(foto: Jan Smets)

Nog niet zo erg lang geleden maakte ik met hem een praatje op de Fonteinbrug...  Hij had het over vroeger en over de vele vrienden die hij de laatste jaren verloor...  Ook in het Hof van Egmont, waar hij de laatste 7 jaar verbleef, vielen al diegenen waar hij een fijn contact mee had één voor één weg.  En daar had hij het best moeilijk mee.  Het Mechelen van 'zijn' verleden deemsterde weg.  Zélf was hij nog méér dan behoorlijk in 'goeie vorm' - zowel fysiek als geestelijk.  Hij mocht dan wel resideren in een rust-en verzorgingstehuis: Leo Lepage was regelmatig op stap door zijn stad.  En hij was er trots op dat hij als 98-jarige nog op de computer werkte én een Facebookprofiel had.  Maar in erg korte tijd ging zijn mobiliteit toch achteruit.  Tot op hoge leeftijd genoot hij tenvolle van het leven.  Nu glipte dat leven uit zijn handen.  Gisteren overleed de voormalige kleermaker, die intens van deze Dijlestad hield; jarenlang actief was in het Mechels Cultuurleven én zich enorm inzette in 'Toren en Beiaard'...  Alles uit liefde voor 'zijn' stad en 'zijn' toren...

Leo werd in 1920 geboren in hartje stad: in de Groenstraat.  En heel zijn leven woonde hij in Mechelen, op diverse adressen. Hij was weduwnaar van mevrouw Louise Persoons.

'Ergens in de jaren zestig' van vorige eeuw werd Leo bestuurslid van de vereniging 'Toren en Beiaard' , en hij bleef dat tot in 1996. 

Leo was altijd al erg geboeid door de beiaardconcerten, en hij was jarenlang een trouw bezoeker van de maandagavondconcerten.  Maar ook concerten op de toren van OLV-over-de-Dijle wilde hij niet missen.

Samen met zijn vriend en mede-bestuurslid René Vanderauweraer die een paar jaar geleden overleed, waren ze lang de uitvoerende krachten bij het tradionele klokkenwerpen...  Daar kwam zelfs een sigaar bij te pas! Ik maakte hierover ooit een artikel op Mechelenblogt!:

www.mechelenblogt.be/2014/09/zonder-sigaar-geen-klokkenwerpen

Leo was een graag geziene Maneblusser - in dat lange actieve leven van hem.  Ook in het Hof van Egmont was de immer montere Leo dat.  Hij zal gemist worden. 

Mannen als Leo verdienen bij hun afscheid nog een virtuele ovatie.  Bij de eerste beiaardklanken die ik deze dagen horen zal, zal ik zeker ook aan hem denken. Leo: deze stad is dankbaar voor al wat je trouw en belangeloos voor haar deed.   Het ga je goed Leo, waar dit ook mag zijn...

Mijn deelneming aan zijn dochter Betty, schoonzoon Leo Vercruysse, en kleinkinderen...

Uitvaartplechtigheid op zaterdag 1 december om 11 uur in aula Stedelijke Begraafplaats.