(foto's: Jan Smets)
Ja...ik ben niet geruisloos in de coulissen beland... Wellicht was ik nog nooit zo lang van de Mechelse blog-radar verdwenen. Maar ik ben dus terug. Drie weken zwalpen op de Griekse wateren heb ik achter de rug, maar nu probeer ik me weer op mijn thuisstad te focussen. Toen ik al een poosje vertoefde in het land van Goden en Mensen bereikteme het nieuws dat pater Maurice (of Maurits) Delbaere overleden was. Ik ben blij dat medeblogger Rudi Vanpoele hier aandacht aan heeft besteed met het publiceren van een mooi en intens interview dat zijn neef, stadsgids Paul Delbaere, met hem had. Zélf heb ik ook heel warme herinneringen aan deze innemende, intelligente en sympathieke Mechelaar. En dat is niet alléén omdat Maurice evenals ikzelf geboren werd in den Hanswijkenhoek, in de schaduw van de Colomakerk. Ik snoef al wel eens dat m'n de mooiste verhalen schrijft in de kantlijnen van de stad. Ik wéét het: dit klinkt uiterst chauvinistisch. Maar voor Maurice is dit zéker waar: met pater-jezuïet Maurice Delbaere verdwijnt één van de meest markante figuren van zijn generatie uit onze wijk én bij uitbreiding uit onze stad. Hij was een geboren verhalenverteller. Zeven jaar geleden had ik een lang gesprek met hem. Ik tekende het op voor Mechelenblogt. Dit gesprek nam ik later op in mijn eerste boek: 'Mechelen. Een stad vertelt - deel 1'. Niet lang daarna zou hij uit Mechelen verhuizen, daar zijn toenemende visuele beperking hem té zeer belette om te kunnen functioneren zoals hij graag wilde. Nadien hadden we nog regelmatig contact vial mail... Met Maurice is de laatste écht Mechelse jezuïet uit de Dijlestad verdwenen...
(mijmerend - in tegenlicht - voor het raam in het jezuîetenhuis Leliëndael in de Bruul - even voordat hij dit huis zou verlaten...)
Als eerbetoon publiceer ik nog even graag dit interview dat ik met hem had. Het werd in twee delen op Mechelenblogt gezet in 2013.
Lees:
www.mechelenblogt.be/2013/03/laatste-mechelse-jezuiet-12
en:
www.mechelenblogt.be/2013/03/laatste-mechelse-jezuiet-22
Het ga je goed Maurice... Voor wie je was en al wat je deed voor onze stad
(met zijn neef Paul Delbaere...)