(foto's: Jan Smets)

De vakantie is ingezet... Na een schooljaar dat er op z'n zachtst gezegd wat vreemd verliep, is de schoolpoort weer voor twee maand gesloten.  En nu mogen donkere wolken tijdelijk de pret drukken (hoewel de bodem snakt naar enige nattigheid): onze straat oogt kleurrijker dan ooit!  Over een flink stuk van de Stenenmolenstraat in de Hanswijkenhoek zijn vlaggenlijnen gespannen met bonte vaantjes.  Ze wapperen vrolijk in de wind.  Nee hoor: niet alleen op de Vismarkt en de Nauwstraat heeft men dit leuke ideetje uitgevoerd.  Ook hier zetten we zo de zomermaanden feestelijk in.  Nu had dit vrij impulsief ontstane initiatief wel een andere bedoeling: in de buurtschool Sint-Jozef-Coloma zwaaiden twee toffe kleuterjuffen af: juf Carina en juf Hilde gaan met pensioen.  En daar beiden deze straat niet ver van school zowat alle dagen doorfietsen-of wandelen, wilden de buren hen verrassen op deze laatste dag van hun loopbaan.  Immers: heel wat kinderen uit deze straat zaten bij hen in het klasje.  En vele van de oudere buren hebben goeie herinneringen aan hen beiden...

Laat het nog een positieve nawee zijn van de strenge lockdownperiode.  Tot een paar weken geleden werd hier elke avond om 20 uur geapplaudiseerd.  En daarna zongen we een liedje.  Toffe bedoening.  Zo staken we mekaar een hart onder de riem, betuigden we onze steun aan de helden die ons door de crisis loodsten.  Buren die mekaar amper kenden voordien, begonnen spontaan een praatje te slaan.  Een hand werd opgestoken.  De kleinsten vonden het formidabel, en de oudsten waren ook maar wat graag van de partij.

Een straat kreeg een menselijk gezicht...  De Stenenmolenstraat werd nog 'warmer' van steer dan ze al was...  Zover dat we dit dagelijkse leuke momentje bijna begonnen te missen...

En even spontaan werd dan dit idee geopperd: zouden we onze straat niet extra versieren met vlaggetjes?  Iedereen ging op zoek.  Buurman Wim haalde z'n lange ladder van stal.  Buren begonnen ontelbare ballonnen op te blazen...  Kinderen maakten krijttekeningen op het wegdek, en langzaamaan kreeg alles meer kleur en meer vorm.  En iedereen had er deugd van...

Je voelde de vriendschap, je voelde verbondenheid...

Deze ochtend kwam juf Carina door de straat gefietst, op weg naar school voor haar laatste dag.  En de buren die konden gaven haar een daverend applaus vanop de stoep.  De vlaggetjes wapperden vrolijk als op de stoomboot van de Sint...

We gaan ze er niet dadelijk afhalen...  Ze mogen gerust deze zomer meer kleur geven.  Misschien toveren ze passanten wel een glimlach op het gezicht?  Wie weet?  Misschien werkt het aanstekelijk?

Onze straat zomert heerlijk.  De Stenenmolenstraat geeft kleur aan dit seizoen.  Voor ons - buren - kan het alvast niet meer stuk.  Soms moet men donkere periodes door om te beseffen waar het allemaal om draait... , om te voelen wat (h)echte verbondenheid is.  Uit opgelegde afstandelijkheid groeide toenadering.