Normaal kan je ze maar héél sporadisch bewonderen, voornamelijk dan tijdens de traditionele Ommegang die om de 25 jaar door de Mechelse straten trekt. Ik heb het dan - behalve natuurlijk over de vele andere Ommegangsfiguren - over onze Mechelse Reuzen.
De laatste keer dat grootvader, vader en moeder Reus en de kinderen Janneke, Mieke en Klaasken nog eens samen naar buiten mochten komen - daarbij vergezeld van de nieuwe reuzekinderen Noah en Amir - dateert zo van 2013.
Dan en daar ontstond bij enkele van de pijnders ofte reuzendragers van dienst spontaan de vraag om de frequentie van de 'uitstapjes' van de Mechelse reuzen wat te verhogen. De Erfgoedcel zag wel wat in dat idee en nu krijgt de uitwerking ervan vorm: op Erfgoeddag, komende zondag 22 april, kan je voor het eerst kennis maken met de Mechelse pijndersgilde-in-wording: ReuzenMechelen.
Bedoeling van deze reuzengilde, momenteel samengesteld uit Jan Smets, Olivier Van Dessel, Jurgen Schoevaerts, Ruben Wauters en ondergetekende, is in de eerste plaats om de bekendheid van en waardering voor de Mechelse Reuzen te bevorderen, zoals gezegd onder meer door de frequentie waarmee de reuzen naar buiten komen wat te verhogen. Uiteindelijk gaat het hier immers om erfgoed dat al eeuwenlang deel uitmaakt van het culturele patrimonium van onze stad. Om je een idee te geven: Vader Reus is de oudste van de familie, hij verscheen voor het eerst in de stadsrekeningen in 1492, meer dan 500 jaar geleden!
Mede om deze reden werden de Mechelse Reuzen (net als de reuzentraditie in vier andere Belgische steden) door de UNESCO opgenomen op de Representatieve Lijst van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid. Werelderfgoed dus, dat dan ook de beste zorgen verdient - evenzeer als onze historische kerken, ons stadsarchief en ander roerend en onroerend patrimonium.
Om die zorg te bevorderen starten bovenmelde reuzenfans na enkele avondjes brainstormen met de mensen van de Erfgoedcel nu de reuzenvereniging ReuzenMechelen op.
Op Erfgoeddag, komende zondag 22 april, kan je kennis maken met dit initiatief én je opgeven als reuzendrager: om de reuzen wat frequenter te kunnen laten uitgaan - hetzij in eigen stad of op andere plaatsen waar de UNESCO-erkenning het toelaat - zijn er immers méér sterke mannen en vrouwen nodig. Interesse om letterlijk en figuurlijk mee je schouders te zetten onder dit grootse Mechelse erfgoed? Kom dan zeker eens langs voor een vrijblijvende kennismaking. Je krijgt bij die gelegenheid de unieke kans om uit te testen het voelt om een reus te dragen. Zeker de moeite dus om langs te komen!
Plaats van afspraak: het Arsenaal/Lazarus, nabij de Mechelse Kruidtuin, van 10 tot 18 uur. De toegang is gratis. Meer info over het gehele programma én het erfgoedkrantje met reportage over ReuzenMechelen vind je op de website van het Hof van Busleyden.
Tekst (c) Kevin Polfliet.
Foto's (c) Jan Smets/Stadsarchief Mechelen.