(foto's: Jan Smets)

'Tussen hoop en herinnering'... een boekje om te koesteren.  Woorden en gedachtenflarden - poëtische fijnproeverij.  Te lezen onder de schemerlamp onder de knusse plaid nu de avonden langer worden en we thuis onze gezelligheid herontdekken.  Of leg het op het nachtkastje - nog eentje voor het slapengaan...

Het is een boekje dat met liefde en met heel veel zorg werd samengesteld.  Prachtig van inhoud en kunstzinnig van opmaak.  Letters en woorden in kalligrafie.  Els Van Camp heeft er lang en intens aan gewerkt.  Dat voel je.  Dat zie je. 

Els is mijn buurvrouw - een creatieve, toffe madam.  Veelzijdig ook.  Maar vooral heel bescheiden, ondanks het feit dat ze heel talentrijk is.  Ze is de dochter van de ooit erg bekende jeugdschrijver Gaston Van Camp, wiens boeken ik in een 'vorig leven' verslond.  Els wil zich niet meten met haar vader.  Ze voelt zich maar een kleuter tegenover hem als het gaat over schrijftalent.  Ik wil haar niet tegenspreken, maar weet dat ze zich beslist te laag inschat.  Het mooie boekje biedt ze nu te koop aan.  En de opbrengst houdt ze helemaal niet voor zichzelf.  Geëngageerde Els heeft 'tussen hoop en herinnering' gemaakt ten voordele van Aukas vzw.  Deze kleine vzw die op poten werd gezet door vrienden van haar zet zich in voor Cambodjaanse schoolkinderen die ze aan een studiebeurs willen helpen.  En nét dat feit maakt het boekje nog dubbel zo mooi! 

Deze piepkleine vzw werd enkele jaren geleden opgericht door Guy en Marjan - goeie jeugvrienden van Els Van Camp...

Ze zijn hun leven lang globetrotters geweest, eerst zonder, dan met en nu terug zonder hun kroost.  Met Aukas geven ze arme Cambodjaanse kinderen de kans op onderwijs, een diploma, een toekomst.  Het concept zit vernuftig in mekaar.  Ze werken samen met een schooltje niet ver van de Thaise grens.  De school selecteert de leerlingen die in aanmerking komen voor een studiebeurs.  Criteria zijn; armoede in het gezin, intellectuele capaciteiten van het kind, inzet en schoolresultaten.  Kwestie van elke gedoneerde euro maximaal rendement te kunnen geven.  Een kind dat afstudeert als bijvoorbeeld onderwijzer of verpleegkundige is tegelijk een investering in de lokale gemeenschap.  De selectie gebeurt bij de studenten van het tweede jaar middelbaar.  De sudiebeurs loopt gedurende de vier volgende studiejaren en indien gewenst ook voor de hogere opleiding.  Het is immers niet de bedoeling zoveel mogelijk kinderen een kans te geven; dan verliest uiteindelijk iedereen, want je kunt niet alle kinderen helpen.  Het is wél de bedoeling dat een geselecteerd kind ook de garantie heeft dat er geld is voor zijn of haar volledige verdere studieloopbaan.  Daarom geeft Aukas ook alleen maar groen licht voor een nieuwe lichting als er effectief geld voorhanden is.  Momenteel genieten er twintig studenten van dit programma.  Dat is voor Aukas ook het maximum.  De studiebeurs dekt de kosten van de schoolboeken en van de leraars (jaja, voor degelijk onderwijs betalen de kinderen extra per lesmodule), maar bevat ook geld om eten te kunnen kopen.  De studenten moeten immers zelf hun potje koken en met een lege maag studeren gaat niet.  De studenten, hoe jong ook, beheren zélf hun maandbudget.

Inderdaad: een uitgekiend project.  Guy en/of Marjan gaan één of twee keer per jaar naar ginder.  Kwestie van de vinger kort aan de pols te houden.  Ze kennen ook al hun studenten persoonlijk. 

Twee jaar geleden ben ik mee geweest.  Helaas werd ik geveld door de bijwerkingen van de malariapillen waardoor ik de studenten niet heb ontmoet.  Ik kan blijven vertellen over Aukas en over de inzet en het enthousiasme van Guy en Marjan. 

Wie er meer over wil weten moet zeker eens surfen naar Aukas.org en zich inschrijven op hun nieuwsbrief.  Els raadt het ten stelligste aan.

Maar Els zou Els niet zijn mocht ze niet haar steentje willen bijdragen aan het project waar ze zelf ook zo met passie over spreekt.  Daarom vatte ze het idee op om een boekje je maken met kalligrafische poëtische tekstjes van haar hand.  Ongetwijfeld was dit een arbeidsintensief werk.  Els moet hier lang mee bezig geweest zijn durf ik vermoeden...

Dit was superintensief.  Kalligrafie is al 15 jaar mijn grote passie.  Ik ben geen groot talent, maar wel een harde werker.  Ik doe het graag.  Het brengt mij in een flow.  Muziekje op de achtergrond, kopje thee bij de hand en laat mij maar een hele dag achter mijn bureautje zitten schrijven.  Kalligraferen als je gestresst of opgejaagd bent, is trouwens vragen om schrijffouten.  Kalligrafie is voor mij een bezigheid van de wintermaanden.  In de zomer is mijn tuin mijn passie.  Dan moet ik buiten kunnen zijn.  In de winter kruip ik dan achter mijn werktafel.  Ik ben met dit boekje gestart in februari van dit jaar... om maar te zeggen.  Het is ook heel arbeidsintensief he.  Een concept bedenken, alles uitwerken, reproduceren...  Ik heb een beperkte oplage van ongeveer 100 stuks gemaakt, volledig met de hand.  Gedrukt op mooi papier, een handmade blinddruk op de cover, met de hand ingenaaid.  Er staan 22 illustraties/teksten in.

Soms vraagt men aan Els of ze voor hen een kalligrafiewerk wil maken.  En dat doet ze graag.  Toch vindt ze het lastig om daar geld voor te vragen...

Ik ben tenslotte maar een 'amateur'.  Anderzijds vinden mensen het even goed niet leuk dat ik dit gratis doe, omdat ze ook wel beseffen hoeveel tijd en werk in zoiets kruipt.  Sinds twee jaar heb ik de perfecte formule: ik werk gratis maar vraag de mensen om een bijdrage te storten voor Aukas.  Win- win-win...!

Els blijft er bescheiden over.  Toch kijk ik bewonderd naar het fraaie kalligrafiewerk, en lees ik met plezier haar mooie tekstjes.  Er staan pareltjes tussen.

Ook hier: ik ben maar een bescheiden amateurke.  Het merendeel van de teksten is recent.  Afgelopen jaar volgde ik een poëzie-schrijf-cursus bij David Troch, ex-stadsdichter van Gent, maar met Bonheidense roots.  Van hem heb ik veel geleerd.

Els Van Camp gaf haar boekje de titel 'hoop en herinnering' mee.  Uit een aantal tekstjes klinkt best wat weemoed.  Soms lijken ze ook erg persoonlijk.  In andere voel ik haar verbondenheid met de natuur en de seizoenen...

De titel is dubbel hé...  Hij verwijst enerzijds naar de Cambodjaanse kinderen die leven tussen de herinnering aan de gruwel van het Pol Pot-regime in de jaren 1970 en de nasleep daarvan, en de hoop op een betere toekomst dankzij Aukas.  Voor mij persoonlijk verwijst de titel naar het afgelopen jaar en naar een complex liefdesverhaal.  Na veertien jaar single dacht ik dit jaar eindelijk mijn soulmate gevonden te hebben, maar de liefde bleek uiteindelijk niet wederzijds te zijn.  Dat was best heftig voor mij en ik moest mijn emoties van mij afschrijven om niet gek te worden van verdriet.  Uiteindelijk heeft het een hele warme, unieke vriendschap opgeleverd, maar ik mis toch die extra dimensie van tederheid tussen geliefden.

De schrijfmicrobe zit Els wellicht in het bloed.  Vader Gaston Van Camp (°1939) was leraar geschiedenis en Nederlands in onze stad.  Hij was een populair jeugdschrijver en ik weet dat ik verslingerd was aan zijn boeken over Sven, de jonge viking.  Hij schreef wel meer historische jeugdromans.  Later zou hij steeds meer geëngageerd en vrijmoedig beginnen schrijven voor en over tieners.  Daarnaast verschenen ook misdaadromans en reisverhalen van zijn hand. 

Schrijven zit me inderdaad in het bloed, denk ik.  De angst voor het witte blad heb ik nooit gekend.  Ik schrijf ook veel teksten in mijn professionele leven; heb een tijdje cursiefjes geschreven voor het parochieblad in Zemst... Maar het liefst van al doe ik redactiewerk.  Het herschrijven van teksten van collega's tot vlotte en heldere teksten die prettig lezen.  Maar ik heb - in tegenstelling tot mijn vader - helemaal geen literaire ambities.  Ik voel me maar een kleuter vergeleken met zijn schrijftalent...

Els had gehoopt met haar boekje op enkele (Kerst)markten te staan, maar het corona-virus besliste daar anders over.  Daarom werd een online-verkoop opgestart.

Een bundel bestellen kan je door een mailtje te sturen naar Els.  Wanneer je het persoonlijk komt afhalen op haar adres, Stenenmolenstraat 96 betaalt dan 13 euro, cash aan de voordeur of over te schrijven op haar rekening: BE48 9796 5906 8727 met de vermelding 'Saudade'.  Als je het boekje graag per post kijgt dien je dat te vermelden in de mail, en dan schrijf je 15 euro over.

els.van.camp@telenet.be

Els, haar vrienden en de Cambodjaanse studenten zullen je er erg dankbaar voor zijn!

Ik kan er van getuigen: het is een waardevol hebbeding...