Vrijdag 8 april 2016 stelde de Spaanse jazzgitarist Albert Vila zijn jongste CD The Unquiet Sky voor in de Mechelse Jazzzolder. Vila werd daarbij bijgestaan door contrabassist Boris Schmidt, drummer Toon Van Dionant én de gerenomeerde Christian Mendoza op piano. Stuk voor stuk topmuzikanten, die Albert Vila's ingenieuze composities mooi ondersteunden.

“Ik nam mijn nieuwe CD op in New York, met Aaron Parks, Doug Weiss en Jeff Ballard, die konden niet komen, maar deze muzikanten zijn ook erg goed hoor”, verzekerde Vila ons toen hij zijn muzikanten voorstelde. In perfect Nederlands trouwens, de Spaanse jazzgitarist studeerde in Amsterdam, dat verklaart wellicht veel. Niet dat Vila vaak het woord nam. Maar dat hoeft dan ook niet. Het is de muziek die primeert. En met die muziek is absoluut niet mis. We werden verwend met stuk voor stuk originele composities, conventioneel klinkend en dan toch weer nét niet. Albert Vila vermijdt clichés en andere platgetreden paden. Zonder je echt op het verkeerde been te zetten, houdt hij zijn muziek altijd uitermate fris en boeiend, zo bleek ook vrijdag.

Vila nam ons mee naar zijn The Unquiet Sky (2016) een collectie fraaie composities met uitdagende texturen en wendingen, dan weer enorm druk, zoals bij het eerste stuk in de set, dan weer opvallend intiem en rustig. Altijd boeiend. De klankkleur van Vila's gitaar is erg mooi. En de sympathieke gitarist toverde de hele avond niets dan wondermooie melodieën uit die gitaar. Puur en verfijnd.

Christian Mendoza bleek maar ter elfder ure opgetrommeld voor dit optreden maar, rasartiest die hij is, was daar totaal niets van te merken. Fraai was het hoe hij kon anticiperen op de muziek van Vila en de een-tweetjes tussen Mendoza en Vila, zeg maar piano-gitaarduels, waren om van te smullen.

En dan Vila zelf. Wat een plezier was het om deze man te zien musiceren, zichtbaar uitermate geconcentreerd en toch ook genietend van elk moment, steeds veel emotie in het gitaarspel leggend.

Ritmesectie Schmidt, contrabas en Vandionant verolkten de perfecte dienende rol, maar essentieel in de overall bandsound. De contrabas-solo van Schmidt was even kort als krachtig maar vooral erg knap.

Een setlist van het optreden moet ik de lezer verschuldigd blijven, Vila vertelde niet echt iets over de nummers, maar het album werd zowat integraal gebracht en wat we hoorden was prachtig.Je kunt de CD van Albert Vila blindelings kopen, The Unquiet Sky bevat maar liefst 14 prachtcomposities. Dus kopen die handel...
 

tekst: ©  Mark Van Mullem
foto's: © Lejo Vanhaelen