(foto's: Jan Smets)
Op mijn vijf jaar kreeg ik van mijn vader een klein volwaardig accordeon. Ik kende geen noot muziek. Maar ik mocht dan al eens meespelen in het café...
Zo begon het ooit voor een klein ventje uit de Stenenmolenstraat in de Mechelse Hanswijkenhoek. Zijn ouders hielden er het café 'Door vriendschap sterk' open. Muzikaal waren ze niet echt, maar er werd al wel eens jazz gespeeld... Maar het geschenk van vader Sterckx aan zijn zoon was wel het begin van wat een grote carrière zou worden. Marcel Sterckx groeide uit tot een fenomeen - trad op met tal van grote namen uit binnen-en buitenland... Daarnaast was hij bijna veertig jaar de plichtbewuste en de lat hoog leggende leraar in het Mechels Conservatorium. Perfectionist. Streng voor zichzelf en voor zijn leerlingen. Maar altijd rechtvaardig en uit grote liefde voor de muziek. De huidige directeur Tom Van den Eynde noemt hem een icoon uit de rijke geschiedenis van dit conservatorium en het Mechelse muziekleven, die de school dooheen haar gouden jaren loodste en ettelijke generaties muzikale persoonlijkheden boetseerde. Terecht! Marcel leerde de halve Dijlestad notenleer. En hij vertelt al lachend dat hij onze burgemeester ooit zijn enige buis in diens schoolcarrière bezorgde. De anecdote wordt steeds opgerakeld - al weet Marcel wel te zeggen dat hij burgervader Somers erg apprecieert...)
Morgen - 19 februari - wordt Marcel Sterckx 80 jaar. Reden dus om hem bij deze gelegenheid nog eens voor het voetlicht te halen...
Marcel is altijd die fiere, 'gesoigneerde' seigneur gebleven. Keurig in het pak - netjes bijgeknipte markante snor... Streng ogend, maar ook een emotioneel man. Erg gevoelig als je hem beter kent.
De man die op talrijke podia stond - orkesten begeleidend van Will Tura, Ronny Temmer, Rina Pia, Rita Deneve..., maar ook van buitenlandse vedetten als Rudi Schüricke, Udo Jürgens, Freddy Breck, Villard... Bevriend met Jo Leemans, rondtoerend als muzikale begeleider van woordkunstenaar Francis Verdoodt..., werkend achter de schermen van het Stadspoppentheater, muziekleraar ook in het Scheppersinstituut, wordt morgen 80 jaar.
Hij gaf les aan 'Polle Pap' en Jan Leyers, aan Erik Melaerts, Robert Grolslot, René Walschaerts en vele andere bekende en minder bekenden...
Vader Sterckx zou trots zijn mocht hij zien hoe Marcel zijn carrière uitbouwde....
Het begon met een kleine accordeon voor dit kleine ventje uit de Stenenmolenstraat.
Marcel werd een getalenteerd en groot muzikant. Maar hij bleef ook de eenvoudige volksjongen uit de Hanswijkenhoek - ondanks zijn om beroepsredenen grote uithuizigheid, ook een familieman: trots op zijn lieve vrouw Christiane, kinderen en kleinkinderen.
De notenbalk gaf ritme en zin aan zijn leven. Marcel is dankbaar voor wat hij kon verwezenlijken. Hij heeft kansen gekregen en kansen gegrepen.
In het cafe 'Door vriendschap sterk' dansen vrolijke accordeonklanken door de openstaande deur naar buiten. De straat op. De straat is gebleven. De kleine jongen is niet meer. Het café is verdwenen. Reeds lang. Het zal verbeelding zijn...
De dansende klanken vlogen uit... Tot vandaag zijn ze te horen... Was het dan toch géén droombeeld?
Marcel: ik wens je van ganser harte een fijne tachtigste verjaardag!
lees vroeger tweedelig artikel op Mechelenblogt:
www.mechelenblogt.be/2013/01/marcel-sterckx-begon-met-kleine-accordeon-12
www.mechelenblogt.be/2013/01/marcel-sterckx-plooibare-veelkleurigheid-22
(Marcel in het gezelschap van de Ere-belleman,met vrouw Christiane en de ouders van weerman Frank Deboosere, en Francis Verdoodt...)