(foto's: Jan Smets)
Ze is een jonge talentvolle fotografe. Pas vorige maand was ze met dertig Miss België-kandidates in het Egyptische Sharm-El-Sheikh. In dat exotische kader bracht ze hen voor haar lens. Haar foto's sieren de covers van modemagazines. Een wereld van glitter en glamour en misschien ook van 'schone schijn'. En toch is Selina De Maeyer een méér dan diepgelovige vrouw. En dat is licht uitgedrukt. Ze kan letterlijk niet zwijgen over God. Hij bepaalt haar leven helemaal. In wat ze is. In wat ze doet. Ik frons de wenkbrauwen, en kan het niet zo goed vatten. Het lijkt me dat ze zich beweegt in wel heel verschillende werelden. Pure contradictie. Ze maakt me nieuwsgierig.
Vanavond heb ik haar ontmoet op de vernissage van een tentoonstelling met een selectie van haar boeiende fotowerk, in het Diocesaan Pastoraal Centrum (het voormalig Groot-Seminarie) in de Merodestraat. Vanaf 1 december tot en met 22 december kan je deze expo bezoeken.
De belangstelling is groot. Het publiek verrassend heterogeen: jong en oud, zusters en schoonheidskoninginnen...
De knappe en veelzijdige foto's - verstilde expressies op het snijpunt van kwetsbaarheid en kracht, hangen in twee gangen van het atrium van het vroegere seminarie. Ze intrigeren en ontroeren me. Selina heeft duidelijk vakkennis en legt heel haar ziel in haar werk.
De foto's tonen mensen met karakter: jong en fris of door het leven getekend. Elke foto vertelt een verhaal, en Selina kan er gepassioneerd over vertellen. Haar foto's vertellen dat ze 'de mens' graag ziet.
Dertig jaar geleden werd Selina in Gooik geboren maar ze woont al verscheidene jaren in Antwerpen. Een verhuis naar Brugge is gepland.
Haar agenda is deze dagen druk gevuld. Morgen vliegt ze naar Rome. Een onlangs gemaakte kortfilm - expressief gefilmd in zwart-wit - 'Come and see' werd immers geselecteerd op het filmfestival van Vaticaanstad. De film is bij de uitverkozen drie laatsten in de running. Op het filmfestival van Warschau won hij ook al verscheidene nominaties. De boodschap die de film meedraagt is dat men in het leven waakzaam dient te zijn. Het licht kan uitgaan, maar je kan thuiskomen bij die lichtbron die God is. Op momenten dat het moeilijk gaat, maar ook als alles gesmeerd loopt.
Zo ziet ze dat. Dat is waar Selina in gelooft. Met overtuiging. Véél overtuiging.
Die tegenstellingen in wat ze doet en waar ze voor staat: ik ben nog nieuwsgieriger geworden...
Ja inderdaad: het lijken wel tegengestelde werelden. En toch. Ook in die wereld waar ik vertoef als fotografe kan ik getuigen van mijn geloof. In de eerste plaats voel ik me Christen. Dan pas fotografe. Alles wat ik kan - de gave die ik heb: ik heb ze gekregen van God. God is altijd bij mij. Daarom kan ik alles goed relativeren. Ik ben dankbaar hierom. Toch praat ik er zélf niet als eerste over. Ik wil immers niet 'preken'. Maar men voelt dat ik authentiek ben, en daardoor krijg ik veel respect. Ik probeer dan ook vanuit mijn hart te spreken. De vragen en gesprekken komen later... Twee werelden komen dan samen... Ik wil dan getuigen van mijn geloof. Als Christenen doen we dat te weinig. Ik ben gelovig opgevoed maar mijn geloof is sterker geworden met de jaren. Hoe moet ik dat uitleggen? Geloof is een 'genade' - je kan dat niet 'opdringen'. Het is zoals de blinde die gelooft dat de zon schijnt. Niet omdat hij ze 'ziet', maar wel omdat hij ze 'voelt'.
Ik luister...
Selina kan er niet over zwijgen, begeesterd als ze is... Haar ogen stralen.
...met de kracht van haar overtuiging...
Ik las ergens dat ze er naar uitkijkt om 'Godgewijde maagd' of 'Bruid van Jezus' te worden.
Het klinkt me wat vreemd in de oren.
Het klinkt soms dweperig. Misschien... Wie ben ik om te oordelen?
Authentiek is het alleszins.
Eerlijk ook.
Ik probeer te focussen op schoonheid. Voor mij leidt schoonheid naar God... In Egypte heb ik veel gepraat met de missen. Ik wil me niet zozeer fixeren op uiterlijke schoonheid - niet op dat meisje in lingerie of bikini, maar wél wil ik door mijn lens naar hun ziel kijken. Die bikini-shoots weiger ik gewoon te maken. Ik wil de échte vrouw tonen.
Organisator van Miss België - Darline Devos ontdekte Selina eerder per toeval op een expo. Na ettelijke mails stemde ze uiteindelijk toe om fotografe te worden voor Miss België.
Ook Romanie Schotte - bijna aftredende Miss België 2017 is aanwezig op de vernissage. Ze begroet Selina hartelijk met een dikke knuffel...
Twee vrouwen. Twee werelden. Contradictie in 't kwadraat. God en Miss België.
De foto's worden verkocht voor het goede doel. De opbrengst gaat naar het Koraalhuis, het inloophuis van de Mechelse parochies, dat verhuisde van de hoek van de Schoolstraat naar het Fonteinstraatje in ons Groot Begijnhof. Mensen kunnen in het Koraalhuis terecht voor een babbel en met hun vragen - praktische en andere... Daklozen kunnen er terecht voor gratis brood, soep op woensdag, of...een douche. Lessen Nederlands worden er gegeven... Men kan er de computer gebruiken, of gewoon komen om anderen te ontmoeten - voor de gezelligheid... Iedereen is er welkom.
Een prijslijst van de werken ligt in het winkeltje 'de Peerle' in het Diocesaan Pastoraal Centrum. Ook zijn er een tiental postkaarten gemaakt van de foto's.
Als ik buiten kom blijf ik nog met vragen zitten. Alles kon ik niet vatten. Hoeft ook niet. Antwoorden hoef je niet altijd te krijgen...
Laat de beelden maar spreken.
De foto's hebben heel veel zeggingskracht. Ze zeggen méér dan woorden.
(foto: Theo Vervliet. Ik vraag Selina of het portret dat ik van haar maakte, voor haar OK is...)