(foto's: Jan Smets)

25 december 1980: de herinnering aan deze dag behoort tot het collectieve geheugen van velen.  Zelf staat het nieuws dat die dag zo abrupt op televisie werd gekatapulteerd me ook nog levendig voor ogen.  Op die noodlottige kerstdag kwam de bekende Mechelse zanger Louis Neefs om in een tragisch auto-ongeval in Lier.  Samen met hem kwam ook zijn vrouw Liliane Van Asbroeck om. Zijn nichtje Hannelore Candries - dochter van Louis' zus Connie, heeft haar oom nooit gekend.

Maar door mama zoveel van hem vertelde en door het feit dat er zoveel beeldmateriaal en geluidsopnames van hem bewaard zijn gebleven heb ik het gevoel dat ik hem altijd gekend heb.

Het was dan ook Hannelore die duidelijk de muzikale talenten in de genen heeft die het idee opvatte om op één of andere manier de veertigste verjaardag van dit overlijden te herdenken.  En hoe kan dit beter dan het beklijvende en ontroerende kerstlied 'Susa Nina' in een nieuw arrangement weer in de herinnering te brengen.  Dit tradionele kerstlied dat reeds in 1941 door die andere bekende Kempenzoon, Armand Preud'homme werd gecomponeerd en al zo vaak mooi accordeerde met het beroemde 'Stille Nacht' stond op de laatste plaat van Louis.  Deze werd postuum uitgegeven.  Nu brengen Hannelore en haar moeder Connie het lied uit in een nieuwe versie.  En dat doen ze met verve.  Het in een hedendaags jasje gekozen lied kan je beluisteren via alle streamingskanalen en de clip is ook te bekijken via www.neefs.com  en Youtube. 

https://www.youtube.com/watch?v=NNVTWbHpWt4

Over Louis, dit lied en zoveel meer had ik een babbel met hen beiden.

 De woning aan de Haverwerf, waar Connie en haar echtgenoot wonen is al smaakvol gedecoreerd - badend in kerstsfeer.  Het straalt gezelligheid uit.  We zullen dit jaar de feestdagen ook helemaal anders beleven.  In kleine kring.  Dat is voor iedereen zo - ook voor de familie Neefs-Candries.

Connie:

Normaal gezien is dit een heel drukke periode voor ons, met heel wat optredens.  Jaarlijks sta ik zowat tot 120 keer op een podium, maar in de eindejaarsperiode neemt de frequentie natuurlijk toe.  Nee: dit jaar dus ook geen Stadsschouwburg.  Jammer, maar het is niet anders.  Het is voor mij nu veel stiller.  Minder stress - dat dan weer wel.  Corona heeft heelwat roet in het eten gegooid.  De geannuleerde concerten die gepland stonden, konden we gelukkig verplaatsen naar 2021 en 2022.  We zien wel wanneer we terug van start kunnen gaan...

Toen kwam Hannelore met dit mooie alternatief.  Zij wou 'Susa Nina' als kerstherdenking aan Louis Neefs opnieuw ten gehore brengen

Hannelore:

We zijn de studio ingetrekken om alsnog iets te ondernemen in dit wel betekenisvolle jaar voor onze familie.  Na veertig jaar is Louis Neefs nog steeds niet vergeten.  Als familie staan we daar steeds positief versteld van.  Hij moet een grote indruk gemaakt hebben op vele generaties. Het mooie 'Susa Nina' brengen we al jaren in onze voorstellingen.  Nu hebben we het nummer opnieuw opgenomen.  En het klinkt helemaal nieuw...

Connie vertelt me dat haar broer bevriend was met componist Armand Preud'homme. 

Het is een tradioneel kerstlied dat toch een bepaalde nostalgie opwekt bij vele mensen.  Velen associëren het lied ook met mijn broer.  Het lied vertelt het klassieke kerstverhaal, maar brengt bovenal, om het met een stuk liedtekst te zeggen, een 'boodschap van licht in de donkere nacht'.  En is hoop niet nét iets dat ons vandaag meer dan ooit drijft?

Dat is heel zeker zo.  Het lied zal velen een warm gevoel geven in deze donkere periode.

Hannelore vertelt met dat het nieuwe arrangement werd gemaakt door Wouter Steurs, een jonge Mechelse muzikant, die ook voor het pianospel zorgde.  Renko Van Impe speelde cello.  De clip is van de hand van Gene Thomas die zwart/witte beelden van Louis mixte met kleurbeelden van Connie en Hannelore.  Studio en opname: Bert Candries.

Niet op de planken staan ze deze dagen, moeder en dochter...  Nee, dat niet.  Maar met dit iniatief zullen ze wel aanwezig zijn in onze huiskamers.

Connie en Hannelore staan al jaren samen op het podium.  Met 'Louis Neefs: wat een leven' tourden ze langs heel wat Vlaamse cultuurcentra. 

Samen optreden is zo stilaan gegroeid.  Het is een fijne ervaring.  We komen heel goed overeen.  Natuurlijk verschillen we soms wel eens van idee.  Dat kan ook niet anders. 

Uitkijken dus naar hun nieuwe programma ' 't Is een mooi verhaal' - liedjes in de klankkleur van het leven!  Samen op het podium, veertig jaar ouder, veertig jaar jonger...

Hannelore werkt als projectcoördinator.  Ooit koesterde ze als jong meisje de ambitie om musical te studeren.  Toen ze op haar achttiende dan eindelijk hiermee zou kunnen van start gaan, besliste ze toch om het roer om te gooien.  Het wereldje is ook zo klein, en je moet ook aan de bak kunnen komen.  Nu vindt ze het fijn om haar beroepsleven te kunnen combineren met de optredens.  De eerste keer dat ze op de planken stond was ze 19 jaar.  Toen trad ze op in Bornem op het Walter Boeykensfestival.

Connie studeerde ooit af aan de Kleinkunstacademie.

Die academie werd in 1968 opgericht en ik behoorde tot de eerste lichting.  Van de elf studenten studeerden er 8 af.  Als je dan bedenkt hoevelen zich nu inschrijven aan deze academie...  Ik heb het geluk gehad om een langlopende carrière te kunnen uitbouwen.  Vele TV-optredens heb ik kunnen doen.  Ook radioprogramma's.  Ik mag echt niet klagen.  Ik ben hier blij om.  Dit heeft ook veel te maken met een erg trouw publiek.  En nu treed ik dus vaak op met mijn dochter.  Leuke ervaring.  Voor deze Susa Nina gaf ik Hannelore volledig carte blanche.  Het was haar idee, en zij werkte het uit.  En ik moet zeggen: het gaf me toch wel een krop in de keel. Dan denk ik terug aan die kerst van 40 jaar geleden, toen ik in Gierle de telefoon opnam die het tragische nieuws bracht.  Nee: mijn broer is niet vergeten.  Soms springen de tranen me wel eens in de ogen als onverwacht een liedje van hem wordt gespeeld op de radio, of...toen enkele jaren geleden 'Ach Margrietje' als melodie klonk op de trommel van de Sint-Romboutstoren...

Deze periode is voor Connie en Hannelore heel anders dan anders.  Net zoals voor ons allen.  Hoe zal Kerstmis er voor hen dit jaar er uitzien?

Gelukkig kunnen we elkaar wel vanop afstand zien, al is knuffelen er sinds maart niet meer bij.  We bereiden ons voor op een atypische kerst waarin we enkel met ons gezin kunnen samenkomen.  Maar door de gebeurtenissen met mijn broer en schoonzus heb ik geleerd dat je van elke dag moet genieten.  Dat is deze dagen beslist geen evidentie, maar we moeten proberen de moed niet te verliezen en positief blijven.  Ik denk dan aan de betreurde zangeres An Christy die me in die moeilijke dagen na het ongeval van Louis, me flink heeft gesteund.  An was redelijk spiritueel.  Ze zei me naar de sterrenhemel te kijken en dan een wens te doen.  Als je dat zo doet komt die uit verzekerde ze mij.  Ik deed het - en hoopte dat onze familie een nieuw evenwicht zou vinden.  Daar zijn we in geslaagd.  De zonen van Louis, Ludwig en Günther, die toen 15 en 18 jaar waren, en ik...  We hebben het allen op onze manier proberen te verwerken.  We hebben getracht om afstand te nemen van dit drama en het proberen te aanvaarden met de vele steun van velen. De jongens konden gelukkig in hun vertrouwde omgeving blijven.  Daar ben ik blij om.  Dat nieuwe evenwicht hebben we hervonden. 

Straks is het weer Kerstmis...  Anders dan anders.  Misschien beseffen we op die momenten veel beter hoe we mekaar niet kunnen missen... Alles wat we steeds zo vanzelfsprekend vinden is nu niet evident.  Maar goede tijden komen terug.  Laat ons die verwachting koesteren.  Laten we nu proberen nabij te zijn op afstand.  Zo groeit ook verbondenheid
Beluister zeker die dagen 'Susa Nina'... Nostalgie en herinnering. Denkend aan Louis Neefs, mijmerend over vroegere kerstfeesten.  En verlies nooit de hoop op betere tijden... Dat we weer allen mogen samenkomen: die dag zal aanbreken.  Kijk naar de sterrenhemel!

...een boodschap van licht in de donkere nacht...