(foto: Jan Smets)

Hij had net nog vergaderd met het Mechels Toneelverbond waarin hij al vele jaren actief was als secretaris... In de Hanswijkstraat is hij gevallen.  Achterover. Vermoedelijk hartproblemen .  Mijn zus Lieve heeft hem nog geholpen.  Jan werd naar het Imeldaziekenhuis gebracht.  Hij zou een nieuwe hartklep moeten krijgen, en overbruggingen.  De operatie was eigenlijk goed gelukt.  Maar er traden hartritmestoornissen op.  Hartmassage was nodig.  Het liep faliekant af.  Woensdag overleed hij.  Voor de operatie had hij nog het verslag van de vergadering van het Toneelverbond gemaakt en doorgestuurd.  Het werd zijn laatste wapenfeit.  Jan werd 80 jaar.  Hij verjaarde pas... op 19 februari...

Aan het woord is Lieve Du Bin.  Jan Van den Wyngaert was één van de beste vrienden van haar vader Jef.  Deze laatste overleed anderhalf jaar geleden.  Met Jan verliest de Muizense toneelvereniging Ik Dien haar tweede steunpilaar.   Jef Du Bin en Jan Van den Weyngaert waren jarenlang een tandem.  In het 90ste jaar van haar bestaan neemt Ik Dien afscheid van een monument.  Maar...hij hoeft niet alléén de scène af.  Ik Dien zorgt voor een passend en waardig afscheid.  Daar Jan weinig familie had, nemen de Muizense toneelvrienden dit ter harte...

Jan was een rasechte Muizenaar.  Hij werd er geboren op 19 februari 1939.  Zijn ouderlijk huis stond in de Alfred Nobelsstraat...

Ons vake, die dit jaar 73 jaar zou zijn geworden, was een buurjongen.  Hij woonde op het nummer 4.  Jan woonde enkele huizen verder, in nummer 24.  Nu woont mijn zus Elke daar met haar gezin.  Ze kenden mekaar dus goed van in de jeugdjaren, ook al was er een leeftijdsverschil van 7 jaar.  Later zouden ze samen op de schoolbanken zitten in het Sint-Romboutscollege.  Maar pas bij 'Ik Dien' zouden hun wegen voorgoed beginnen samenlopen.  Jan stond al eerder op de planken als ons vake.  Rond 1970 kwamen zij beiden in het bestuur van de toneelvereniging, en onder hun impuls werd Ik Dien gemengd.  Ze vulden mekaar perfect aan.  Zowat 50 jaar lang is Jan voorzitter geweest.  Ons vake was eerder de 'artistieke leider'.  Jan was rustig van karakter.  Kwaad heb ik hem nooit gezien.  Hij was een bemiddelaar.  Vake was temperamentvoller...

Jan Van den Weyngaert huwde met Mia Coeck.  Ze studeerde samen met Mieke Van Rompaey, de latere echtgenote van Jef Du Bin, voor verpleegkundige.   Jarenlang was Mia directrice van de kinderkribbe aan de Antwerpsesteenweg.  Jan was één van de directeurs van Duracel in Aarschot. Daarnaast was hij een bezige bij.  Niet alleen op de planken, maar ook in een wandelclub en bij de gepensioneerden van zijn werk. Ook Portugese les volgde hij.  6 jaar geleden overleed Mia. 

Jan kon daar moeilijk over praten. Dan blokkeerde hij.  Omdat het koppel ongewild kinderloos bleef, had hij het wellicht zwaar met alleen te vallen.  Veel familie had hij niet.  Enkel een paar nichtjes van de kant van zijn vrouw, en die wonen in het Gentse.  Met zijn eigen dood was hij ook niet bezig.  Dat duwde hij ver weg.  Hij had niks op papier gezet.  Hij had nog zoveel plannen...  Jan had trouwens nog een kleine rol in het toneelstuk dat binnen 3 weken in première gaat.  Met die rol was hij erg blij.  Bij Ik Dien proberen we altijd zowel jongeren als ouderen een mooie rol te geven.   Da's steeds zoeken naar een evenwicht. Ook ons moeke en mijn dochter zullen op de planken staan.  Kleine rol of niet: Jan was al in zijn nopjes dat hij de kans kreeg om mee te mogen spelen.  Altijd was hij erg gedreven.  Hij kende zijn tekst steeds als eerste van buiten.

De repetities waren volop aan de gang.  In het stuk 'De ingebeelde zieke' van Molière zou Jan de pianoleraar spelen.

Zijn overlijden kwam hard aan.  Ook onze regisseur, Sus Slaets, was er serieus van onder de voet.  We hebben overlegd en beslist om verder te doen.  Jan zou niet anders gewild hebben.  Hij droeg Ik Dien zo'n warm hart toe.  Zijn rol wordt nu overgenomen door Gaston Kuyckx, de voorzitter van de Dijlezonen.  Maar we zullen tijdens het acteren aan Jan blijven denken...

Toen Jef Du Bin overleed dacht Jan aan stoppen.  Hij heeft het uiteindelijk niet gedaan.  Gelukkig maar.  Door dit te doen kroop hij terug uit de put. 

Mijn ouders, Jef en Mieke, waren erg goeie vrienden van Mia en Jan.  Omdat ze zelf geen kinderen hadden, waren ze erg met mij en mijn zussen Lieve en Elke begaan.  We konden altijd bij hen terecht.  Zo herinner ik me dat ze beiden ons hielpen met spreekbeurten in het Engels omdat ze in die taal goed waren...  Ons moeke heeft het natuurlijk moeilijk met zijn overlijden.  Dan komt alles terug...  We hebben contact opgenomen met de nichtjes van Jan.  Ruzie was er hoegenaamd niet, maar het contact was eerder verwaterd.  We beslisten om zélf de uitvaart in handen te nemen.  Dat verdient Jan wel.  We willen hem een mooi afscheid geven. 

Ik Dien is één grote vriendenkring...  De familie Du Bin en al de anderen die hier op de planken staan zullen Jan met veel warmte uitgeleide doen...  De voetlichten doven, het doek valt...  Maar Jan zal niet alléén de scène afgaan...  Het applaus zal klinken.  Een staande ovatie voor iemand die 50 jaar van de 90 jaar van Ik Dien aan het roer stond...

De uitvaart van Jan van den Weyngaert gaat door op zaterdag 9 maart, om 12 uur in de aula van begrafenisondernemer Pues in Herent.

...enne als binnenkort 'De ingebeelde zieke' in Muizen in première gaat, zal Jan, van elders, waar dan ook, knipogend toekijken.  Samen met Jef.  Daar mag je zéker van zijn. En ze zullen blij zijn omdat alles verder gaat waar zij samen - als tandem - hun schouders hebben ondergezet.  

https://toneelikdien.be

  (foto: Ik Dien)