(foto's: Jan Smets. Boven: Bert De Leenheer en Dirk Vanhecke. Onder: Allart Lakke)
30 kaarsjes mag galerie Transit al uitblazen. Dat kan tellen! Drie decennia geleden startten Bert De Leenheer en Dirk Vanhecke met hun galerie in Leuven. In 1998 verhuisde Transit naar Mechelen - naar de Zandpoortvest. Had men hen beiden ooit verteld dat ze naar onze stad zouden verkassen zouden ze dat weggelachen hebben. 'Mechelen toch niet!'. Maar dat gevoel is helemaal omgeslagen bij de van oorsprong West-en Oostvlaamse Dirk en Bert. Beiden hebben Mechelen positief zien veranderen. De voorbije jaren wist Transit een stevige reputatie te verwerven. Met veel passie promoot de galerie internationale actuele kunst en gebruikte ze haar invloed om onze stad kennis te laten maken met tal van gerenommeerde kunstenaars uit binnen-en buitenland. Zo kon ze bijvoorbeeld al haar gewicht in de schaal leggen om onze stad de grote Vivisector van Johan Creten te bezorgen. Om maar één in het oog springend feit te noemen... Maar Transit deed beslist méér. Om de 2 maand slaagt men er in om een knappe expo op te zetten met nieuw materiaal dat de vaste collectie aanvult.
Voor de 30ste verjaardag heeft men een bijzondere tentoonstelling voor ons in petto. Niet minder dan de bekende Nederlandse kunstenaar Allart Lakke (°1961) mag tot 14 april een overzicht van zijn werk tonen aan het Mechels publiek. En dit onder de noemer 'De Dilletant'. Wat het nog unieker maakt is het feit dat het deze kunstenaar was die als allereerste mocht aantreden in Transit. In 1989! Nu krijgen we dus een selectie te zien van het hele oeuvre van Allart Lakke van 1986 tot heden. Om niet te missen!
Toen dus: 30 jaar geleden op de Tiensevest in Leuven... En het was kunstpaus Jan Hoet himself die de inleiding gaf...
De Dilletant...
Iemand die een kunst of wetenschap beoefent, niet als vakman met grondige kennis van zaken maar uit liefhebberij. Vaak met negatieve connotatie en dan synoniem met: beginneling, amateur...
Op deze stormachtige zondag maak ik een praatje met deboomlange, sympathieke kunstenaar, die nét even oud (of jong) is dan ik. Zo dadelijk mag hij de tentoonstelling inleiden. Het is wachten op de gasten voor de vernissage. De gasten zullen vermoedelijk wat later binnensijpelen, want de heftige weersomstandigheden zorgen voor vertragingen bij weg-en treinverkeer....
Allart Lakke werd in het Nederlandse Zeist geboren... Da's trouwens de plek waar onze eigenste bekende kunstenaar Rik Wouters een tijdlang verbleef in krijgsgevangenschap. Dit even terzijde.
Al lang woont hij nu echter in universiteitstad Leiden (sinds 1990). Ik maakte al eerder kennis met het werk van de kunstenaar. In 2010 was hij een opgemerkte gast in de laatste tentoonstelling die het Hof van Busleyden voor de grote renovatie had opgebouwd: 'Who is afraid of the museum'. Toen ging kunst van hem in dialoog met collectiestukken van Busleyden.
Vanuit de cartografie diende zich een verhaal aan bij Allart Lakke. En dit verhaal speelt zich af in Archipelago dat uitgroeide tot een complex werk... Ook op de nu van start gegane expo in Transit kunnen we dit werk bewonderen.
Lakke is wat men noemt een visionair kunstenaar wiens werk je meeneemt door een dubbele deur waardoor je inzage krijgt in een compleet ancere wereld waarin een andere logica regeert. Andere regels en wetten gelden er.
Als een antropoloog onderzoekt Lakke deze parallelle wereld die hij uitwerkt met verschillende technieken en materialen. Op het eerste gezicht is die andere wereld goed georganiseerd en prachtig vorm gegeven. Maar de hiërarchische maatschappij roept ook een gevoel van onbehagen op. En misschien zelfs verzet? Hoe verschilt deze wereld van de realiteit?
De Nederlander kreeg zijn opleiding in Sint Lukas in Brussel en later aan de Ecole Nationale Supérieure des Arts Visuels ENSAV in Brussel. Bert en Dirk leerden zijn werk dertig jaar geleden kennen in het SMAK in Gent. Het klikte met de kunstenaar en Lakke mocht als allereerste exposeren in hun pas opgestarte galerie. De goeie contacten zijn gebleven.
De studio van de kunstenaar aan de Leidse Haagweg wordt druk bezocht door bevriende kunstenaars, van wie het werk de ruimte vullen.
Een onderwerp dat mij interesseert beleef ik intensief, langdurig en obsessief. Het is geen fascinatie maar een bezetenheid tot ik me verveel, of tot het onderwerp opdroogt of door een ander onderwerp dat zich aandringt vervangen wordt. Veel unieke kunstwerken zijn af, maar in een groep getoond blijkt toch iets te ontbreken. Er ontbreekt eigenlijk van alles. Zoals alles wezenlijk onaf is. Denk aan de Hellepoort van Rodin of het Grote Glas van Duchamp of de Victory Boogie Woogie van Mondriaan. Deze kunstwerken zijn onaf maar tegelijk compleet in hun visioen.
Het werk van Allart Lakke kan men zien als een poging om de grammatica van de verbeelding te verbeelden. Hij gaf vorm op deze verbeelding op verschillende manieren.
Hij deed het als tekenaar tussen 1986 en 2004. En hij vertelt dat hij dit tekenen leerde zoals hij het als kind wilde: in strakke, logo-achtige symbolen, in de stijl van de klare lijn. In 2004 realiseerde Textielmuseum Tilburg zo het wandleed Ophelia...
Tussen 1987 en 1993 maakte Lakke polyestervormen van de gegoten inhoud van objecten - alledaagse voorwerpen zoals emmers, een bad of een vuilnisbak. Om hun sokkelloos draagbaar bestaan te bevorderen zijn ze voorzien van handvatten en wieltjes...: portable dus - hanteerbaar...
Als kunstenaar evolueert hij verder... Tussen 1989 en 1993 creëert Lakke zijn Insupportables of Onverdraaglijken. Zelf omschrijft hij het als een identiteitscrisis van het beeld... Ontdek het zelf in op de expo...
Het thema censuur behandelde de kunstenaar in Officium Censorum tussen 1994 en 1999. In 1999 wordt de focus op oranje gelegd, voordat hij aan de voornoemde Cartografie begint...
Dit is een korte schets van een fietsen door genres en denkrichtingen... Laat het werk zélf spreken. Op de expo is bovendien aan 10 Euro een knappe publicatie te verkrijgen waarin de kunstenaar zijn werk in samenvat.
De kunstenaar leidt me door de expo en houdt halt bij een reeks geschetste iconen...
Naast mijn plastisch werk ontwikkelde ik een tekensysteem bestaande uit een schier onafzienbare reeks zorgvuldig bijeengebrachte pictogrammen die afkomstig zijn uit heden en verleden, uit verre en nabije landen. Het pictografisch systeem unificeert de meest uiteengelegen beeldtalen, van indiaanse rotstekeningen tot de logo's van moderne multinationals. De pictogrammen zijn zodanig gestilleerd dat ze als waren het lettertekens binnen 1 tekening kunnen worden genoteerd. Het systeem maakt het mogelijk om voorstellingen uit zeer uiteenlopende culturen met elkaar te vergelijken en te analyseren - en aldus dichter bij de 'beelden tussen de beelden' te komen...
De galerie is open op vrijdag, zaterdag en zondag tussen 14 uur en 18 uur en op afspraak.
Zandpoortvest 10
Verrassend... En let ondertussen ook maar eens op de prachtige architectonische details van het art-décohuisuit 1930 waarin de galerie gevestigd is...
