(foto's: Jan Smets)

Sterallures heeft ze allerminst.  Ze is en blijft 'gewoon' Elise - een 18-jarig meisje - spontaan, goedlachs en uiterst sympathiek.  Ook al mag ze dan een rol hebben in de waanzinnig populaire VRT-soap Thuis dat in zijn hoogdagen bekeken wordt door niet minder dan 1,4 miljoen kijkers: ze blijft er opvallend nuchter bij.  Maar acteren is haar ding wel.  Met dit televisiewerk doet deze jonge Mechelse enorm veel ervaring op.  Het begon voor Elise Roels allemaal in het Mechelse conservatorium waar ze voordracht, dictie en drama volgde.  Nu speelt ze met overgave de rol van Emma Van Damme, de dochter van huisdokter Judith.  De verhaallijn van Elise/Emma is op z'n minst erg turbulent te noemen.  Maar zo heeft ze het graag.  Dit is een rol waar pit in zit.  Ook al staat de leefwereld van haar alter ego erg ver van haar af: hier kan Elise zich volkomen in uitleven.  Gisterenavond had ik een toffe babbel met dit talentrijke meisje dat beslist nog van haar zal laten horen in de toekomst...

Kijkers hoeven zich al lang niet meer te schamen als ze naar een soap als Thuis kijken.  Lang werd nogal denigrerend gedaan over het genre.  Maar nu kan je kijkers vinden in alle leeftijds-en beroepsklassen.  Natuurlijk gebeuren er vaak onwaarschijnlijke dingen in zo'n langlopende TV-reeks en maken de hoofdrolspelers in één seizoen méér mee als sommigen in één leven.  Maar dat is het specifieke aan soap.  Voor velen is Thuis pure ontspanning.  Maar het is beslist méér.  Smalend hoeft men niet meer te doen over zo'n soap.  Thuis wordt gemaakt met bijzonder goeie acteurs die zich niet meer moeten bewijzen.  Het product wordt met veel overgave en zorg voor kwaliteit gemaakt.  En dat is te merken.  Het is immers de kunst om een rol zo goed mogelijk en levensecht te spelen.  Het draait om geloofwaardigheid.  En daar slaagt men meestal wonderwel in.  Thuis is een geoliede machine.  Van acteerwerk tot decor: alles is tot in de puntjes 'afgewerkt'.  En kwaliteit drijft boven.  Zélfs in iets als 'een soap'. 

In die geoliede machine mag Elise Roels een radertje zijn.  En daar is ze uiterst gelukkig mee.

Elise Roels loopt school bij de Ursulinen in Mechelen waar ze de opleiding secretariaat-talen volgt.  Vroeger zat ze in BIM/SEM, waar haar vader Wouter altijd les gaf, en nu één van de directieleden is.  Maar nu is Elise dus overgeschakeld.  Wat ze later worden wil?  Daar is ze nog lang niet uit. Dat komt wel. 

De 'goesting' in acteren is er al lang.  De kiem werd gelegd in het stedelijk conservatorium waar ze voordracht, dictie en drama volgde.  Zo kwam ze ook met het jongerentheater in aanraking, en stond ze op de planken bij theater De Peoene in de Lange Schipstraat, en bij Theater Korenmarkt.  Ze vertolkte er rolletjes in zowel jongeren-als volwassentheater.

Haar allereerste rolletje had ze in een dansvoorstelling onder leiding van Geert Defour die een lesgever van haar was, in de Mechelse Stadsschouwburg.

Elise deed ook mee aan een auditie voor het stuk over Anne Frank, in een regie van Geert Defour.  Geselecteerd werd ze niet, maar een half jaar later werd ze toch door hem opgevist.  Ze kreeg de smaak helemaal te pakken!

Je kan het misschien niet voorstellen, maar vroeger was ik eerder heel verlegen.  Maar het volgen van dictie heeft me wel erg geholpen.  Ik ben sinsdien veel socialer geworden...  Ik ben eindelijk uit mijn schelp gekropen. 

Toen kwam er de vraag of Elise, samen met nog zo'n vijftien andere jongeren uit Mechelen wou deelnemen aan audities voor Thuis.  Iemand die bij theater Korenmarkt werkte, is ook productie-assistente bij deze soap.  We schrijven 2012.

Het was een grappige en toffe ervaring.  Ik keek vroeger al naar Thuis op TV, en wou zo wel eens een kijkje nemen achter de schermen van deze soap, en acteurs ontmoeten.  Verder ging m'n ambitie niet.  We dienden een aantal rollenspelen te doen, en zo moest ik  in dialoog met de al even Mechelse Lotte Van Nieuwenborgh - een jonge actrice die toen de rol van Katrien vertolkte. Lotte zou mijn moeder spelen.  Een pittige dialoog.  Ik moest een 'frank' kind zijn.  Ze is een supertoffe en heeft me erg goed geholpen.  Het klikte.  Tot mijn verbazing werd ik gekozen uit een groep van zo'n veertig kandidaten.  Ik kreeg een rol in m'n favoriete soap!

Maar zover was het nog niet na de auditie.  Twee maand na deze ervaring werd pas groen licht gegeven.  De auditie gebeurde eind juni, en op het einde van augustus viel dan het positieve verdict: Elise zou Emma worden!    Oorspronkelijk zou het een optreden worden van zo'n anderhalf jaar.  Maar het personage en het 'gezin' waarin ze speelde, sloegen aan, en ondertussen loopt de verhaallijn nog verder. 

De kijkcijfers van Thuis gaan zelfs na twintig jaar nog steeds omhoog.  Nu kijken alle leeftijdscategorieën naar de soap.  Ook veel jongeren volgen de reeks op de buis.  Misschien heeft dit ook wel te maken met het feit dat een aantal jonge(re) acteurs in de serie gekomen zijn...

Het is een rol met pit.  Ik maak vele extreme dingen mee, en dat is leuk om doen.  De rol heeft wat om het lijf.  Ik ben hierin ook helemaal anders dan in het échte leven.  In Thuis ben ik eerder af en toe brutaal. Emma maakt dan ook wel heel wat heftige dingen mee.  Ik speel vooral samen met mijn TV-moeder Katrien De Ruysscher.  Ze heeft de rol van dokter Judith Van Sanden.  Mijn stiefvader is acteur Wim Stevens (Tom), en mijn TV-broer is Jannes Coessens die de rol van Stan vertolkt.  Het klikt echt heel goed tussen ons.  Katrien is als een échte mama voor mij.  Ze geeft me feedback en vele geoeie tips.  Met de andere acteurs in de soap heb ik minder contact omdat we in andere scènes zitten.  Iemand die ik eveneens erg waardeer is Leah Thys die een heel lieve, fijne en supertoffe is.  Ook zij gaf me veel goede raad.

Sinsdien is Elise Roels een BV geworden.  Dat kan ook moeilijk anders als je zowat dagelijks in primetime in een populaire soap meedraait.  Ze wordt dan ook vaak aangesproken. Elise vindt het wel gek dat sommige mensen fictie met realiteit verwarren...

Zo sprak me nog niet zo lang geleden iemand op restaurant me aan met de vraag of ik niet wat liever zou zijn tegen mijn mama...

Emma maakt wel wat mee in haar leven.  Het is niet zo verwonderlijk dat ze zich soms redelijk brutaal afreageert.  Maar juist dat heftige trekt Elise in haar rol aan. 

Ik maakte al de echtscheiding van m'n ouders mee, de dood van m'n vader, een verkrachting, een ontvoering...  Sommige dingen neem je wel mee naar huis.  Maar de productie gaat hier heel goed mee om.  Er wordt veel over de scènes gepraat, en stap voor stap wordt er geoefend.  Ook het C.A.W (centrum voor algemeen welzijn) is soms ingeschakeld.  Een psychologe volgt alles nauwlettend op.  De productie doet dit alles heel ernstig.  Toen ik aangerand werd in mijn TV-rol was ik dan ook nog maar 15 jaar.  Het gaat natuurlijk om vertrouwen. Gelukkig kon ik heel goed opschieten met  mijn belager, Danny - een rol van acteur Wouter Vermeiren.  Hem kon ik 100% vertrouwen.  Wouter is een hele sympathieke, al kreeg hij het wel hard te verduren door zijn rol van schurk.  In die periode kreeg hij wel wat bagger over zich.  Ook mijn TV-oma, Hélène (Camillia Blereau) moest spitsroeden lopen toen ze niet zo zuiver op de graat bleek te zijn, en betrokken was bij een moord...  Maar ikzelf ben ongelooflijk goed opgevangen.  Op de set vond ik een 'warme thuis'.  Ook mijn eigen gezin werd betrokken en alles werd vooraf en erna goed besproken.

De verhaallijnen voor de personages liggen natuurlijk wel vast, maar de acteurs mogen hun rol toch zelf ook body geven.  Elise heeft haar rol zelf  ook wat kunnen invullen en vorm geven.  Af en toe oppert ze zelf al eens een ideetje bij de makers van de soap.

Ik amuseer me soms te pletter, en ook thuis kan in niet meer 'normaal' doen.  Dan speel ik ook wel eens toneel, zoals met mijn jongere broer Robbe... ( Ik heb twee broers en een zus.)   

Elise Roels leert snel van buiten.  Als ze haar dialogen een drietal keren leest, kent ze die wel.  Die teksten krijgt ze zo'n maand op voorhand.  Dan volgen de lezingen, en kan ze de tekstjes naar haar mond zetten.  Nadien volgen een paar repetities en in een paar keer wordt de scène ingeblikt.  Eén scène afwerken duurt ongeveer een half uur.

Er wordt constant gelachen op de set, maar als er gedraaid wordt, dan volgt een klik en doet iedereen plichtbewust zijn ding.  Mijn scènes worden vooral gedraaid op woensdagnamiddagen of op zaterdagen.  En ook in de vakanties wordt er stevig doorgewerkt.  Maar ik doe het ontzettend graag.  Ik voel het wel eens aan als een luxueuze vakantiejob.  Maar zelfs als ik het gratis moest doen, zou ik er nog voor kiezen.  Geld is immers niet alles.  Soms hebben we echt lange draaidagen.  Het is geen aardigheid dat we aan de slag zijn van 7 uur in de ochtend tot 18 uur 's avonds.  En dat is best vermoeiend.  Mooi is ook dat de productie respecteert dat school voor alles gaat.  Er zijn dan ook géén opnames tijdens de schooluren of tijdens de examenperiodes...

Elise beseft dat er erg veel mensen naar Thuis kijken.  Maar ze staat er niet altijd bij stil.  Ze voelt zich nog steeds een doodgewoon meisje.  Ze is hier heel realistisch in.  Een fandag van Thuis noemt ze wel pure waanzin.  Gek om te zien hoe velen zich zo vergaand vereenzelvigen met de soap.

Toen ik pas op TV kwam was ik nadien niet zo tevreden met wat ik zag.  Ik heb zelfs gevloekt.  Ik ben dan ook erg kritisch op mijn acteerwerk.  Ik zie mezelf niet graag bezig.  Thuis staat hier bij ons thuis ook altijd op, maar ik zie niet naar alle afleveringen.  Enkel flarden soms.  Gekluisterd aan de buis zit ik dus niet.  De magie is er voor mij zo'n beetje af.  Ik kan er niet meer onbevangen naar kijken.  Ik ken de decors, de verhaallijnen, en weet hoe het er aan toe gaat achter de coulissen na en voor de scènes...   Toen ik pas in de serie kwam had 'iedereen me gezien'.  Van Elise werd ik plots Emma voor velen.  In BIM/SEM viel dat achteraf wel mee.  Men kende me natuurlijk van voordien.  Toen ik bij de Ursulinen terecht kwam, was ik 'die van Thuis'.  Dat eerste half jaar vond ik dat behoorlijk moeilijk.  Maar mijn eigen klasgroep gaat daar ondertussen heel normaal mee om.  Buiten de klas ligt dat moeilijker.  Ik ben zo'n beetje publiek bezit geworden.  Men spreekt me vaak aan.  Als ik samen met mijn ouders ergens kom, gebeurt dat wel minder.  Tja, het hoort er wellicht bij.  In Vlaanderen en Nederland herkent men me veel.  Daarom was de vakantie in Normandië deze zomer ook zo zalig...  Met mijn TV-broer Jannes kan ik er goed over praten.  Hij deelt dezelfde ervaringen.  Wel is het zo dat ik als meisje minder 'last' heb dan jonge mannelijke acteurs.  Meisjes dwepen immers sneller met zo'n acteur.  Van mij lijken jongens soms 'schrik' te hebben.  Ik heb dan ook het imago van iemand die weet wat ze wil.  Ik ben dan ook behoorlijk geëmancipeerd...  Maar de rol van 'bitch' speel ik graag.

Elise krijgt veel feedback van haar collega's.  Men is vaak heel eerlijk in de commentaren.  Katrien De Ruysscher die haar moeder speelt, werkt heel motiverend.

Af en toe proberen mensen in de omgeving van Elise al eens iets te ontfutselen over de verloop van het verhaal...

Maar veel staat onder embargo.  Het zou immers niet fijn zijn dat verhaallijnen al verklapt worden.  Dat doe ik dus ook niet.  Ik kan nogal goed zwijgen, en ik schakel snel over op een ander onderwerp.  Ook is het zo dat ik al drie maand verder sta in het verhaal.  Ik heb er soms geen idee van van wat op dit moment uitgezonden wordt...  Het is een gezellige boel op de set, en iedereen komt goed overeen met mekaar.  We babbelen veel, schateren het uit, geven mekaar tips.  Zo is ook Camillia Blereau die een geboren Mechelse is, een heel gezellig iemand. Ze heeft steeds toffe verhalen en babbelt honderduit.   Met haar is het leuk om spelen.  Ik leer heel veel bij Thuis: van mede-acteurs, van geluid, beeld...  Het is een echte leerschool.  Er wordt continu gedraaid met drie camera's.  Je moet bewust zijn van die camera's en anderzijds er ook niet té veel op letten.  Da's een tip die Bert Van Avermaet (Waldek) me gaf.  Bert is ook een leuke collega.  Hij is best grappig.  Ook Jeanine Bischops is dat.  Zij is altijd opgewekt.  Monika Van Lierde die de rol van de ernstige dokter An heeft, is in werkelijkheid helemaal anders.  Een hele toffe.  Pol Goosen is een hele rustige.  Maar vanaf hij op de scène staat transformeert hij helemaal in Frank...

Elise Roels heeft de tijd van haar leven.  Thuis is een leerschool die ze niet wil missen.  Ooit zal het wel eens afgelopen zijn.  Dat beseft ze.  En dan zal ze zeker spijt hebben...

Ik zou het zeker erg vinden als het stopt voor mij.  Maar anderzijds komen op dat moment misschien wel tijd vrij om te doen wat ik nog graag wil doen.  En wellicht gaan er andere deuren open?  En natuurlijk gaan mijn studies nog altijd voor.  Ik wil immers eerst een diploma halen.  Ik zou graag later op iets terug kunnen vallen.  Vele acteurs hebben immers een onzekere job, en verdienen echt geen vetpot.  We zien wel wat de toekomst brengt.  TV of theater: ik zou moeilijk kunnen kiezen.  Maar op de planken staan wil ik zeker blijven doen.  Het geeft ook extra adrenaline: in het theater moet het moment goed zijn!  Daar kan niks herhaald worden.

Na een drukke draaidag in Thuis komt Elise écht thuis - in Mechelen, in het warme nest van haar familie.  Ze noemt zichzelf een echt 'familiebeest' en draagt de naam 'Roels' met trots.  Even herinnert ze me aan het blogartikel dat ik ooit over haar overgrootvader, Leo Roels, schreef...  Dat heeft ze toen geboeid gelezen...

www.mechelenblogt.be/2013/12/mechelen-zoals-leo-roels-zag

Elise kan niet verstoppen dat acteren haar 'lang leven' is.  Binnenkort zal ze in De Mol in Lier op de planken staan.  Dan zal ze in 'De Meeuw' van Tsjechov Nina spelen - een plattelandsmeisje dat actrice wil worden.  Het is een zwaar stuk vertelt ze, met lange monologen.  Maar Elise kijkt er naar uit.

Rollen met pit!  Geef me die maar.  Zet dat maar in het groot in jouw artikel.

Elise Roels kan zich erg goed inleven in een rol.  Heeft dat te maken met een groot en goed inlevingsvermogen, of nauwlettende observatie?  Ze weet het niet.  Maar onbewust observeert ze veel.  Altijd heeft ze alles gezien. Misschien daarom ook dat ze zich niet altijd goed kan concentreren in de klas, afgeleid als ze vaak is... 

Ik maak mooie tijden mee.  Maar ik blijf een doodgewoon meisje van 18 jaar.  In mijn gezin is iedereen gelijk.  Iedereen heeft hier zijn talent, en we vullen mekaar goed aan.  Ik heb een tof gezin en een toffe familie.  Ik blijf bij alles wat ik nu meemaak erg nuchter.  In Thuis ben ik Emma, en thuis moet ik ook opruimen, stofzuigen, mijn kamer netjes houden.  Ik ben een gewoon meisje met de voetjes op de grond.  En dat is maar goed ook.

(Elise met haar vader, Wouter Roels)