(foto's: Goedele Smets.  Met uitgever Luc Van Hoeylandt en cultuurschepen Björn Siffer)

Gisteren had ik de eer om mijn langverwachte boek 'Mechelen. Een stad vertelt' te mogen voorstellen in de Kolommenzaal van ons stadhuis.

Graag, én in de eerste plaats wil ik het medium Mechelenblogt in de eer betrekken en in de aandacht plaatsen.  Zonder deze stadsblog had dit boek er nooit geweest.  Dankzij Mechelenblogt heb ik dit kunnen waarmaken.  Dankjewel omdat ik hier al zoveel jaar mijn 'ding' kon doen!  Bedankt beste medebloggers die voor en achter de schermen deze stadsblog al bijna 12 jaar onderhouden.   Bedankt beste lezers om het al zoveel jaar vol te houden.  Bedankt voor de aanmoedigingen, de waarderende reacties en de opbouwende kritiek...

Blij en vereerd was ik met het mooie openingswoord van schepen van cultuur Björn Siffer:

De kolommenzaal is een plaats die historiek ademt; een locatie waar al menig Mechelaar werd gelauwerd voor bijzondere inspanningen...  Een locatie waar al meer Mechelaars hun unieke creaties wereldkundig hebben gemaakt aan de stadsbevolking.Vandaag is het de beurt aan een bijzondere even sympathisch als scherpzinnig man: Jan Smets.  Iemand met een open hart, met een lucide geest die op zoek gaat naar de polsslag van onze stad.  Een stad waarvoor zijn liefde, en dat weten jullie ondertussen, onbegrensd lijkt.  Een liefde die hij niet alleen door zijn originele pen, maar ook door zijn lens laat vloeien.  Jan is dan ook een schitterend fotograaf.  Beste Jan.  Het is me dan ook een hele eer om jou te mogen verwelkomen met dit eerste boek.  Het is een selectie uit de honderden portretten die je maakte voor Mechelenblogt.  En dat al tien jaar, of al twaalf jaar verwen, verbaas en ontroer je ons met al die verhalen die een bijzondere geschiedenis vertellen.  Verhalen die ons een inkijk geven in de vele gezichten van Mechelen.  En daaronder bekende gezichten die met de fanfare onze stad een allure geven, of dat in het verleden hebben gedaan. Maar daarnaast breng je ook gezichten in beeld die niet altijd op onze radar verschijnen, en die de pers nooit halen.  En dat Jan maakt jou en dit boek ook uniek.  Beste vrienden: Jan Smets is iemand die onze stad probeert te voelen, voelen buiten het canvas dat de publieke opinie, de media en het beleid ons voorhouden.  Jan Smets trekt de Inner Circle waar iedereen iedereen wel een beetje kent, maar Jan trekt die Inner Circle open.  Jan Smets legt eigenzinnig de vinger aan de pols van het Mechelen zoals hij het aanvoelt, aan het Mechelen zoals hij het zelf ziet ademen.  Het journalistieke talent, genaamd Jan Smets, is iemand die ons meeneemt op ontdekking.  Hij gidst ons vanuit een positieve ingesteldheid en met een onbevangen interesse.  Zijn hart voor de stad levert prachtige inhoudsvolle reportages op.  Reportages ook die een extensie hebben.  Een extensie waardoor ze ruimer en dieper kunnen gaan dan artikels in de dagpers.  Artikels die meer diepgang hebben, die uit respect voor de geïnterviewden veel meer dimensies blootleggen van die geïnterviewden dan mogelijk is.  En als cultuurschepen kwam ik Jan Smets al vaak tegen.  Als reportagemaker, als cultuurliefhebber, als medeorganisator zoals het Kunstenparcours, zoals Sjarabang...  Altijd slaan we een aangenaam babbeltje; altijd voel ik ook dat oprechte respect, en die oprechte aandacht voor de persoon, voor de organisatie, die vraagt, gehoord en gezien wil worden.  Persoonlijk waardeer ik Jan omdat hij een eigen mening heeft; omdat hij die kritisch, maar altijd constructief weet te verwoorden, en omdat hij oprecht leeft volgens zijn filosofie en zijn levensbeschouwing.  Beste vrienden.  Er loopt hier in Mechelen, of in de wereld of in België nog een Jan Smets rond: namelijk de man die als gouverneur ons economisch kapitaal beheert bij de Nationale Bank van België.  En dat is allemaal prachtig.  Maar in Mechelen hebben wij onze Jan Smets, want hij is onze makelaar van sociaal en cultureel kapitaal, de waakhand over ons BMG: ons Bruto Mechels Geluk.  Beste Jan: als positief ingestelde Mechelaar ben je een grote meerwaarde voor onze stad.  Je bent niet alleen een denker maar ook een doener, en dat is minstens even belangrijk.  Dat bewijs je door dit boek te schrijven, maar ook door je dagelijkse inspanningen voor Mechelenblogt, voor Sjarabang, voor Mechelen Solidair, voor Borgerstein...  En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog wel een paar.  Voor die inzet wil ik jou namens de stad, het stadsbestuur, hartelijk danken.  Ik wens je heel veel succes toe met 'Mechelen. Een stad vertelt', en ik ben er nu al van overtuigd dat na het lezen van die 208 prachtige bladzijden, er ongetwijfeld een grote roep zal zijn naar een vervolg op dat boek.  Dank u wel.  Proficiat Jan. 

En dan mocht ik mijn woordje doen...

Geachte schepen, beste mensen van de pers, boekhandelaars, familie en vrienden...  Vandaag loop ik op wolkjes.  Dat heb je al gezien.  Hoe kan het ook anders als je alsaan deze stad verknochte Maneblusser de eer en het genoegen krijgt om in deze prachtige zaal van ons stadhuis je eigen boek te mogen voorstellen?  Dan voel je je licht tot sterk euforisch.  Ik wil daarom mijn dank uitspreken aan het stadsbestuur dat me gastvrij deze ruimte aanbood.  Vandaag is het eindelijk zover.  Ik kan me nauwelijks onverholen fierheid het boek tonen waar ik lang maar met ontzettend veel plezier aan gewerkt heb.  'Mechelen. Een stad vertelt' ligt vanaf nu in de Mechelse boekhandel.  Een lang gekoesterde droom is waargemaakt.  Ik liep al lang, erg lang zelfs, met het idee rond om een trits markante ontmoetingen met Mechelaars in een boek te bundelen.  Het zijn dan ook die verhalen die ik de laatste jaren bij mekaar sprokkelde, en uitgeschreven verschenen ze op Mechelenblogt.  Mechelenblogt ontstond bijna twaalf jaar geleden als proefproject op de Mechelse Hogeschool Thomas Moore, werd onafhankelijk, en volgt nu al een geruime tijd het reilen en zeilen in de marge van het nieuwsgebeuren van onze stad.  Via die populaire medium kreeg ik kans om vele boeiende stadsgenoten te ontmoeten.  Uren luisterde ik naar hun levensverhalen.  Ik zat op de sofa bij voormalige burgemeesters, aan de toog bij een cafébazin, ik bezocht in het rusthuis een vroegere dokteres.  Ik dronk cava met een zangeres en een TV-icoon; ik nipte koffie met de laatste gasthuisnonnen.  Ik had mooie gesprekken met een zachte anarchist in z'n laatste levensfase, en daarnaast luisterde ik naar een oud-pastoor.  Ik luisterde ook naar de moeidige vrouw-met-beperkingen, en de in Mechelen aangespoelde Senegalees, de weduwe van een voetbalheld, en zovele anderen...  Het waren allemaal deugddoende en verrijkende ervaringen.  De selectie uit die vele, vele protretten die ik tot hiertoe maakte, was moeilijk.  Kiezen is immers verliezen.  Met elk van mijn gesprekspartners had ik een mooie babbel.  Dit was de voorwaarde.  Ik moet een zekere affiniteit met hen hebben - hoever ze misschien ook van mijn leefwereld mogen afstaan.  En toch heb ik moeten snoeien.  Soms met pijn in het hart.  50 portretten heb ik samengebracht in dit boek: een eigen-zinnige keuze van heel verschillende verhalen en mensen.  Vertellen deze 50 Maneblussers hét verhaal van deze stad?  Hoegenaamd niet.  Maar wel is het zo dat elk van deze geportretteerden een facet van dit boeiende Mechelen belichten.  Het zijn de kleine en grote verhalen van bekende en minder bekende Mechelaars.  Het mogen dan wel mijn verhalen en mijn foto's zijn.  Nooit had ik deze droom kunnen waarmaken mocht ik niet in zee zijn gegaan met Luc Van Hoeylandt, eveneens een fiere Mechelaar die al meerdere publicaties op zijn palmares heeft mogen schrijven, en vorig jaar een uitgeverij heeft opgestart met de naam ElenA.  Met zijn ervaring en deskundigheid kon dit project eenvoudigweg niet stuk.  Het werd een maandenlange intense maar ook fijne samenwerking.  Ik ben hem en zijn echtgenote Angela enorm dankbaar.  Drukkerij Antilope uit Lier heeft er een prachtboek van gemaakt.  Het overtreft werkelijk mijn verwachtingen.  Ik hoop dat jullie dezelfde ervaring zullen hebben bij het doorbladeren.  Vele mensen wil ik danken en hoogstwaarschijnlijk vergeet ik er wel enkele.  Ik wil vooral al mijn collega's van Mechelenblogt danken.  Het is immers binnen het kader van deze stadsblog dat ik dit kon waarmaken.  Ik bedank al mijn vrienden die in mij geloofden.  Ik ga geen namen noemen.  Zij weten het best wel.  Maar bovenal wil ik mijn familie nu een kushandje toewerpen, en dan vooral mijn echtgenote Annemie die me altijd de tijd en ruimte schonk om dit alles te kunnen doen.  Bedankt voor het geduld, het corrigeren en zoveel meer.  Zonder haar was dit boek er nooit gekomen.  Maar het is mijn grootvader Clément Lauwers die ik vandaag in het voetlicht wil plaatsen.  Hij is al verscheidene jaren niet meer onder ons, maar het is hij die me onbewust ooit op weg zette.  Als verhalenverteller en trotse Mechelaar nam hij me mee naar het Mechelen van zijn jeugdjaren.  Ik absorbeerde het allemaal.  Net vandaag is het tachtig jaar geleden dat hij in ditzelfde stadhuis met mijn grootmoeder is getrouwd...  Is er een toeval?  Mijn moeder, hier ook aanwezig, het enige kind van hen beide, zei me deze laatste maanden vaak: "Dit had ons vader nog moeten meemaken!"  Maar ik ben er zeker van dat hij nu ergens knipoogt naar ons.  Vandaag zet ik hem op het voorplan.  Omdat hij dat verdient.  En wat ik mijn moeder lang heb verzwegen is dat hij in het boek een ereplaats heeft gekregen.  Het eerste verhaal is zijn verhaal.  Het boek draag ik dan ook aan hem op.  Het eerste exemplaar schenk ik dan ook graag aan mijn moeder.  'Mechelen. Een stad vertelt': het smaakt naar meer.  Plannen worden gesmeed voor een vervolg.  Maar dat is iets voor de toekomst.  vandaag staan we aan de doopvont van een kroniek van deze tijd.  Een boek vol puzzelstukjes van een stad.  ik ben een verhalensprokkelaar en geboeid in mensen.  Want een stad mag nog zo mooi zijn: ze wordt pas écht prachtig door de mensen die er wonen, leven en werken.   Ik hef maar al te graag vandaag het glas op de Maneblusser: de brouwer en de circusartiest, de bakker en de muzikant, de poppenspeler en de kunstenares.  Ik hef het glas op Gust en Bertha, op Harte en Maurits, op Leen en Fons, op Tineke en Marcel, op Walter en Maria, op Connie en Shamisa en zoveel anderen die mij een blik gunden in hun denken en doen.  Dit is niet mijn boek.  Dit is ONS boek!

(echtgenote Annemie Verreydt en ouders Gaby Lauwers en Fons Smets)

Deze avond wordt het boek voor het brede publiek voorgesteld in boekhandel De Zondvloed in de OLV-straat, en dit om 20 uur.  Ik wordt geïnterviewd door medeblogger Kevin Polfliet.

Zaterdag signeer ik van 10 uur tot 13 uur in boekhandel Salvator in de Befferstraat; van 14 uur tot 17 uur in Standaard Boekhandel, en van 17 uur tot 19 uur in de Zondvloed.

Op zaterdag 4 juni signeer ik van 10 uur tot 13 uur in de Standaard en van 14 uur tot 17 uur in Salvator.

Het boek is ook verkrijgbaar bij boekhandel De Slegte aan de Korenmarkt.

Het boek kost 34,95 Euro.