"alles is schoon als men het maar zien kan..."

met categorie:  

(foto's: Jan Smets - Rik Wouterstuin)

Zijn jonge leven lang was hij wanhopig op zoek om schoonheid te zien en weer te geven: in de uitbundigheid van zijn sculpturen, in de explosieve kleurzetting van zijn schilderijen: blauwen en gelen in zot geweld contrasterend... : toetsen vitaliteit op het doek - niet netjes tot in de vier hoeken ingekleurd, maar witruimte overlatend als het  ware om de toeschouwer het zélf te laten aanvullen...

"Alles is schoon als men het maar zien kan..."

Zo zei hij dat.  Toch was er niet veel schoonheid meer aan hem te bespeuren in die laatste dagen van de rusteloze 34-jarige estheet.  Zijn gelaat was weggeteerd en een donkere lap verborg zijn verkankerd oog.  De Verlorenkostkaai in Amsterdam werd het eindstation voor één van de grootste Mechelse kunstenaars aller tijden.

Honderd jaar geleden stierf hij: Rik Wouters.  Veel te jong - talent in de kiem gesmoord. Het is gissen naar hoe zijn werk zou geëvolueerd zijn.  Op deze Vlaamse feestdag overleed een eeuw geleden een kunstenaar die tot ver buiten de stadsgrenzen bekend en gewaardeerd werd.  Hoe langer hoe meer trouwens.

Hij werd méér dan een bekwaam vakman: het meubelatelier van zijn vader was te begrensd voor hem.  Hij kon méér dan gedegen ambachtelijk werk afleveren.  Met de liefde van zijn leven: de ontstuimige en wispelturige Nel - die een bloedhekel had aan Mechelen - in een armoedige stulp in de Brusselse rand werd de kleine Rik een grote kunstenaar.  Maar het koste hem bloed, zweet en tranen...

 

 

Veel van het latere succes proefde hij zelf niet in zijn korte bestaan.

De Groote Oorlog doorkruiste abrupt en brutaal zijn artistieke bezig-zijn.  Ook dat brak hem zuur op. 

Mechelen, Watermaal-Bosvoorde, Zeist, Amsterdam...: een zwerftocht langs de onvoorspelbare paden van het leven.

 

 

Honderd jaar geleden stierf Rik.

Ons rest de vitaliteit van de impulsieve kleurzetting, de snelle expressieve vormen van zijn sculpturen... 

Ons resten zijn woorden: "Alles is schoon als men het maar zien kan..."

Hij verliet de Dijlestad.  Aan de Amsterdamse grachten blies hij zijn laatste adem uit. 

Hebben we hem vroeger soms té weinig naar waarde geschat?  Misschien.  Die tijd is echter voorgoed voorbij.  Rik is terug thuisgekomen.

Honderd jaar na zijn overlijden is Rik terug van weggeweest. ...omdat schoonheid het uiteindelijk altijd wint van grauwe realiteit... Wie kleur gaf aan het leven wordt niet snel vergeten.

Het mag ook niet.

En dat besef  is zot geweldig!

 

                                          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik hoop dat ik in verband met het voorgaande dit onder jullie aandacht mag brengen.

In het programma Belmondo op Klara werd op 9 juli de graphic novel "Nel, een zot geweld" voorgesteld en besproken. Ik vind het een verrassende manier om zo over de echtgenote en muze van Rik Wouters meer te vernemen.

Meer info over het programma Belmondo op www.klara.be.

Meer info over het boek: http://www.bruzz.be/nl/uit/graphic-novel-brengt-muze-van-rik-wouters-tot-leven

Peter Theunynck schreef het boek en Lies Van Gasse tekende.

 

Het is een knappe graphic novel geworden.  Je kan hem uiteraard ook in de Mechelse boekhandels vinden (voor de prijs van 29,99 Euro)