Kardinaal bezoekt vluchtelingen en vrijwilligers van 'Welcome in Mechelen'

(foto's: Jan Smets)

Deze namiddag had kardinaal Jozef De Kesel een wel heel bijzondere en hartverwarmende ontmoeting met een aantal vluchtelingenfamilies die in Mechelen verblijven. Om 15 uur bezocht hij het Belgradehuis in de straat-met-die-naam waar hij in een heel gemoedelijke sfeer het gesprek aanknoopte met deze mensen en een groepje vrijwilligers van 'Welcome in Mechelen' - een netwerk van geëngageerde burgers - in 2016 opgericht - die de handen uit de mouwen steken voor asielzoekers, (erkende) vluchtelingen en nieuwkomers. Samen met hen klonk hij op het nieuwe jaar en sprak er de hoop uit op een betere toekomst. Aan tafel zaten ondermeer een orthodox, een moslim-en een Koerdisch gezin uit Syrië. Maar daarnaast namen ook enkele vluchtelingen uit Sudan, Afghanistan, Irak en Somalië deel aan het gesprek...

De persbelangstelling was bijzonder groot. Het was dan ook een niet mis te verstane boodschap die de kardinaal hiermee wou uitdragen. En in tijden dat de vluchtelingenproblematiek volop in de kijker staat, met vaak heel gepolariseerde meningen hierover, mocht dit wel een statement genoemd worden om 'U' tegen te zeggen.

(foto onderaan: het gezin van Basim Akasha (°1976). Basim was tot voor zijn komst naar Mechelen, arts in het Syrische Damascus. Nu woont hij met zijn echtgenote Nisreen Shoubat Agasha en hun drie dochters in onze stad. Zij ontmoetten de kardinaal reeds eerder. Het was dan ook een prettige her-kennismaking. Basim zet zich sterk in in 'Welcome in Mechelen' en is erg gemotiveerd om op positieve wijze in te burgeren in zijn nieuwe thuisland)

Deze ontmoeting had plaats in het kader van de 'Internationale Dag van de Migrant en de Vluchteling in de Katholieke Kerk' die volledig in het teken staat van de pauselijke boodschap over menswaardige verwelkoming van mensen op de vlucht.

Het is de oprichter van 'Welcome in Mechelen' - de Mechelse journalist Ng Sauw Tjhoi, die de kardinaal mocht verwelkomen om 15 uur. Hij vertelde dat hij heel blij en dankbaar was met het bezoek van Mgr.De Kesel...

(Ng Sauw Tjhoi en kardinaal De Kesel)

We heffen samen met de kardinaal het glas op het nieuwe jaar en wensen nog meer warme menselijkheid, gelijkwaardige behandeling en rechtvaardige non-discriminatie op basis van de Conventies en de Universele Rechten van de Mens!

Op 20 juni - Wereldvluchtelingendag - van het voorbije jaar tekenden talrijke Mechelaars, en heel wat bekende Mechelse personaliteiten, waaronder burgemeester Bart Somers de 'Verlaring voor een op.rechte Vrede.

"De superdiversiteit in Mechelen, en in vele andere steden van het land, heeft vaak minder aangename gebeurtenissen in het oorsprongland, als oorzaak. Vluchten doet men niet uit plezier. Ieder mens maakt tegenslagen mee in het leven. Op zo'n momenten zijn warme hulp en een menswaardige opvang erg nodig. Meer nog: 'mensen op de vlucht' hebben recht op bescherming volgens de Conventie(s) van Genève. Ondermeer 'Het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen' uit 1951 en 'Het Protocol betreffende de status van vluchtelingen uit 1967, bepalen dat een oorlogsvluchteling niet kan worden vervolgd voor het illegaal betreden van een ander land en niet kan gedwongen worden terug te keren. Het asielrecht is bovendien gedragen door 'De Universele Verklareing van de Rechten van de Mens' uit 1948, waarin staat dat er geen onderscheid mag zijn van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere status. Vluchtelingen hebben ook plichten tegenover het opvangland. Ze moeten zich houden aan de wetten van het land en dienen de openbare orde te respecteren. De overheden van het opvangland dienen te zorgen voor een degelijke opvang van vluchtelingen, het verlenen van huisvesting, het verschaffen van onderwijs én betaald werk, het zorgen voor welzijn,...en volgens de bovengenoemde internationale verdragen moeten '...vluchtelingen op diezelfde wijze...' behandeld worden als de onderdanen."

Welcome in Mechelen vzw streeft in al zijn activiteiten 'ontmoeting van mensen uit verscheidene culturen, religies en filosofieën' na en was dan ook erg verheugd met dit bijzondere bezoek van de geestelijke leider van de Katholieke Kerk van België. De vzw heeft veel respect en waardering voor de 'boodschap van paus Franciscus voor de Werelddag van de Migrant en de Vluchteling'. Hierin staat het onthaal, de bescherming en de integratie voor deze mensen centraal.

Eén van deze gezinnen waarmee de kardinaal vandaag een ontmoeting had, is het gezin van de Syriër Sakuan Fayez. Hij was vandaag aanwezig met zijn vrouw Mahabat en jongste dochtertje Jeen.

We zijn afkomstig uit de Koerdische regio. De stad waar wij woonden is Kameshy en is de grootste stad van Syrisch Koerdistan, niet ver van de grens met Turkije. In onze stad was er een grote diversiteit van godsdiensten die over het algemeen in vrede samenleefden. Mijn vrouw en ik zijn beiden advocaat. Maar de dan al vier jaar durende oorlog maakten de leefomstandigheden heel moeilijk tot onmogelijk. De school van onze vier kinderen die nu tussen de 13 en 4 jaar zijn, was al twee jaar gesloten. We hadden ook geen water of electriciteit meer en zaten in de klem tussen gewapende groepen - leger, Islamitische rebellen, Koerdische vrijheidsstrijders en Christelijke milities. De toestand was onhoudbaar geworden. Met een vrachtwagen ben ik naar Istanbul gevlucht en anderhalf jaar geleden ben ik dan in Brussel en nadien in Mechelen terecht gekomen. 10 maanden geleden zijn mijn vrouw en kinderen in het kader van familiehereniging naar België gekomen. Vluchten was een moeilijke beslissing. Maar ik wou een veilige plek voor mijn gezin. Ik ben hier tevreden ondanks het heimwee en het gemis van onze grote familie die nu verspreid leeft in Irak, Koerdistan, Turkije, Griekenland, Libanon... Wat de toekomst brengt? Ik weet het niet. Ik volg Nederlandse les en hoop werk te vinden in de administratie. Ooit hoop ik terug te kunnen werken als advocaat, maar mijn diploma is gelijkgesteld met een bachelor, en dat telt dus niet. Verdere studies kosten geld, en dat heb ik niet.

Fayez vertelt me dat hij het belangrijk vindt dat hij het Nederlands goed machtig is. Maar hij doet het nu al erg behoorlijk. Ook zijn vrouw Mahabat die toch nog maar kort in ons land is, praat al een aardig mondje mee. Voor de kinderen die allen school lopen in De Parel op de Brusselsesteenweg, lukt het nog het beste....

We wonen op de Ganzendries, en zijn erg blij dat we kunnen leven in Mechelen. Dit is een mooie stad en de mensen zijn erg vriendelijk. We zijn blij dat onze kinderen hier naar school kunnen gaan. Ze maakten hier al nieuwe vriendjes... Wat de toekomst brengt weten we niet. De situatie in Syrië is nog altijd erg moeilijk. We zien wel...

Het gezin van Raaft Assaf en Mai Khalil en hun zoontjes Christian en Assaf is Christelijk. Zij komen uit de zwaar belaagde Syrische stad Homs.

Al anderhalf jaar wonen zij ook in Mechelen. Vader kwam het eerst naar hier, en zijn familie volgde enkele maanden later.

Onze jongens zijn 11 en 9 jaar en lopen school in Scheppers. Het is een erg goeie school, en niet zo ver van waar wij wonen, op de Tichelrij. In Syrië was ik informaticus en mijn echtgenote was Burgerlijk Ingenieur. Op de vlucht gaan was een moeilijke beslissing, maar we hebben ze toch genomen. We hebben wel veel familie achter moeten laten in ons land, maar we wilden een veilige situatie voor onze kinderen. Nederlands is niet zo gemakkelijk, maar omdat we goed Engels kenden, verliep het toch redelijk vlot. De kinderen waren er nog sneller mee weg. We zijn blij dat we vandaag de kardinaal mogen ontmoeten. Het is toch een bekende persoon die hiermee begrip toont voor onze situatie. We voelen ons goed in Mechelen en proberen niet te denken aan de toekomst. De oorlog is nog lang niet gedaan in ons land. Nu komt het er op aan om hier in te burgeren en werk te zoeken...

Kardinaal Jozef De Kesel heeft al eerder grote belangstelling laten blijken voor de vluchtelingenproblematiek. Zo was hij al een aantal jaren geleden op bezoek bij vluchtelingen in Iraaks Koerdistan.

Hij sprak zijn grote respect uit voor de vele vrijwilligers die zich inzetten voor deze mensen. Datzelfde respect wou hij ook uiten voor de moeite die vluchtelingen doen om zich te integreren en zich het Nederlands eigen te maken. Dit is dan ook erg belangrijk volgens hem. De kardinaal beseft natuurlijk ook wel dat de hele problematiek heel complex is en dat het niet eenvoudig is voor beleidsmakers.