“Wàt de muzikanten vanavond precies gaan brengen, weet ik niet, dat weten ze trouwens zelf ook niet, en dat is de bedoeling”,  sprak Jazzzolderbezieler Lejo Vanhaelen, zo niet alleen perfect het concert inleidend, vrijdagavond 22 juli 2016 bij Jazzzolder Mechelen, maar meteen ook een mooie definitie gevend van wat freejazz inhoudt.

Intense inteligente improvisaties waren ons deel die vrijdagavond, met drie topmuzikanten die vanuit het absolute niets tot mooie composities kwamen. En dat zonder een plan en met als enige afspraak: dat die er niet was, of misschien ook wel het respecteren van de pauze en eindtijd.



Behalve het muzikale improviseren had pianist Seppe Gebruers nog een extra improvisatietaak uit te voeren, luttele uren voor het optreden; saxofonist John Dikeman bleek ziek te bed. Gelukkig vond Gebruers percussionist Eric Thielemans bereid om in te springen vrijdagavond. Tel daar contrabassist Hugo Antunes bij en je had het wondertrio dat ons die avond meenam op de magische muzikale reis waarvan ze zelf, samen met ons, beginpunt, parcours en eindhalte ontdekten.



In totaal kregen we zes spannende en frisse composities te horen die avond, soms minimaal, meanderend en ingetogen, dan in een hels en hectisch tempo, een tikkeltje chaotisch en experimenteel dan weer heel toegankelijk en, hoe contradictorisch het ook klinken mag, vaak met een heel erg sterke en logische opbouw. Drie muzikanten die terplaatse de muziek uitvinden en dat dan nog fantastisch doen klinken en weten te beroeren en emotioneren. Ja, dat kan! Ondergetekende geniet nog na, ik beken!



Seppe Gebruers ontbond al zijn duivels op zowel toetsen als pianosnaren, Hugo Antunes beheerste diens bas als geen ander, speelde alsof zijn leven er vanaf hing en percussionist Eric Thielemans aan het werk zien en horen op alles wat met percussie te maken heeft, alsook deze man zién genieten van elk moment, is een waar genot. Wat dat genieten betreft: dat geldt zeker ook voor àlle muzikantenen en voor wie, net als ik het geluk had deze masterclass in instant componeren bij te wonen.



De drie muzikanten voelden elkaar perfect aan en je zou soms haast gezweerd hebben dat de nummers wél 'op papier' stonden of ingeoefend waren omdat het zo consistent en coherent klonk, al was niets minder waar natuurlijk.



Hoe het had geklonken met saxofonist John Dikeman weten we niet, ongetwijfeld krijgt die man wel eens een herkansing in de Jazzzolder of op een ander podium. Wat we wel weten: het trio Gebruers-Antunes-Thieleman bezorgde menig Mechels melomaan een bijzonder aangename en memorabele muzikale ervaring, dat is klaar als een klontje!

tekst & foto's: © Mark Van Mullem