heb hier altijd gewerkt als 'Janneke en Pierreke' en zal als 'Janneke en Pierreke' om mijn vijfenzestigste op pensioen gaan!

 

Categoriek was ze altijd.  Recht door zee en niet op haar mondje gevallen.  Ik kan het weten, want ik kreeg er ooit les van toen ik studeerde voor verpleegkundige.  Rechttoe- rechtaan.  Maar ik had een boon voor haar.  Ze leefde voor haar vak en klopte heel wat uren.  Heel wat Mechelaars hielp ze op de wereld zetten.  Haar beroep oefende ze heel plichtbewust en gedreven uit.

 

(de vader van Loe - dokter Jozef Lindemans - in de vroedvrouwenschool in het voormalige 'moederhuis' in de Maurits Sabbestraat)

 

Loe werd als Maria Ludovica Johanna Antonia Constantia geboren in 1923 als de dochter van de bekende Mechelse verloskundige Jozef Lindemans, in een gezin met vijf kinderen.  Loe - zoals iedereen haar kent - zette het werk van haar vader verder.  Ze bleef haar hele leven ongehuwd.

Het huis van de familie lag in de Leopoldstraat recht tegenover 'de kliniek van Peeters'.

 

(Loe links, met een zus van haar... foto familie-archief)

 

Velen droegen haar op handen en zetten haar op een sokkel.  Ook haar personeel.  Toch kon ze eveneens fel tegen de haren instrijken.  Ze wist wat ze wou en ze zei wat ze dacht.  Toch deed ze alles met overgave en juist daarom is het haar vergeven...

 

Dan zei ik: ge hebt te luisteren.  Zo simpel is 't!

 

Dat vertelde ze me toen ik haar interviewde.  Met een monkellach.  Zo was ze ten voete uit.  Ze was authentiek, gul en sociaal bewogen.  Altijd toonde ze een groot engagement en was ze solidair met mensen die het financieel moeilijk hadden en een behandeling niet konden betalen. 

De laatste baby die met haar hulp ter wereld kwam was Bavo, de zoon van schepen Koen Anciaux. 

 

Bij de vaststelling van Mechelse straatnamen wordt bij voorkeur geput uit gegevens van de plaatselijke geschiedenis, het kunst-en cultuurleven, de toponomy en de volkskunde.  Wij hebben nu gekozen voor twee vrouwennamen uit onze lijst.  Een vroedvrouw - Julienne Van Avondt - en Loe Lindemans die hier nog daadwerkelijk haar beroep uitoefende.

 

(foto uit: 'Mechelen. Waar is de tijd?".  Het toont vroedvrouw Julienne Van Avondt uit OLV-Waver.  In 1944 hielp ze haar zus Betha bij de bevalling van zoontje Emiel.  De vader (rechts) was hulpbeiaardier van Sint-Rombout, Gustaaf Vander Weyden)

 

Lees mijn interview met Loe Lindemans in dit oudere Mechelenblogtartikel:

 

www.mechelenblogt.be/2015/09/simpelweg-loe

 

(de Maartensite zou in het voorjaar van 2024 klaar moeten zijn...)

(het hoekhuis Leopoldstraat - Willem Rosierstraat - blijft bewaard en wordt geïntegreerd in de Maarten-site)

(toegang tot de site Maarten op de Vaartdijk)

 

De naam van een nog levende persoon mag niet worden gebruikt.  Bij voorkeur voor nieuwe straatnamen worden namen gebruikt van figuren die voor de onmiddellijke omgeving van betekenis zijn geweest.

De beslissing van het college wordt nog wel voorgelegd aan de gemeenteraad.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jules Peeters heeft nooit een kliniek gehad in dat hoekhuis.  Meer zelfs, de vroegere eigenaars van dat hoekhuis zeiden ooit dat ze het nooit aan Peeters zouden verkopen. Dat heeft de zoon van Jules Peeters me zelf gezegd toen ik hem deze foto toonde. Alleen de laatste jaren was daar een administratief gedeelte van de kliniek.

De kliniek van Jules Peeters was achter dat lage gedeelte achter die middelste taxi (foto begin jaren 50). 

Bedankt voor de rechtzetting.  Ik pas dit aan.

Altijd gedacht dat het witte huis met het balkon niet aan het ziekenhuis mocht verkocht worden.
Dat huis heb ik nog geweten toen ik er in 1971 begon te werken.De grote poort naast de tuin van het witte huis was de inkom in het huis met balkon en vlaggenmast. 
Of hoe een omgeving kan veranderen in het tijdsbestek van zestig jaar...