Vertellingen over narren en hels gespoock

(foto's: Jan Smets)

Een méér geschikt decor kan je je amper voorstellen voor deze twee lezingen die Luna mystica 'Sammhain' weer op stapel heeft staan. Achter de relatief eenvoudige gevel van het brede huis in de Guldenstraat 27 schuilt één van de meest mystieke plekken van onze historische binnenstad. Huis 'Den Inghel' is dan ook een huis dat door zijn eeuwenlange geschiedenis tot de verbeelding spreekt. Passanten (en ja hoor: ook de meeste Mechelaars!) kunnen zich niet voorstellen wat voor sfeervolle schatkamer te vinden is op deze plek. Gustave Min, de initiatiefnemer van deze weerom tweede editie vertellingen, weet dan ook als geen ander dat deze locatie hiervoor simpelweg perfect is. Trouwens: onze steeds afgeborstelde verhalenverteller met de flair van een dandy uit de Belle Epoque lijkt hélemaal in dit interieur op te gaan.

In het unieke en mysterieuze kader van de schermerszaal van deze antiekhandel wordt je op de zaterdagen 3 en 10 november, door Gustave Min en zijn goeie vriend, de auteur Lode Melis ontvangen voor een boeiende lezing.

In het kader van het Festival van Vlaanderen brachten ze eerder al twee lezingen. Het succes smaakte naar meer, en daarom rijpte bij Gustave het idee om ook rond de periode van Halloween wat op poten te zetten. Om dit verder uit te werken klopte hij aan bij Lode, die dit ook wel zag zitten...

De twee lezingen staan los van mekaar, en toch haken ze wonderlijk in op mekaar. Lode bijt de spits af op 3 november met 'Het helsh gespoock' van Jeroen Bosch.

Lode die bij de eerste keer dat hij het huis betrad gewoonweg paf stond, wil in dit mooie decor vertellen over de beroemde schilder.

Bosch was op z'n best als hij de hel kon schilderen. Zijn meest bekende werk is een drieluik dat de Tuin der Lusten voorstelt. Er werd vanalles over de kunstenaar vertelt. Sommigen beweerden dat hij knettergek was en verslaafd zou geweest zijn aan drugs... Anderen noemden hem een perverse seksmaniak of lid van een geheime sekte die nog geheimere symbolen gebruikte. Niks is minder waar. Hij was een schilder die een eigen beeldentaal gebruikte die we niet meer kennen. Bosch was een gerespecteerd burger in Den Bosch, die woonde in een stenen huis aan de Grote Markt. Een gelovig Katholiek bovendien. Zelfs Filips II was gek op zijn werk. Wat wou de man nu feitelijk vertellen? Dat wil ik graag mee ontrafelen. Een paar voorbeelden: het gebroken ei dat je aantreft in zijn schilderijen is het symbool van ontucht... En ik verduidelijk hoe je het beeld van de naakte vrouw die zich spiegelt in de kont van de duivel moet interpreteren... Of wat de symboliek is van de 'verloren zoon' die op één slof en één schoen loopt, het bordeel achter zich latend...

Met Lode krijg je inzage in de door Jeroen Bosch bij elkaar gepenseelde heksenketel waar je kippenvel van krijgt.

Met een boeiende powerpointpresentatie focussen we ons op de gedachtenwereld van toen...

Op zaterdag 10 november vertelt Gustave ons over 'Narren, dwazen en keupelen: de middeleeuwse randfiguren'

In de late middeleeuwen, op de drempel van de moderne tijd, verschijnen overal narren, dwazen en zotten ten tonele. Boeken zoals 'Het Narrenschip' van de Duitse schrijver Sebastian Brant (1494) dat geïllustreerd werd door niemand minder dan Dürer, en 'de Lof der Zotheid' van Erasmus zijn maar enkele voorbeelden waarin deze figuren voorkomen. Erasmus hekelde kerk en staat. De Nederlandse historicus Herman Pleij noemt deze periode de eeuw der dwaasheid... Over dat narrenschip gesproken: weet je trouwens dat er een link is met ons 'Schip van 's Lands Welvaren' uit onze Mechelse Cavalcade?