(foto: Jan Smets)

Deze dagen weet ik de nieuwsjes wel héél dicht in mijn buurt te vinden!  Voor de tweede keer op rij mag ik een buurvrouw ten tonele brengen.  Plaats van afspraak is het graspleintje tussen Stenenmolenstraat - waar zowel zij als ik wonen -en Oratorenstraat.  Onze buurt heeft er voor geijverd om daar een picknicktafel van stad Mechelen te verkrijgen.  Best een gezellige ontmoetingsplek.  In deze coronatijden is dit bovendien een veilige afspraakplek: in de open lucht - onder een vrolijk herfstzonnetje.  Enkel voor de foto wordt het masker even verwijderd.  Karolina Tsekoura, Mechelse van Griekse oorsprong, werd 36 jaar geleden geboren in Athene - de drukke en bruisende metropool van het land waar ik zo'n boontje voor heb.  Zowat zes jaar woont ze nu in onze stad - samen met haar man Robin De Groof, haar vijfjarig zoontje Alexander en éénjarig dochtertje Isabel.  Een meer dan leuke babbel werd dit.  Natuurlijk is het thema 'Griekenland' de rode draad doorheen het gesprek.  Maar ik wil uiteraard méér weten over het éénmansbedrijfje dat ze onlangs op poten heeft gezet: Yummy Baked Art.   En daar praat ze met heel veel passie over.  Smakelijk onderwerp.  Dat is het zeker.  Nochtans was bakken nu niet bepaald wat ze voor ogen had toen ze afstudeerde aan de Atheense universiteit.  Ze volgde er fysica, en ging hierna als leerkracht aan de slag: wiskunde, chemie en fysica.  Maar dat is verleden tijd.  Nee - lesgeven: dat hoeft niet meer voor haar.  Maar ze lacht: "bakken is naast 'kunst' ook wetenschap. Je mag geen fouten maken met de doseringen. De weegschaal is m'n beste gereedschap".   Hiermee is de toon gezet: Karolina spreekt met enorm veel liefde over haar job die ze niet als 'werken' aanvoelt. "Als je iets met je hart doet, is dit niet echt arbeid.  Het moet erg zijn elke dag tegen je zin naar je werk te vertrekken..."  Daar heeft ze volkomen gelijk in.

In Athene woont zowat de helft van de Griekse bevolking.  Het is een gigantische stad - druk en soms erg stressvol.  Mooi en lelijk tegelijk.  Ik heb er een haat/liefde-verhouding mee.  Ik  kom er graag en ga er ook graag weer vandaan...  Maar de magie van de Akropolis, de agora, en al die tot de verbeelding sprekende restanten van de oudheid weten me steeds opnieuw te boeien.  En als ik bij valavond boven op Lyckavitos,die andere heuvel die de stad domineert, de zon zie dalen over de stad, het Parthenon in gouden gloed zet, en ze verderop in die eindeloze Egeïsche zee zie wegzinken, verzoen ik me steeds opnieuw met die gonzende bijenkorf die Athene is.

Ik praat met Karolina  over deze stad die haar geboortestad is en waar haar ouders en broer nog altijd wonen.

Eigenlijk heb je heel wat meer plekken in mijn land bezocht dan ik (lacht).  Ik ben vrijwel nooit ver uit Athene weggeweest.  Ik hou van die stad, maar Mechelen is toch veel rustiger om er te leven en te wonen.  Veel minder druk.  Toen ik zes jaar geleden naar België verhuisde was dit de eerste keer dat ik in het buitenland kwam.  Ik vloog voor de eerste keer.  Van Athene naar Zaventem.  Vroeger wist ik zo goed als niets van België.  Ik wist alleen dat Brussel de hoofdstad was...

De liefde bracht Karolina Tsekoura naar ons landje.  Het begon allemaal toevallig en op een ongewone manier...

Ik speelde scrabble op internet.  In het Engels.  En zo kwam ik in contact met Robin.  We speelden tegen mekaar.  We geraakten aan de praat.  Het klikte. Een paar jaar later kwam Robin me opzoeken in Griekenland.  Voor liefde doe je alles...  Zo kwam ik in België terecht.  Buiten Robin kende ik hier niemand.  Mijn familie had het er aanvankelijk wel wat moeilijk mee.  De familie is namelijk 'heilig'.  Maar ze draaiden snel bij toen ze merkten dat ik hier mijn geluk vond.  Mijn 'nieuwe leven' lag hier.  Bovendien is Griekenland niet het einde van de wereld.  Jaarlijks trekken we naar daar, en elke dag skypen we met mekaar.  Soms verstaat Robin niet wat we mekaar elke dag te vertellen hebben.  Maar ja: dat is ons familiegevoel.  Voor Grieken is dit één van de drie belangrijkste dingen: familie, Kerk en nationaliteit.  Dit familiegevoel ervaar ik in België toch iets minder.  Als familie weten wij in Griekenland dat we er altijd voor mekaar zullen zijn.  Zo hebben mijn ouders me ook opgevoed.  Ze hopen dat ik en mijn broer verbonden zullen blijven.

Aanvankelijk woonden Karolina en Robin aan de Koningin Astridlaan, tot ze in 2018 verhuisden naar de Stenenmolenstraat in de Hanswijkenhoek - een buurt waar ze graag woont.  Zoontje Alexander loopt er school in de Basisschool Sint-Jozef-Coloma.

Griekenland heeft het nu niet zo gemakkelijk.  De crisis heeft er serieus ingehakt.  Maar Grieken klagen zelden.  Ze beseffen dat ze vooruit moeten. Ze kloppen vele uren, hebben lange werkdagen en ze verdienen weinig.  De gezondheidszorg is rampzalig, de economische situatie is slecht...  Toch ben ik een trotse Griekse.  Mijn land zit in mijn hart.

Toen Karolina naar België kwam diende ze ook Nederlands te leren.  Eenvoudig vond ze dit niet. 

Mijn Nederlands is niet heel goed.  Daarvoor wil ik me excuseren.  Het is een moeilijke taal.  Kinderen leren sneller een taal.  Robin en ik spreken Engels met mekaar.  Tegen mijn kinderen praat ik Nederlands en Grieks.  Alexander kan zich nu zelfs uitdrukken in drie talen.  Nochtans zit hij nog maar in de derde kleuterklas.

Karolina wou hier ook werken.  Maar wat?  Thuis was ze hobbymatig al aan het bakken geslagen.  Receptjes opsnorren op internet, op youtube...  Thuis in Griekenland had ze dit amper gedaan.  Ze kookte wel mee in moeders keuken, maar bakken: nee.

Dan besloot ik er iets meer mee te doen.  Ik wou me er in bijscholen.  Robin steunde me bij dat plan.  Twee jaar volgde ik volwassen-onderwijs patisserie in Spermalie in Brugge.  Nadien werkte ik een halfjaartje in Mechelen bij bakkerij François.  Nachtwerk.  Ik was de eerste vrouw die dat deed.  Het was zwaar.  Ook fysiek.  Bovendien was ik pas zwanger en had last van misselijkheid.  Dit werk heb ik moeten stopzetten.  Dan begon het idee te rijpen: waarom zou ik niet zelfstandig beginnen werken?  Dan kon ik mijn eigen ritme bepalen en had ik meer vrijheid.  Het zou mijn leven minder druk maken.  Anders was het hollen van huis naar school en kinderkribbe of mijn kinderen laten oppassen bij oma in Muizen of meter aan de Battelsesteenweg...

Zo ontstond Yummy Baked Art!

In het begin was het zo'n beetje een testfase: bakken voor de naaste omgeving... Maar nu is het officieel!  Ik heb zopas mijn ondernemingsnummer gekregen.  Ik kan nu volop aan de slag.  Nu kan ik mijn liefde voor het vak totaal tonen.  Met veel passie wil ik iets smaakvol en spectaculair creeëren, en dit met veel precisie.  Want ik ben wel een perfectioniste. Klanten kunnen met een idee en wensen naar mij komen en ik probeer dan te voldoen aan wat ze willen.  Plezant is het zeker, maar toch bezorgt het me wel eens stress.  Ik wil aan de verwachtingen kunnen voldoen.  Ik wil ze blij maken.  Klanten vragen mij om iets te maken voor een speciale dag en ik krijg de eer om daarin te mogen participeren.  Dan voel ik het als mijn plicht aan om aan die verwachtingen tegemoet te komen.  Ik vraag naar hun favoriete smaken, hun inspiratie...  Ook hou ik sterk rekening met eventuele allergieën.  Ik maakte al gebak voor communies, verjaardagen, voor kinderen en een honderdjarige... 

Karolina legt voor zichzelf de lat hoog.  Echt: ze is een perfectoniste.  Ze wil met de beste en verse producten werken: van taarten tot cupcakes, van soezen tot cheesecakes en heuse zoete buffetten...

Ik doe mijn job met mijn hart.  Daarom wou ik naast een mixer zéker een hart in het logo.

Ik geef me gewonnen!  Mijn bestelling zal zeker volgen!  (en dat heeft écht niet alleen te maken met mijn grote voorliefde voor Griekenland hoor...)  Karoline heeft het gewoon in de vingers.  Haar creaties zijn wonderlijk, fantasierijk, knap en lekker. 

Wie eens een kijkje wil nemen op haar website:

https://yummybakedart2020.wixsite.com/website

ook op Facebook kan je Yummy Baked Art volgen!

www.facebook.com/YummyBakedArt/

Stenenmolenstraat 29 - 2800 Mechelen

0489 82 82 65