(foto's: Jan Smets)
Met 'Roep om Rechtvaardigheid' zet stadsmuseum Hof van Busleyden zich helemaal op de kaart! Deze prestigieuze tentoonstelling met zo'n 80 werken ontleend aan internationale topmusea en privé-collecties is tegelijkertijd sluitstuk van het Stadsfestival OP.RECHT.MECHELEN als smaakmaker voor het totaal vernieuwde museum dat eind juni zijn deuren zal openen. We hebben er lange tijd op moeten wachten, maar nu wordt reikhalzend uitgekeken naar de officiële opening van het stadsmuseum dat flink wat ambities heeft. Deze tentoonstelling waar drie jaar lang aan gewerkt is, is hét aperitief voor wat we dan zullen voorgeschoteld krijgen. Deze morgen had ik de kans om de tentoonstelling te bezoeken die op 23 maart van start gaat. En het moet gezegd: dit is misschien wel het knapste en het meest de stadsgrenzen overschrijdende wat Busleyden de laatste jaren in de vitrine zette. Dat zeg ik niet alleen. Ook Karine Decoster, voorzitter van de Mechelse gidsenbond die zaterdag haar eerste groep doorheen de tentoonstelling zal loodsen is laaiend enthousiast. Dit is een toptentoonstelling. Curator Samuel Mareel en de medewerkers van het museum geven hier het beste van zichzelf. 'Roep om Rechtvaardigheid' is een expo die je héél zeker niet mag missen - al bezoek je er maar eentje dit jaar!
Voor de tentoonstelling moeten we de immense kelderruimte in, maar toch krijgen we al een glimp van het museum in wording. En wat we te zien krijgen oogt fraai. Oud en nieuw gaan hier perfect met mekaar in dialoog. De inkom met nieuwe balie en wat later de museumshop zal worden zien er modern en uitnodigend uit, net zoals het geslaagde logo een sterke identiteit uitstraalt.
Het zijn een trotse burgemeester Bart Somers en cultuurschepen Björn Siffer die deze tentoonstelling mogen voorstellen aan de pers.
(burgemeester Somers, schepen Siffer en curator Mareel)
Voor de eerste keer is er een expo georganiseerd in het bijna voltooide Busleyden. Somers stipt ondertussen maar al te graag aan dat de stadsmonitor net uitwees dat qua fierheid de Mechelaars alleen de Bruggelingen dienen voor te laten gaan. Het is ooit anders geweest. Dit heeft voor onze burgemeester alles te maken met het 'goed samenleven' in deze stad én onze geschiedenis. Mechelen was in de Bourgondische periode groter dan zichzelf. In die glorierijke tijd was onze stad de bestuurlijke hoofdstad van de Nederlanden nadat Karel de Stoute hier in 1473 zijn Grote Raad installeerde. Hiermee wou hij de 17 provincies verenigen in één sterke staat met een centrale rechtbank. "Je kwam naar Mechelen om je recht te halen." vertelt hij. "Mechelen was de stad van rechtvaardigheid, en dat is iets wat we nu nog koesteren". Jeroen Van Busleyden in wiens huis deze tentoonstelling wordt georganiseerd, was kerkelijk raadsheer en rekwestmeester toen Mechelen een intellectueel en cultureel centrum was zonder weerga.
Deze expo grijpt terug naar deze periode. Bart Somers wijst op de spanningsboog tussen twee episodes uit onze geschiedenis. Langs de ene kant heb je de Grote Raad en het spreken van recht, en aan de andere kant heb je Dossin dat ons confronteert met één van de meest gruwelijke feiten van 'onrecht'. "Samenleven is maar mogelijk als we rechtvaardigheid koesteren. In deze zin is deze expo brandend actueel. We zien de parallellen tussen wat de godsdienstwaanzin van een Spaanse en Engelse Furie veroorzaakten en wat we nu zien gebeuren in de wereld. We maken hier via kunst en cultuur rond recht en rechtvaardigheid een link met het heden. En dat doen we met topwerken van internationaal niveau!"
Hierop borduurt schepen Siffer verder. De expo is gebouwd op het snijpunt van twee tradities: op die van het humanisme en de joods-christelijke traditie.
Onze cultuurschepen zegt dat Busleyden niet zomaar een museum wil zijn in een lange rij van musea. (wist je trouwens dat in de hele wereld 55 000musea te vinden zijn waaronder twee derde in de Westerse wereld?).
De stad investeerde sterk in het museum. Busleyden wil het verleden weergeven, maar wil ook vernieuwend zijn. Het wil ook geworteld zijn in het heden en blikken naar de toekomst. Het museum heeft de ambitie om ook het maatschappelijk debat te voeden. Busleyden wil de link zijn tussen verleden, heden en toekomst. "Participatie is belangrijk. Deze inclusieve stad wil zich spiegelen in het museum." Deze kunsthistorische stad heeft de bezoeker veel te bieden. Hier wordt hard gewerkt aan de kwaliteitsnormen. Schepen Siffer wijst ondertussen ook nog op het belang van Depot Rato. Fier is hij alleszins op deze eerste tentoonstelling. In de toekomst zullen er nog vele volgen!
23 maart - 24 juni 2018
11 Euro inkom. Mechelaars en groepen betalen slechts 9 Euro. Andere tarieven te zien op de website:
Groepen kunnen gegidst worden. Het museum is toegankelijk voor mensen met een beperking.
De catalogus (uitgeverij Hannibal) is een pareltje, en is beschikbaar in het museum (35 Euro) of in de boekhandel (39,50 Euro). Een fraai hebbeding!
1. Karel de Stoute installeerde geen Grote Raad maar wel het Parlement van Mechelen. Het bestond 4 jaar en werd toen opgeheven of de Nederlandse staten betaalden geen denier steun meer aan zijn dochter.
2. Karel de Stoute regeerde niet over de 17 provincies want die waren maar met 12. Eerst onder zijn achterkleinzoon Karel van Gent kwamen er vijf bij.
3. Het blijft een Mechels pijnpunt om het verleden altijd als groter voor te stellen dan het was; cfr. de zin "centrale instellingen als de Grote Raad gaan de rechtspraak controleren. " Juist, elf jaar lang. In 1504 wordt de Grote Raad geïnstalleerd en in 1515 laat Henegouwen weten dat er geen sprake van is dat die Mechelse instelling de vonnissen van de eigen rechtscolleges kan verbreken. Dag Grote Raad. In 1530 zegt de grootste en belangrijkste Nederlandse staat (Brabant) hetzelfde. Na de scheuring met het Noorden zijn er maar vier gewesten die nog dat Mechels beroepshof erkennen. De Grote Raad bestuurt een deel van zijn tijd in feite de "staat Mechelen". Andere staten hebben een provinciale raad die de administratie en het gerecht besturen in naam van de vorst maar in Mechelen vinden de vorsten zo'n raad overbodig en laten ze de klus over aan de Grote Raad.