(foto: Jan Smets)
Toen 'den bouquet' Grote Markt en haar illustere toren feeëriek in vuur en vlam zette,en de vele 'oh's' en 'ah's' niet van de lucht waren, viel het doek over deze Nationale Feestdag. Ordediensten hadden het drukker dan ooit voordien, en konden na afloop opgelucht ademhalen. Alles verliep vlekkeloos. God zij dank. Of je nou Belg in hart en nieren bent en met de krop in de keel en in opperste ontroering de tricolore met grenzeloze eerbied bejegent, of het je weinig tot geen moer kan schelen: we zijn dus allemaal inwoners van dit zo anachronistische en vaak absurde landje aan de Noordzee, Vlaams of Waals of wat dan ook. Loop je warm voor ons dierbaar België, of laat het je koud: het maakt me niet uit. Ik denk aan de woorden van ons volkslied. Of je het nu doet voor 'Vorst' of 'recht'... ; dat moet je zélf uitmaken. Laat het ons maar vooral doen voor die 'vrijheid'. Voor die vrijheid om onze plicht te doen, voor die vrijheid van handelen en denken en spreken en doen. Voor die vrijheid om lief te hebben en de vrijheid om 'foert' te zeggen aan doemdenken. De wereld is niet mooi, maar we hebben de vrijheid om keuzes te maken en om te proberen deze wereld in deze niet zo fraaie tijden mooier in te kleuren....
We zetten danspasjes op het Bal Populaire en we keken met grote ogen naar het vuurwerk. En op dat vuurwerk kan je ook weer 'vanalles' zeggen: het houdt kinderen wakker en maakt huisieren bang, kost veel te veel en morgenvroeg is het voor al wie niet het geluk heeft om de brug te maken weer 'werk(en)dag'. Het kan en het zal wel wezen.
Vuurwerk geeft ons de ultieme kans om te juichen en te scheurpen.
21 juli.
En de vuurpijlen die de lucht inschoten ontlokten ons vele 'oh's' en 'ah's'...
Ach, welke lading de vlag ook dekt: geef ons deze momenten om samen te komen en niet toe te geven aan angst en pessimisme.
Het was na middernacht en men begon aan de afbraak van het podium. Op de terrassen zaten nog tal van Maneblussers te genieten van een zomeravond waarvan we er tot hiertoe nog veel te weinig kregen.
De markt lag bezaaid met plasieken bekertjes...
In den IJzer was het volop ambiance en knalde de muziek uit de boxen: 'Jij bent de zon, jij bent de zee, jij bent de liefde, kom ga met me mee...'
Oh dierbaar, kafkaiaans, verguisd, bemind, wondermooi en lelijk, eendrachtig en tegenstrijdig vaderland: zolang we als een kind met grote ogen naar 'den bouquet' kunnen kijken, en zolang we 'ah' en 'oh' kunnen uitstoten is er hoop dat verwondering het haalt van cynisme.
Laat dit 'mijn' waarheid zijn. Jij mag de jouwe hebben. Da's immers de vrijheid van denken die we hebben. En da's misschien wel het allerhoogste goed.
