(foto's: J.Smets)

Er zijn zo van die Mechelaars die zonder dat ze grote titels voeren of spectaculaire dingen realiseren, toch door velen zijn gekend of graag gezien worden.  Tot die categorie behoort 'Speedy' of Francis Van Baelen (69 jaar)  Maar deze stad dient afscheid van hem te nemen, want nu overleed de man voor wie 'zijn' club alles was in het leven.  Lachend noemde hij zichzelf wel eens de 'rollende brigade van Malinwa'.  In 2003 was Francis trouwens één van de vier oprichters van de supportersclub 'yellow red army on wheels' - die de spreekbuis werd tussen personen met een beperking en KV-Mechelen.  In de schoot van deze club ontstond later de G-ploeg van Malinwa, die nu de grootste is van ons land.  En voor het ijveren voor de toegankelijkheid tot een voetbalclub voor supporters en spelers met een beperking, mag men beslist een pluim op de hoed steken 'achter de kazerne'.  Super-supporter Francis zal men voortaan moeten missen bij de club van Geel en Rood.  En hij zal gemist worden.  Zoveel is zeker...

Zijn elektrische rolstoel was fier getooid met stickers van de club en ook een rood-gele vlag maakte meteen duidelijk waarvoor zijn hart klopte...

Enkele jaren geleden had ik met de gemoedelijke en sympathieke  Francis nog een leuke babbel:

Ik ben fan van 1975.  Ze noemen me wel eens 'Speedy'.  Ik ben met mijn handicap geboren door een tekort aan zuurstof.  Ik heb veel eerbied voor mijn moeder die me letterlijk en figuurlijk gedragen heeft.  Ik ben afkomstig van de Hanswijkenhoek.  In 1988 diende ik noodgedwongen te verhuizen naar Berchem omdat mijn moeder de zorg om mij niet langer meer aankon.  Maar ook van daaruit bleef ik mijn club altijd volgen.  Nu woon ik al enkele jaren terug in Mechelen - in de Nachtegalenstraat.  Alle thuiswedstrijden volg ik ter plaatse, en ook al die wedstrijden op verplaatsing die binnen mijn mogelijkheden liggen.  Ik ben héél blij dat we in het nieuwe stadion een aangepaste plaats krijgen.  Voortaan kunnen we er terecht als mindervaliden.  Vierendertig plaatsen zijn voor ons en onze begeleiders voorzien.  Vroeger was dit wel iets anders.  We stonden lange tijd voor de reclameborden, maar dan reclameerden de sponsors.  Wij moesten 'weg'.  Maar toen zei ik tegen het bestuur: "Ik blijf hier staan!!".  En we kregen dat gedaan!  We mochten uiteindelijk blijven!  Maar dit is in het nieuwe stadion wel een verbetering.  Wij betalen immers ook lidgeld!  Ik ben trouwens KV-Mechelen dankbaar dat er voor ons een verminderd tarief is.  Ja, misschien mag je me wel een voorvechter noemen voor al deze mensen met een beperking.  Ik heb een goed contact met Marc Faes en voorzitter Johan Timmermans.  Malinwa is de club van mijn hart.  Ook mijn vader was een grote fan.  Zijn broer was van Racing Mechelen.  En dan zat het er wel eens tegen.  Toch is het zo dat een sympathieke Racinger me ooit - voordat ik deze elektrische rolwagen had - me om de veertien dagen naar Malinwa bracht.  Hij zette me dan af voor de poort, maar ging zélf nooit binnen.  Met deze rolwagen ben ik veel zelfstandiger.  Op zeven minuten ben ik van thuis in het stadion.  Maar weet je dat ik vroeger vanuit Berchem naar hier kwam gereden met mijn rolstoel?  Dan vertrok ik rond 16 uur en omstreeks half 1 's nachts was ik terug thuis.  Soms met alle problemen van dien zoals platte batterijen...  Ik denk niet dat ik hetzelfde voor de Racing zou doen (lacht)...

Het ga je goed Francis!  En doe de helden van toen daarboven in de voetbalhemel maar de groeten...