(foto's: Jan Smets)

Hij was één van die hedendaagse Mechelse kunstenaars die me oprecht wist te raken en ontroeren.  Eind van dit jaar zou hij 71 jaar worden.  Maar het heeft niet mogen zijn.  Nadat hij de laatste jaren te kampen had met gezondheidsproblemen is hartfalen hem uiteindelijk fataal geworden. Beniti Cornelis stierf in de nacht van zaterdag op zondag in het Imeldaziekenhuis.  Met Beniti verdwijnt één van de allergrootste beeldende kunstenaars van zijn generatie.  Enkele jaren geleden werd Beniti Cornelis nog eens ten tonele gevoerd op de boeiende overzichtstentoonstelling 'Niet van gisteren' in het Cultuurcentrum, en in 2014 zette het Hof van Busleyden hem in de kijker met de expo: 'Serendipity. De kunst van het onverwachte'.  De lyrisch abstracte werken van Cornelis gingen er in dialoog met jazzy muziek van Frank Vaganée: een gedurfd concept.  Het is toen ook dat ik de kans kreeg bovenstaand portret van de innemende kunstenaar te nemen...

In de gigantische ruimte hingen aan de muren knappe werken van Beniti Cornelis...  In die lege kelderzaal stond verder alleen een aftandse rode zetel uit het atelier van de kunstenaar.  Vaganée wist het vacuüm te vullen met meeslepende en sfeervolle klanken....  Het werd een verrassende combinatie van kleuren en klanken - een artistieke compositie van twee rasartiesten.

Beniti wordt in 1946 in Mechelen geboren en studeerde aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten van deze stad.  Ook in het RIKA en aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Hasselt vervolgde hij zijn opleiding.

Het werk van Beniti kenmerkt zich door gekleurde vlakken, verfspatten....  Je kan ze best als lyrisch betitelen.  Aanvankelijk zijn er in zijn kunstwerken figuratieve elementen verwerkt als mensen, inskekten, paddestoelen...  Maar in de loop van de jaren tachtig worden dat figuratieve langzaam 'uitgewist' en de kunstenaar gaat verder de abstracte toer op.  Indrukken uit zijn kindertijd en erg persoonlijke symboliek kleuren zijn werk.  We ontdekken boeiende grafische tekens, lijnen, symbolen en patronen.

De schildertechniek van Beniti Cornelis doet denken aan het werk van Alechinsky.  Beniti gaat graag met acrylverf aan de slag en heeft een voorkeur voor het onaffe. " In zijn kunstwerken herken je motieven als littekens en rafelige randen.  Ze spreken van een doorleefd bestaan", schrijft men in het boek 'Niet van gisteren - een generatie kunstenaars in Mechelen'.

Het werk van Beniti Cornelis is over de hele wereld verspreid.  Ook in Mechelen tref je nog vele kunstwerken van Cornelis aan.  Zelfs in een aantal horecazaken kan je zijn werk bewonderen.

Beniti wordt volgende week zaterdag begraven.  Er wordt van hem afscheid genomen in de Sint-Martinuszaal van Rijmenam.

Het schilderspallet blijft nu onberoerd liggen...

...kunst van het onverwachte, en het... onaffe...

...het is als het Leven zelf...