(foto's: Jan Smets)
Tegen 16u45 verzamelden zich honderden Mechelaars in de schuchtere lentezon op onze Grote Markt voor een indrukwekkend samenzijn - sober, eenvoudig en tegelijkertijd groots en sterk. Ontroerend ook. Schouder aan schouder om uiting te geven aan medeleven en hoop op een betere wereld. Jong en oud, van alle rang of stand en achtergrond, met een opvallend grote delegatie uit onze Marokkaanse gemeenschap. Louterend orgelpunt achter een week vol emoties. Pasen: begin van nieuw leven... Je voelde het stille verdriet in alle ingetogenheid, maar ook de warmte en solidariteit. En dat was een mooie ervaring. Toen na de nationale hymnen de stilte inviel waarna de klokken op onze toren 'Alle Menschen werden Brüder' lieten weerklinken, begonnen velen spontaan en stil deze overbekende en hoopvolle melodie mee te neuriën...
Een mooi gebaar! Maar wat me in deze verbaast, is dat de politiekers bij zo'n bijeenkomst wel graag op de eerste rij staan, ze in het parlement oeverloos over de zaak palaveren, maar dat er blijkbaar nog geen één het minimum aan moed heeft kunnen opbrengen om de Wet Lejeune en de vervroegde vrijlating (dé oorzaak van al die miserie) in vraag te stellen. 'Politieke moed" is er bij de excellenties anders genoeg aanwezig wanneer het is om wetten te stemmen die de burger nog maar eens te meer extra zullen takseren. Dat gebeurt dan in een wip.
Filmpje (TVmechelen)
Hoe moet het nu verder ? Misschien helpt Spinoza wel.
(En alhoewel het niet mag, doe ik het toch maar : een copypaste'je)
"...De zeventiende-eeuwse denker Spinoza (1632-1677) lijkt meer voor ons te schrijven dan voor zijn tijdgenoten: zijn ideeën over naturalisme, ethiek en democratie zijn heel modern. Sinds ik Spinoza begon te lezen, lijkt het alsof ik de wereld toch anders bekijk. Wat is dan zijn charme? Hij vindt de rede ontwikkelen enorm belangrijk, maar beseft tegelijkertijd hoe emotioneel mensen zijn. Hij is een realist, die de wereld wil beschrijven zoals die is, maar altijd het beste uit de mens wil halen. Zijn filosofie is een fantastisch antidotum voor wanhoop, angst en onmacht.
Spinoza was een naturalist: hoewel hij geen evolutietheorie ontwierp, anticipeerde hij wel op het darwinistische schandaal, dat de mens evenmin het hoogtepunt als het centrum is van de schepping. De natuur heeft geen doel, alleen oorzaken. Zo heeft een vogel geen vleugels om te vliegen, een vogel met vleugels kan vliegen. Om iets te begrijpen, is het cruciaal altijd op zoek te gaan naar de oorzaken, en elke vooronderstelling over een plan of doel los te laten. Maar mensen projecteren vaak hun eigen plannen op de wereld. Ze bedenken begrippen als zonde, verlossing, of schuld. Die getuigen echter alleen van onwetendheid over de natuur en de ware aard van God. Beloning en straf komen alleen in deze wereld voor, hier en nu. En God is niet anders dan de eeuwige en oneindige scheppende natuur, waarvan de mens deel uitmaakt. In zijn Ethica ontwerpt hij een plan waarmee elke mens zijn weg naar geluk en vrijheid kan ontdekken.
Spinoza viseert vaak de religieuze fanatici die droeve passies gebruiken om hun greep op anderen te vergroten Aan Spinoza's confronterende psychologische inzichten heb ik op moeilijke momenten heel veel. Hij toont hoe onwetend we zijn over onze eigen motieven; hoe onze oordelen over anderen beïnvloed worden door onze eigen herinneringen en ervaringen; waarom we een foute keuze maken, terwijl we pertinent weten dat er een wijzere optie is. Spinoza's Ethica biedt een heel praktische en moderne manier om met onze gevoelens om te gaan, zodat we zo 'blij' mogelijk leven, zonder droeve passies, zoals schaamte, schuld, medelijden, berouw, jaloezie of ressentiment. Die gelukzaligheid kunnen we bereiken door de rede, die ons helpt om onszelf te begrijpen.
Het effect van Spinoza's denken is levensbevestigend. Uit zijn naturalisme volgt dat elk wezen tracht te blijven bestaan. Maar voor de mens is leven meer dan overleven. Het komt erop aan dat iedereen zich in vrijheid ontplooit: in een vrije samenleving bloeien de kunsten, de wetenschappen en de handel. Een democratisch bestuur leidt tot 'vroomheid': iedere burger handelt te goeder trouw, zonder haat, geweld of bedrog. Bij de democratie hoort een radicale vrijheid van denken, waarbij alleen tot haat of geweld aanzetten en laster verboden zijn. Spinoza wou dat iedere mens de vrijheid kreeg om zijn rede te gebruiken, te twijfelen, van gedachte te veranderen en op zoek te gaan naar waarheid, los van beperkende, theologische denkkaders.
In zijn geschriften viseert Spinoza vaak de religieuze fanatici, die hun geloof aan anderen willen opdringen. Zij interpreteren de goddelijke boodschap als een strijdmiddel voor politieke macht. En ze gebruiken droeve passies om hun greep op anderen te vergroten, waarbij ze wraak- of haatgevoelens en angst voor uitsluiting, of straf niet schuwen.
Spinoza is een realist, die zonder utopisch verlangen naar de wereld kijkt. Maar zijn werk ademt het verlangen om te werken aan een betere wereld, waarin ieder het beste uit zichzelf kan halen..."
Blij leven dankzij Spinoza - Toogfilosoof Tinneke Beeckman (DM - 27032016)
Gimycko, weer over die groene geitenwolle sokken ? Ik heb daar zoveel uitleg niet over nodig zeunne. Naar de woestijn ermee.
@ GL :
Hoog tijd - voor velen - om achter de Historische Waarheid aan te gaan !
JAL weet het al, want onlangs vatte hij die Historische Waarheid hier, op deze blog, samen in... één zelfstandig naamwoord.
Waarvoor hulde.