(foto's: Jan Smets)
Druipend komt hij SAVA binnen waar we deze ochtend afspraken. Het is huilen met de pet op. Grijs en miezerig weer. Om neerslaGtig van te worden. Op dit moment doet het ons dromen van een Grieks eiland. Want dit hebben we gemeen: onze liefde voor dit kleurrijke en zonnige land in de Egeïsche zee... Maar dit is maart én België. En we moeten nog maar even geduld oefenen voor we van de lente kunnen proeven en we meer zin krijgen om uit 'ons kot' te komen... Dat moeten we zéker doen voor een bijzonder toneelstuk dat Theater De Peoene van 3 april tot en met 2 mei op de planken brengt. 'On purge BéBé' of 'het laxeermiddel' wil met dit stuk de toeschouwers een vermakelijke en avontuurlijke avond serveren. Dit garandeert me Luk De Koninck - want het is hij waarmee ik afgesproken heb. De bekende acteur regisseert deze productie. Luk mag zich sinds 2016 Mechelaar noemen. En dat bevalt de in de Willem Geetsstraat wonende acteur. Hij zegt al lachend dat hij zich ook al het Mechelse 'zagen' heeft meester gemaakt. Maar dat laatste geloof ik écht niet. Luk houdt van deze stad waar hij thuisgekomen is. Als vrijwilliger bij 'Torens aan de Dijle', als gastregisseur bij diverse Mechelse amateurgezelschappen, als enthousiast bezoeker van Het Predikheren...: Mechelen weet hij zo te omarmen. En dat doet Mechelen ook met hem...
'On purge Bébé' is een stuk dat al geschiedenis heeft geschreven. Het is een creatie van een 19de, vroeg 20ste eeuwse Franse hekelaar van de geobserveerde middelmaat. Zo omschreef de betreurde Wim Van Gansbeke auteur Georges Feydeau. De man bracht zowat jaarlijks een vaudeville of komedie op de planken, en de critici loofden zijn stukken om hun uitzonderlijke theaterkwaliteiten. Hij had dan ook een scherp observatievermogen en door de gehanteerde ironie of geëngageerde satire werkte dit onweerstaanbaar komisch.
In het toneelstuk waarop De Peoene ons binnenkort zal vergasten wordt het burgerlijk gezin vlijmscherp ontleed. Wim Van Gansbeeke stelt dat hierin het brutaalse egoïsme, liefde verworden tot status en corruptie de revue passeren. 'Het laxeermiddel' draait rond echtelijk geruzie over 'de kleine' die nodig moet gepurgeerd worden, net op het ogenblik dat een vertegenwoordiger van het leger met meneer de porceleinfabrikant komt onderhandelen over de aankoop van zogenaamd onbreekbare porceleinen pispotten...
Daar draait het dus om: deze fabrikant van pispotten staat op het punt de slag van zijn leven te slaan. Maar het lot beslist er anders over. Zal die immense levering wel kunnen doorgaan? 'De kleine', zijn vrouw en zelfs de meid, doorkruisen zijn plannen.
Ja: het is een scherpe komedie. Heel zeker. Een komedie over het menselijk tekort, een wrange nachtmerrie over de prutsers die we allemaal zijn. Maar meteen is het ook een hommage aan 'de mannen van den dam' - pioniers in het postmoderne Vlaamse theaterlandschap...
En dit katapulteert Luk De Koninck meteen terug in de geschiedenis.
Na mijn burgerdienst sta ik op 8 mei 1981 in dat heerlijke theatertje dat de Beursschouwburg is. Op de planken bij de Mannen van den Dam, een afsplitsing van de legendarische Nieuwe Scène. Jawel: in 'Het laxeermiddel' - het stuk dat nu in de Peoene zal gespeeld worden. En ik mag hier deel van uitmaken! Beter wordt het niet. Zo dacht ik toen. Beter werd het niet, maar wel anders. Na zowat 40 jaar omzwervingen in klankstudio's, op de planken, op de set van film en televisie, in academies allerhande, bij liefhebbers, weet ik: ik mag niet klagen. Ik blijf de lat hoog leggen. Ook als gastdocent aan het koninklijk conservatorium Brussel, afdeling musical nog wel... Gekker dan dat moet het niet worden...
Luk vertelt het me enthousiast. Zo ging het allemaal zoveel jaar geleden van start. Nu mag hij zélf de regie voeren. Meteen voegt hij wat toe aan het gezegde over 'die lat'...
Ik weet nu ook dat je ook onder die lat door kan. Al dansend. Het moet niet meer zo nodig. Het mag en kan allemaal. Nog steeds met wilde fantasie en gezond verstand en met bevrijdend spelplezier... Eigenlijk wil ik ook bakens te verzetten. Misschien klinkt het nu wat 'dikkenekkerig'. Maar dit is mijn drijfveer. Ik wil een stapje verder zetten. Dit stuk van toen wilde ik opnieuw ontleden. Niet zwart/wit. Freudiaans ontleden. Ik heb dit alles ook proberen over te brengen aan de acteurs in de Peoene. Het is natuurlijk een komedie die sterk gokt op de lach - spottend met de bourgoisie van die tijd. Scherp. Vaudeville. Het stuk zit vol met 'truken van de foor' om dat doel te bereiken Ik wilde hier een dimensie aan toevoegen. Als team hebben we hieraan gewerkt. Ook de soms pijnlijke en kritische vragen niet ontlopend. Maar zo werk ik het liefst als regisseur. Dat is verrijkend.
Luk noemt dit werk ook een voorbeeld van 'smaakvol volkstheater'.
Wat is er mis met zogenaamd 'repertoiretheater'? Dit is een goed stuk. Ik wil de link leggen tussen traditie en nieuwe theatervormen.
Binnenkort start De Peoene dus met de opvoeringen. Op de scène staan Ludo Blommaerts, Peter Geerts, Brigitte Moors, Hannelore Pauwels, Dave Van den Bergh, Ann Vandervorst en Tessa Vanslagmolen. De vertaling van dit stuk van Georges Feydeau is van Bart Meuleman. Jeannine Soetaers is regie-assistente.
Luk heeft in het Mechelse zijn sporen al verdiend als regisseur. Dat deed hij al voor 'Taal en Kunst', voor 'De Kunstmin', 'Ik Dien'... Voor de tweede keer is hij aan de slag in 'De Peoene'...
En daarna? Dan neem ik een Sabbatjaar. De volgende afspraak is pas in 2022. Dan wil ik regisseren bij het Keerbergse theater 'Bij leven en welzijn'...
Luk is een aangenaam verteller - bescheiden maar gedreven. Met - eerlijk - ik sta er steeds voor in bewondering: één van de mooiste stemmen van Vlaanderen.
We praten nog over 'onze' stad, over Griekse eilanden en over het feit dat hoe ouder je wordt je steeds meer mensen uit je omgeving ziet wegvallen. Zo diende Luk de laatste tijd afscheid te nemen van gewaardeerde collega's als Raymond Bossaerts ('mijn held uit m'n jeugdjaren': Ben uit Kapitein Zeppos), Hugo Van den Berghe...
Buiten regent het nog steeds... We nemen afscheid. Niet voor lang. 's Namiddags treffen we ons terug in 'Het Maanlicht' waar Luk voor de micro van Bart Pepermans wat zendtijd krijgt om te vertellen over dit toneelstuk. Dit voor het zondagochtendprogramma 'Mechelse Peper' van Radio Opsinjoor. In deze stad ben je nooit ver uit mekaars vizier...
Info en reservaties:
