Verrassende ontdekking in het Predikherenklooster

  (foto's: Jan Smets)

Het voormalige Predikherenklooster in de Stassartstraat is een intrigerende en inspirerende plek.  En dat zal ze in de toekomst nog meer worden als onze stedelijke bib hier zijn intrek zal nemen.  Na decennialange leegstand en verwaarlozing is het nu alle hens aan dek in dit 17de eeuwse gebouw.  Als alles van een leien dakje loopt (men zit gelukkig op schema), zal de restauratie van het imposante bouwwerk voltooid zijn in 2018.  Dan kan de stadsbibliotheek verhuizen.  Deze werken die werden gestart in september van vorig jaar hebben een kostenplaatje van 22 000 000 euro, waarvan 11 000 000 gesubsidieerd door de Vlaamse overheid.  Deze morgen kon ik de stand van zaken bekijken, en ik breng je graag deze fotoreeks.  Tijdens het recente archeologische onderzoek werd een verrassende ontdekking gedaan!    Onder de bestaande vloer werden een hele reeks grafstenen teruggevonden uit de 17de en 18de eeuw.... En deze vondst is toch wel bijzonder te noemen...

 

 

De 55 (!) grafstenen werden gevonden onder de vloer van de oostelijke pandgang van dit gebouw dat werd opgetrokken tussen 1657 en 1661. En dit zo'n 10 à 15 cm onder het vloerniveau.   Onderzoek wees uit dat het hier gaat om grafstenen van de oorstpronkelijke kloosterbewonders.  Dit waren de dominicanen.  Naast het Predikherenklooster was er ook nog een convent van de dominicanenzusters van de derde orde. (deze hadden geen eeuwige gelofte afgelegd)  Ook van hen zijn er grafstenen ontdekt in deze gang...  Het was vroeger wel meer de gewoonte dat kloosterlingen begraven werden in de gangen.  Later, in de 18de eeuw zouden ook nog enkele Franse militairen in het klooster worden begraven.

Nu zal er nog verder archeologisch onderzoek worden gedaan.  Wat is er te vinden onder deze stenen?  Vermoedelijk zijn er geen graven te ontdekken onder de grafstenen.  Waarschijnlijk liggen de stenen immers niet meer op hun oorspronkelijke plaats.  Mogelijk zijn ze herplaatst tijdens de verschillende aanpassingswerken in het klooster.

Dat ze sowieso bewaard zijn gebleven tijdens al deze verbouwingen mag wel verrassend genoemd worden.  Het verhoogt uiteraard de attractieve waarde van het gebouw.

Nu gaan de stenen nog verder onderzocht worden, en nadien zal men ze tijdelijk stockeren in de kerkruimte van het Predikherenklooster.

Omdat ze goed bewaard gebleven zijn, wil men ze later, na de restauratiewerken, integreren in de nieuwe bibliotheek.

 

 

 

 

De belangrijke vondst zal geen roet in het eten gooien in het tijdschema van de restauratie.  Na de dakwerken en de gevelrestauratie start in de zomer van dit jaar fase C.  In deze fase worden technieken, binnenrestauratie-en afwerking aangepakt.  Ten slotte zal dan fase D volgen met verdere restauratie aan daken, gevels en interieur.

De grafstenen werden gedetailleerd gefotografeerd.  Het archeologische onderzoek wordt nauwlettend opgevolgd door het agentschap Onroerend Erfgoed van de Vlaamse overheid, in samenwerking met de dienst Monumentenzorg en Archeologie van onze stad.

Het Predikherenklooster op de Tinelsite heeft een belangrijke architecturale- en erfgoedwaarde.  Het werd reeds in 1980 als monument beschermd.

Loop je even mee door het gebouw?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schitterend bewaarde grafstenen!  Eindelijk gaat men iets beginnen doen aan een gebouw dat men bewust 3-4. decennia lang heeft laten verkrotten. 

Reeds in 1982 moest men er hekken rond zetten om geen stenen op zijn hoofd te krijgen.

foto R. Kokken (1982)

Wat goed besteed geld om dit allemaal voor ons nageslacht te bewaren en te documenteren!

Prachtige foto's Jan en ook een interessante ontdekking.  Nu dit historische pand terug ter sprake komt moet ik denken aan de gebroeders Verreth die vele jaren terug de Predikherenkerk op eigen kosten inrichtten om hun toneelstuk "De zoon van de schrijnwerker" te kunnen opvoeren. De ramen werden bedekt met platen, er werd een tribune opgebouwd en alles speelde zich af op zanfgrond.  Na de voorstelling kon men genieten van een drankje en een hapje op het binnenplein.
Ik vond dit een geweldige prestatie die getuigde van de ondernemingsgeest en de vindingrijkheid van de gebroeders Verreth.
Ik vraag mij af of er van die voorstellingen nog foto's bestaan?

 

 

Prachtige foto's Jan en ook een interessante ontdekking.  Nu dit historische pand terug ter sprake komt moet ik denken aan de gebroeders Verreth die vele jaren terug de Predikherenkerk op eigen kosten inrichtten om hun toneelstuk "De zoon van de schrijnwerker" te kunnen opvoeren. De ramen werden bedekt met platen, er werd een tribune opgebouwd en alles speelde zich af op zanfgrond.  Na de voorstelling kon men genieten van een drankje en een hapje op het binnenplein.
Ik vond dit een geweldige prestatie die getuigde van de ondernemingsgeest en de vindingrijkheid van de gebroeders Verreth.
Ik vraag mij af of er van die voorstellingen nog foto's bestaan?

 

 

Prachtige foto's, de vakkennis van die toenmalige schrijnwerkers, steenkappers en 'plekkers' ... en dit alles zonder de huidige hulpmiddelen (laserpassers, freesen, hoogtewerkers ...enz.)