(foto: Jan Smets)

Ach nee: héél bijzonder was ze niet.  Ach nee, grootse dingen heeft ze nooit verwezenlijkt...  Maar in hoe ze was en wat ze deed was ze toch heel uniek.  Marie-Louiske Windels.  Vergeten zal ik ze nooit.  Een doodgewone Mècheles...  Madam-van-'t-gazettewinkelke... Altijd blijgezind door 't leven stappend, ondanks alle tegenslagen die ze te verwerken kreeg.  Ze bleef alleen over - weduwe, en kinderloos...  Maar ze probeerde van het leven nog mee te pakken wat ze kon... 

Marie-Louiske: een doodgewone Mècheles.  Simpelweg.  Maar zo bijzonder.  Ik heb kardinalen ontmoet, grote vedetten en oud-burgemeesters... En toch was haar levensverhaal me zo dierbaar dat ik het optekende in mijn eerste boek.  Ze was daar trots op, en aan iedereen vertelde ze op welke bladzijde je haar verhaal lezen kon. 

Ja, ze was ouder geworden, en ja...het stappen ging wat moeizamer...  Ja..het zat haar allemaal niet meer zo mee...

En zo is ze van ons heengegaan...

Zonder veel poespas...

de postbode vond haar - in haar appartement in de De Langhestaat.

ineens.

doodgewoon.

Stil vertrokken:

een Mècheles zoals er zovelen zijn...

maar een schat van een vrouw...

een vrouw om graag te zien...

Marie-Louiske: ik heb kardinalen ontmoet en oud-burgemeesters, vedetten en bekende Mechelaars...  Maar ik dat rijtje hoor jij thuis: jij gaf onze stad kleur.  Omdat je puur was, gewoon en bijzonder...

Ik ga je wel missen...

En net daarom: omdat je zoveel indruk op me maakte, door jouw doodgewone bescheidenheid, jouw levensvreugde en optimistische ingesteldheid, krijg je ook nu nog een podium.  Voor de laatste keer.  Je had altijd zo graag op de planken gestaan.  Marie-Louiske: hier krijg je nog éénmaal een open doek.  En applaus.  En als de voetlichten zullen doven zullen we nog aan jou blijven denken.  Soms.  Af en toe.  Met een knipoog, een monkellach...

"Ik ben maar een halve ouwe doos" zei ze van zichzelf.

Wijsheid oep z'n Mèchels...

Vaarwel. 

enne: een smakkerd van mij.

Omdat...gewoon, omdat je dat verdient...

omdat doodgewone mensen nét héél bijzonder zijn.

("ga d'oa madam noa ni jaloes zèn assekik zoe neust oa zit?")

lees haar verhaal nog eens terug:

www.mechelenblogt.be/2015/05/marie-louiske-windels-ik-ben-te-vroeg-geboren

Volgende week, op 4 november zal Bart Pepermans in zijn programma 'Mechelse Peper' op Radio Opsinjoor het twee uur durend interview dat hij met haar had, nogmaals uitzenden.