(foto's: Jan Smets)

Misschien ben je er al een aantal keer achteloos voorbij gewandeld?  Het kan.  Méér nog: als de laatste week toevallig niet in de stad kwam is het meer dan waarschijnlijk dat je ze nog niet opmerkte.  Inderdaad: vorige week werden in de binnenstad 14 koperen schelpen in het wegdek geplaatst.  Niet zomaar 'schelpen zonder meer', alswel de Sint-Jacobsschelp - hét symbool voor de pelgrims die de lange camino naar Santiago de Compostela ondernemen.  Nu ligt onze stad al heel wat eeuwen op die overbekende route, maar in het straatbeeld konden we dat niet waarnemen zoals in een aantal andere steden in binnen-en buitenland.  Daar is dus nu - gelukkig - verandering in gekomen.  Hier moest ik méér van weten, en ik vroeg het aan de sympathieke secretaris van het Vlaamse Compostelagenootschap, die tevens voorzitter is van de Mechelse afdeling: Luc Holsters.  Waar lang voor geijverd werd is nu gerealiseerd met de bereidwillige steun van de stad die voor de aankoop van de schelpen en plaatsing zorgde....

Luc is er alvast erg blij mee.

We stelden de vraag aan de stad reeds vroeger, maar nu kwam alles in een stroomversnelling.  Op 2 à 3 maand werd de zaak gerond.  En zo liggen deze schelpen hier nu vanaf vorige week.  Je kan ze aantreffen op de hoek van Tinellaan en Merodestraat, in de Merodestraat zelf, op de IJzerenleen, aan het postgebouw, aan de bushalte op de Schoenmarkt, op de Hoogbrug, in de Adegemstraat, de Hoogstraat, aan de Brusselpoort.  Op het kruispunt achter de Plaissancebrug liggen er twee.  Hier kan je de camino volgen in twee richtingen.  De weg die naar Brussel en zo verder leidt, gaat door het Vrijbroekpark.  De pelgrims die het verkiezen in de richting van Reims te gaan, stappen hier langs de vaart naar Leuven...  Dit zijn van oudsher beschreven routes.  De koperen schelpen zijn vervaardigd in Frankrijk, en kosten wel wat.  We zijn dus erg tevreden dat de stad ze bekostigde.  Schelpen als deze kan je ook vinden in Brussel en Antwerpen...

Luc Holsters deelt nog mee dat de officiële inhuldiging van de schelpen dra zal volgen. 

(Hoogstraat nabij Brusselpoort...)

De camino is razend populair.  Steeds meer mensen gaan op pad naar Compostela.  Vorig jaar werden zowat 270 000 pelgrims geregistreerd. En dat is een record!  In dat getal zitten dan nog niet eens al diegenen die niet 'officieel' de camino of stukken er van bewandelden.  Na Rome en Jeruzalem is dit het belangrijkste pelgrimsoord voor velen.  Of je nu gelovig bent of ongelovig.  Ieder heeft zijn motivatie.  De delinquente jongere, de volwassene die iets te verwerken heeft, de pelgrim die zoekend is, de sportieve stapper met een doel....

Het Vlaamse Compostelagenootschap heeft zijn hoofdzetel in Mechelen.  In het Diosesaan Pastoraal Centrum in de Merodestraat (het voormalige Groot-Seminarie) helpen ze je graag verder met info.  En wat méér is: pelgrims kunnen er na telefonisch contact zelfs overnachten!

Sinds de hoofdingang van het DPC is verhuisd van de Varkensstraat naar de Merodestraat, staat er nu ook een opvallende banner voor de poort.  Hier kan je niet naast kijken...

Elke zaterdag tussen 10 uur en 16 uur kan je hier terecht met je vragen.  Vriendelijke vrijwilligers die je best 'ervaringsdeskundigen' mag noemen, beantwoorden ze met veel plezier en massa's bruikbare info.

Zo stapte ik zaterdag ook het trefpunt binnen.

Ik krijg er een gastvrije ontvangst van Martine, Richard en Clark.  De eerste twee liepen de camino al enkele keren, en Clark deed dit al fietsend.  Heel gedreven, en met enorm veel enthousiasme vertellen ze over hun ervaringen.  'Verslaving' zou ik het zelfs noemen!  De camino laat hen niet meer los.  De camino naar Compostella veranderde zelfs hun leven. 

(Richard, Martine en Clark)

Zowat 35 vrijwilligers helpen je hier - in beurtrol -elke zaterdag letterlijk en figuurlijk op weg.

Martine licht al een tipje van de sluier op.  Want ik ben natuurlijk wel erg benieuwd geworden...

Hier stappen flink wat wandelaars binnen. Nederlandse passanten, een fietsende pelgrim uit Zweden... Je kan hier jouw geloofsbrief aanvragen die daarna opgestuurd wordt.   Hier zetten we ook een stempel op jouw geloofsbrief (overigens kan je die ook bekomen op de toeristische dienst UIT en in de kathedraal.)  Maar ook wie zin heeft om de camino te ondernemen kan bij ons terecht voor informatie.  Zélf heb ik de camino al 5 keer gelopen.  Het was een jongemeisjesdroom.  Maar ik mocht deze van mijn ouders als 'meisje alleen' nooit ondernemen.  Ik heb dus lang moeten wachten om het uiteindelijk te kunnen realiseren.  Weet je wel: trouwen, kindjes krijgen, werken...  Maar het liet me niet los.  Ik bleef de droom vasthouden.  Mijn man staat er achter.  Gelukkig maar.  Hij blijft thuis, maar ik ga op stap...  Alleen of met vriendinnen.  Het is verslavend geworden...  Het kruipt in elke cel van je lichaam.  Iedereen gaat op stap in dezelfde richting.  Zo mooi zijn al die ontmoetingen...  En fysiek is het best te doen hoor!  Ieder volgt immers z'n eigen ritme.

Bij Richard die filosoof is van opleiding klinkt het verhaal gelijklopend. Voor deze leraar heeft deze camino ook een spirituele betekenis...  Richard geeft les aan toekomstige opvoeders, en wist zelfs al studenten van hem te overtuigen.

'Op weg gaan' werkt louterend.  Het leert dingen ook verwerken.  Weet je dat wandelen eigenlijk 'heen en weer tussen wanden' betekent?  Je bent iemand anders geworden als je weer thuiskomt.  Je laat je vertrouwde omgeving en je huis achter, en stapt naar het onbekende.  En onderweg maak je tijd voor jezelf en voor mekaar.  Ik wandelde vroeger reeds erg graag.  Ik deed de route al 7 keer, en plan een volgende pelgrimage in september.  Het was ooit de droom van mijn vader om op pelgrimage te gaan naar Compostela.  Maar nooit is het er van gekomen.  Ik doe nu waarvan hij droomde...  

Martine aanhoorde al erg veel erg beklijvende verhalen van pelgrims.  Velen gaan op stap om dingen te verwerken als kanker, een overlijden, een echtscheiding...

(Richard en Clark)

Clark deed de camino al 3 keer al fietsend.

Voor mij leefde het idee al jaren als 'klein vlammetje'.  Maar toen ik op een schoolreünie iemand van m'n vroegere klasgenoten hoorde vertellen over de camino, heb ik de knoop doorgehakt.  Dit was hét kantelmoment.  Even voordien had ik ook mijn bedrijf overgelaten.  Ik ben dus al fietsend op weg gegaan. Je komt onderweg zoveel mensen tegen die op stap zijn gegaan met erg uiteenlopende redenen... enkelingen, paren en gezinnen...

En dan kom je na die lange weg uiteindelijk aan op de plaats van bestemming: Santiago de Compostela.  Dit is een geweldig moment, zeggen ze alle drie.  Toch benadrukken ze dat de weg gaan zéker zo belangrijk is dan het bereiken van het doel!

Richard:

Als je in Compostela voor de kathedraal staat, sta je perplex, maar val je ook in een 'klein zwart gat'.  Je hebt dan een dubbel gevoel: blij dat het het gehaald hebt, maar ook een spijtgevoel omdat het voorbij is.. Maar na Compostela volgt er voor mij nog een extraatje.  97 kilometer voorbij ligt het ooit westelijkste punt van Europa - aan de zee..  Daar aankomen betekent voor mij het ultieme 'einde' van de pelgrimstocht. Dit werd vroeger de 'route van de sterren' genoemd en de Kelten volgden hem al - stappend van Oost naar West...  Dit was voor hen het 'einde van de wereld' - de finisterra...  De pelgrims gaan tot het uiterste punt - tot de vuurtoren, en zien daar hoe de 'zon sterft' om 's morgens weer terug te komen...  Dit is herboren worden voor mij.

Martine:

Langer dan een anderhalve dag wil ik nooit in Compostela blijven.  Ik wil immers géén toerist zijn.  Ik blijf een pelgrim.  Ik moet ook altijd naar dat ene punt om de reis af te ronden... 

De camino laat Martine niet los.  Ze vertelt dat wandelaars op weg naar Compostela overal sympathiek en met respect bejegend worden.  Ook vertelt ze over de grote verbondenheid en solidariteit onder de pelgrims.  Onderweg wordt men dikwijls getrakteerd  want pelgrims eten geven is een oud gebruik.  Men wenst je ook vaak  'een goeie weg'...

Het gaat bij deze 3 vrijwilligers om bezieling.  Dat hoor je - dat zie je - dat voel je.

Mechelen is ook de enige plek in Vlaanderen waar je 'fysiek' terecht kan voor info.  Maar er is ook een heel verhelderende website:

www.compostelagenootschap.be

Enkele keren per jaar worden in een aantal andere steden ook infomomenten georganiseerd, en is men hier en daar met het genootschap aanwezig op fiets-en wandelbeurzen.

Ieder jaar is er in februari een pelgriminzegening in de Sint-Romboutskathedraal voor mensen die dat jaar willen vertrekken op pelgrimage

Dit jaar ging Martine niet op weg naar Compostela.  Ze voelt dit aan als een gemis.  Maar volgend jaar wil ze zeker weer op stap!  Zoveel is zeker.

Clark vertrekt binnen 8 dagen... Richard binnen 3 weken...  Ze kijken er nu al enorm naar uit...

Ik neem afscheid van drie gedreven mensen die een droom waarmaakten en er niet meer los van kwamen..  Ze hebben de stap gezet - en nog één, en nog één...  Op weg naar Compostela...  Op weg naar dat ene doel - op weg naar jezelf...  Loslaten en vertrekken - het vertrouwde achterlaten...  Noem het maar bezieling.

(Merodestraat, vlak bij de Grote Markt...)

Het Vlaamse Compostelagenootschap geeft een driemaandelijks tijdschrift uit: 'de Pelgrim'.

Luc Holsters - secretaris van het Vlaams Compostelagenootschap en verantwoordelijke voor de Mechelse afdeling en de infodagen:

32 (0)486 127 992

luc.holsters@telenet.be

afdelingmechelen@compostelagenootschap.be

infodagen@compostelagenootschap.be

(Merodestraat...)