(foto's: Jan Smets)

Ik had een boon voor haar...Ze was dan ook een schat van een vrouw.  Ze deed wat ze kon met een warm hart voor de samenleving.  Zonder grootspraak, maar rustig en bescheiden.  Geen dure woorden maar wat ze zei was vaak raak.  Vaak ook met een kwinkslag.  Zo was ze ten voete uit: Joanna Saen - maar door vele Mechelaars gewoon gekend als 'Jeanneke'.  Ze werd geboren op 11 januari 1923 en op Kerstdag ging ze van ons heen...

Als vrijwilligster in tal van verenigingen zette ze zich in.  En ik wéét dat er in onze stad nog velen zijn als zij met hart en ziel het beste van zichzelf geven in vrijwilligerswerk.  Als ik Jeanneke vandaag een eresaluut breng doe ik dit ook in gedachte met al die andere Maneblussers die maken dat onze stad er mooier en humaner door wordt.

Jeanneke: lang geleden al werkte ik met jou samen in het Sinte-Mettegenootschap.  Samen met jouw compagnon Wiske was je er steeds bij om al pannenkoeken bakkend er een reuze kinderfeest van te maken.

Maar je deed zovéél meer: je gaf je helemaal bij het Rode Kruis, bij armoedevereniging de Lage Drempel, in het Hof van Egmont waar je de laatste jaren verbleef...

Jouw naam zal niet in de geschiedenisboeken komen en evenmin zal hij gebeiteld worden op een gedenksteen.  Maar je zal blijven verder leven in de gedachten van velen die je mochten kennen.

Zo ben je voor mij een kleine 'Grote Mèchelès!'    

Onze stad verliest met jou een hartelijke vrouw met een positieve ingesteldheid.  Jouw onbaatzuchtigheid sierde je.

Lang geleden had ze een winkel van knopen in de Adegemstraat...  Goh...wie herinnert het zich nog?

(met vriendin Wiske)

(pannenkoeken bakkend op Sinte-Mettefeest)

Zelf zei ze het ooit zo:

Een goeie vrijwilligster voelt aan wat de mensen nodig hebben.  Begrip voor (kans)armen maakt een wereld van verschil.

Jij voelde dit aan met jouw grote empatische vermogen.  In die zin ben je voor ons allen een voorbeeld.

Jeanneke wordt op 4 januari in intieme kring ten grave gedragen vanuit de Hanswijkbasiliek...

Bedankt voor alles!