Vrijdagavond 9 september 2016, iets voor 20 uur, het is een zwoele avond, de mensen stromen toe aan de tent, naast de circuswagen van Circus Ronaldo, op het grote grasplein van het Tivolipark, hier word vanavond Black Coffee geserveerd

Vanavond is de eerste voorstelling van Black Coffee, een nieuw concept in het circus wereldje. Ik sta aan de ingang, het lijkt of ik met een teletijdmachine in de jaren 50 ben terechtgekomen, of toch net niet, barcodes op de toegangsbewijzen worden gescand.

Vanwaar de naam Black Coffee, het antwoord is heel simpel. U denkt zwarte koffie, en u hebt gelijk want de circustent van Ronaldo verandert tijdens de voorstelling in een super gezellige koffiebar, maar de echte reden achter de naam is het jazz nummer Black Coffee van Sarah Vaughan, dat enkele malen gecoverd is door onder andere Ella Fitzgerald, Peggy Lee en Julie London in mijn geboortejaar 1957.

Negen jongeren, waarvan de meeste afkomstig uit het Mechelse en ééntje uit Lier, hebben duidelijk de microbe als circusartiest goed te pakken, en zetten dan ook hun beste beentje voor tijdens de voorstellingen van Black Coffee, een mix van circus en theater..

“Dankzij een nauwe samenwerking tussen circusatelier Circolito, productiegroep Da Stoelt en de steun van de stad Mechelen en Danny Ronaldo, hebben we dit project op poten kunnen zetten. Ook de jongste zoon van Danny Ronaldo  (stadsartiest), Pepijn Ronaldo bevindt zich tussen het enthousiaste groepje circusartiesten” aldus Mieke Gielen (lesgeefster en beleidsmedewerker, internationale contacten Circolito).

“In april van dit jaar zijn we begonnen met de tent, niet in Mechelen maar elders op te zetten. Logistiek is het trouwens voor ons allemaal niet eenvoudig, we kunnen gelukkig ook steunen op de hulp van talrijke vrijwilligers, voor het opzetten van de tent, de bar,.... Daar zijn we begonnen met de voorbereidingen en het repeteren. Het uitschrijven van alle acts en het ganse scenario doen we steeds in groep, allemaal samen” vertelt Mieke

In de tent wordt het intussen al gezellig druk. Iedereen zoekt zijn plaats, aan de gedekte tafeltjes, onder de gekleurde lampjes, neen geen tribune maar eenvoudige stoelen, net als thuis. Drankjes worden rondgebracht, de live muziekband strooit zijn eerste swingende jazz muzieknoten door de tent.

Voor je het goed en wel beseft is de voorstelling begonnen. Het is één geheel, alles vloeit netjes samen. De jonge circusartiesten serveren op een schoteltje drank en zelfgebakken koekjes, het hoort bij de show.

Er wordt gedanst, piano en saxofoon gespeeld, een leuk allegaartje...acts, boven de hoofden, mensen springen op en achter de toog, het publiek applaudisseert. Iedereen geraakt in de sfeer, waar moet ik kijken. Het gebeurt links, rechts en boven me. Acrobatie ten top met onder andere Roue Cyr (de ring van Cyr), een grote metalen ring waarin de artiest zowel horizontaal als verticaal kan ronddraaien.

Spectaculair is het rode doek en de straps, waar de artiest en artieste zich in allerlei figuren kronkelen, als leek lijkt het me bijzonder vermoeiend en vergt het veel spierkracht. Een andere mooie blonde verschijning stapt blootsvoets over lege flessen, die op één rij netjes achter elkaar opgesteld staan op de toog, je moet het maar durven, en beschikken over de nodige concentratie en evenwichtsbeheersing.

Tussendoor toonden zowel de jongens als de meisjes, handstand en jongleren, dit zowel op de grond als op de piano of de bartoog.

Na de show is het nog niet gedaan, een praatje aan de bar, vragen stellen of gewoon wat bijpraten met de artiesten.  om deze prachtige unieke avond af te sluiten.

Bij het buitengaan draai ik me nog even om, om te kijken naar de tent, verlicht met witte lichtjes op een donkere achtergrond, Circus, het leeft nog vandaag, gelukkig !.

Spelers : Iemke Pyck, Batist Van Baekel, Raff Pringuet, Pepijn Vandenbroek, Mathilde Van Baekel, Jef Everaert, Tom Pyck, Sander Van Nerom, Mieke Gielen

Tekst en foto's Verschueren Eddy