(foto's: Jan Smets)
Ik heb haar nog kort gesproken op de boeiende overzichtstentoonstelling 'Niet van gisteren' in oktober 2010 in ons Cultuurcentrum waar een generatie Mechelse kunstenaars uit de periode 1945-1975 alle aandacht kregen die ze verdienden. De in 1932 in Willebroek geboren Edith Van Driessche was een uiterst begaafde textielkunstenares wiens werk nog steeds breed wordt geapprecieerd. In 2015 overleed ze, een omvangrijk oeuvre nalatend. Haar kunstwerken zijn erg verspreid geraakt, en het is haar zoon Marc Meysmans die nu probeert een zo goed mogelijk overzicht te krijgen van al het werk dat zijn moeder met zoveel zin voor schoonheid en passie heeft gecreeërd. Daarom doet hij ook een warme oproep om iedereen die werk van Edith in zijn of haar bezit heeft dat aan hem te laten weten...
Het artistieke zat er van jongsaf in bij Edith. Ze wou beslist 'iets' met kunst doen. Voor een meisje van haar generatie was dit niet de meest voor de hand liggende keuze, en Edith volgde snit en naad.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en de creatieve Edith zet door. Aanvankelijk start ze met tekenen en schilderen. In de Mechelse academie krijgt ze les van leraars Van Bael, Albert en Reussens. Stillevens en stadsgezichten, weet je wel... Maar dat is niet hélemaal haar ding. En om een beetje in de lijn van haar opleiding te blijven gaat ze langzaam maar zeker experimenteren met textiel. Vanaf 1960 legt ze zich hier volledig op toe. Textielkunst was toen nog een vrij nieuwe kunstvorm.
Ze vervaardigt wandtapijten maar ook kledij en kostuums voor toneel en televisie. Alle soorten materialen komen hiervoor in aanmerking: zijde, kant, fluweel, tule,satijn...Maar ook papier. Met dit alles gaat ze aan de slag en ze ze maakt unieke nieuwe, moderne stukken.
En haar kunst evolueert. Geboeid door taal en beelden gaat ze op zoek naar nieuwe manieren om zich artistiek te uiten.
Heel toevallig komt Edith in bezit van katoenen verpakkingen bedrukt met Chinese tekens en Westerse opschriften. Vooral door het schrift geraakt ze gefascineerd, en langzaam maar zeker verwerkt ze flarden hiervan in haar wandtextielen.
In de jaren tachtig wordt haar werk drukker en de stoffen rijker. Meer beelden worden er in verwerkt. Later gaat Edith toch weer meer haar werk uitpuren en laat ze ook de leegte spreken. Haar kunstwerken worden intgetogener. Maar de teksten blijven aanwezig. Ze geeft ze in haar werk een nieuwe dimensie. De boeken die ze samenstelt met knipsels, teksten en beelden zijn een ware schatkamer.
Edith stelde regelmatig ten toon. In het Cultuurcentrum van Mechelen exposeerde ze ook nog in 2008 met de tentoonstelling 'Fragile'. Ze besefte toen al dat dit misschien haar laatste grote solotentoonstelling zou zijn. Het maakte haar weinig uit. Bescheiden als ze was vond ze dit minder belangrijk dan steeds actief bezig te zijn met haar kunst.
Drie jaar geleden overleed Edith. Vorige jaar kreeg ze nog volop aandacht op de Kunstvestdagen op de Keldermansvest, waar werk van haar werd geëxposeerd.
Met mooi materiaal kan je niet werken. Het eist alle aandacht op. Met nieuwe materiaal evenmin: het is dood. Als het gebruikt is, verkleurd, gerimpeld, heeft het geleefd als een mens en wordt het uniek. Beschrijvingen en verklaringen komen altijd achteraf. En alles wat men onder woorden wil brengen faalt...
(Edith Van Driessche in het boek 'Niet van Gisteren')
Zo was het ook: de stof die ze gebruikte voor haar kunstwerken moest 'gebruikt' zijn en hierdoor een verhaal vertellen. Het mocht dus best beschadigd zijn... net zoals littekens bij mensen tonen dat ze geleefd hebben.
Nu wil haar zoon Marc die zorgvuldig omspringt met haar artistieke nalatenschap haar blijvend in de kijker houden.
...niet alleen voor het publiek dat bekend is met haar oeuvre, maar ook om de jongere generatie kennis te laten maken met werk van iemand uit de eerste generatie moderne textielkunstenaars. Daarvoor wordt nu een persoonlijke website uitgebouwd. In het komende paar jaar zal af en toe nieuw materiaal en documentatie worden toegevoegd, inclusief beeldmateriaal. De eerste aanzet is trouwens al te bekijken...
Ook wil Marc Meysmans in de mate van het mogelijke een overzicht krijgen van al het werk dat zijn moeder maakte en noteren waar de stukken zich momenteel bevinden. Een bijhorende foto zou het compleet maken.
Er is heel veel van haar werk in particulier bezit. Ik doe een oproep aan iedereen die werk van haar in bezit heeft om iets van zich te laten horen. We vernemen heel graag welk werk of kleding u in uw bezit hebt. Ondertussen houden we onze ogen en oren open, onderzoeken suggesties en gaan zo na of er waardevolle pistes zijn waarbij het werk van Edith een goede plaats kan vinden. Zo slaagden we er in om contact te leggen met het Modemuseum in Antwerpen (MoMu). Dit museum heeft door het samensmelten van musea drie werken wandtextiel van mijn moeder in haar bezit. Onlangs werd één daarvan - het monumentale Use No Hooks - opgenomen in een expo in Antwerpen!
Deze expo is nog tot 24 februari te bekijken in het MoMu:
https://www.momu.be/en/exhibitions/soft-tactiele-dialogen?locale=en
Samen met één van de curatoren van het MoMu werd de kledingcollectie van Edith Van Driessche bekeken aan de hand van dia's en foto's. Belangstelling is er dus zeker. Een onderzoekstraject werd opgestart.
Hoe breder het beeld is dat we kunnen schetsen aan het MoMu, hoe groter de kans is dat hun belangstelling nog groeit om haar kleding te gaan documenteren en collecteren. Ook daarvoor is het fijn om een reactie van allen die werk van haar hebben te ontvangen. Er is nog een hele weg te gaan, maar hopelijk krijgt de kleding van Edith een goede plaats in dit museum. Mocht er bij u werk van haar in onbruik geraakt zijn, door te klein of te groot, minder plaats, of verhuis...: dan zou je me een groot plezier doen om me te contacteren. Misschien is het iets dat ik al lang graag nog een keer wou zien, of is het een kledingstuk dat het MoMu eventueel wil opnemen in haar collectie. Werk van de ganse loopbaan is interessant!
contact:
Marc Meysmans
015/33 78 33
