(foto's: Jan Smets)

Daarstraks hebben we mekaar dan eindelijk ontmoet.  Voordien hadden we al wel een paar keer vluchtig contact gehad, maar nu maakten we tijd vrij voor een langere babbel.  En het werd een bijzonder leuk gesprek. Ik ben méér dan dubbel zo oud als Bas, maar we konden het dadelijk goed vinden met mekaar.  Misschien omdat we zo'n beetje gelijkgestemde zielen zijn?  Bas Vinckx is een derdejaarsstudent journalistiek aan Thomas More in Mechelen, en ik... ik ben een verhalensprokkelaar...

Beiden zijn we verzamelaars van Mechelse verhalen.

We zijn allebei geboren Mechelaars en zijn hartstochtelijk verliefd op deze stad en haar bewoners.  Ademloos kan ik luisteren naar de levensverhalen van de Maneblussers.  En dat doet ook Bas Vinckx.

Zowel Bas als ikzelf collectioneren we deze portretten in woord en beeld in onze virtuele plakboeken.  Ik doe dat op Mechelenblogt, en Bas doet dat in Humans of Mechelen - zijn geesteskindje.

Daar is Bas al bijna anderhalf jaar mee bezig.  Hij vond de inspiratie voor dit project dat te vinden is op Facebook, bij Humans of New York van Brandon Stanton.

Nu heeft Bas al tal van knappe verhalen en foto's bij mekaar geharkt, en heeft hij hiermee toch wel wat plaatselijke bekendheid verworven.  Hij telt zelfs over de 4000 fans op zijn Facebookpagina Humans of Mechelen.  En dat is beslist een heel hoog cijfer!

Je voelt dat schrijven en fotograferen een passie is voor deze jonge journalist in spe.  Hij heeft het helemaal!

Bas is oprecht geboeid in de mensen die hij ontmoet - een sociale en empathische ingesteldheid die toont dat hij uit het goeie hout gesneden is voor dit beroep.

Bas werd geboren in 1993 en woont al zijn hele leven in de Goswin de Stassartstraat.  Hij is de jongste van vier kinderen.  Bas heeft nog een broer en twee zussen.  Vader is pediater en moeder was vroeger werkzaam als verpleegkundige.

Bas liep school in het Sint-Romboutscollege en het Scheppersinstituut voordat hij verder ging studeren aan de Leuvense universiteit.  Taal en Letterkunde volgde hij er.  Taalgevoel heeft hij altijd gehad, maar de richting was toch niet hélemaal zijn ding.  Hierna verruilde hij deze studierichting voor geschiedenis.  Want  geschiedenis was iets dat hem al veel langer boeide.  Maar door een aantal moeilijke externe factoren werd dat ook niks.  Bas gooide het roer compleet om en wou de journalistiek in stappen.  Hij voelde hiet aan als 'de laatste kans'.  En deze koerswijziging was een gelukkige beslissing!

Even voordat hij met de opleiding van start ging, was hij aan de slag gegaan bij Project Wolf.  En daar voelde hij helemaal dat journalistiek een kolfje naar zijn hand was.  Bas kon zich creatief  uitleven als schrijver, filmer, fotograaf...  Ook leerde hij er al docenten kennen die hij later op zijn weg nog zou tegenkomen, zoals Renaat Bogaert en Lieve Roegiers...

De bal ging nu helemaal goed aan het rollen!  In zijn jaar vond hij een keigoede vriendengroep, en Bas gooide er zich helemaal in.  Hij wou er absoluut voor gaan.  Project Wolf was een goeie leerschool.  Hij maakte flink wat reportages.  Ook fotografie wou hij goed onder de knie krijgen.

Van fotograferen bakte ik aanvankelijk niks.  Mijn eerste foto's die ik schoot op Maanrockrally waren superslecht.  Maar snel bekwaamde ik me er in.  Project Wolf heeft me gevormd.  Het was fantastisch om dit alles te kunnen doen...

Naast het werk bij project Wolf werd hij ook fotograaf-redacteur bij het supportersblad Geel&Rood YR KV.  Hij leerde er de jonge talentrijke journalisten Jeroen Maris en Marijn Sillis kennen.  Ook hier leerde hij veel: beter schrijven, interviewen...  En Bas vond het tof om een mooi totaalproduct te kunnen afleveren waarbij tekst en foto's mekaar aanvulden.  Iemand die hij trouwens erg voor zijn sterke beeldtaal bewondert, is persfotograaf Patrick Hattori...

Dit alles was een goeie basis voor Humans of Mechelen.

Een tachtigtal Mechelaars passeerden al de revue.  Het spontane portret van een goeie vriendin van Bas, Hannelore Candries, is hét icoon van de site geworden...

En dan ging Bas op zoek naar 'de Mechelaar': mensen van alle leeftijden en met verschillende achtergronden, van TV-figuur Eva Daeleman tot journalist van Gazet van Mechelen, Sven Van Haezendonck, van zanger Tom Kestens, tot docent Frank Hellemans en politicus en bewonderde oud-leerkracht Hamid Riffi...

Ook een dakloze kreeg ik voor mijn lens.  Ik ben op hem toegestapt aan het centraal station, met de vraag of ik van hem een foto mocht nemen, en zijn verhaal optekenen. Dat doe je uiteraard met het grootste respect voor die persoon. Ook een vriendin van mij die door een genetische afwijking kaal is, werd door mij geportretteerd...  Nu weten al een flink aantal mensen waarmee ik bezig ben, en dat opent deuren.  Het is eenvoudiger geworden om hen voor mijn lens te laten plaatsnemen.  De Hanekeef in de Keizerstraat is mijn stamkroeg.  Hier ontmoet ik de Maneblusser, en hier krijg ik inspiratie en tips...

Eigenlijk is Humans of Mechelen zo'n beetje een moderne versie van het Grote Smoelenboek van de bekende Mechelse fotograaf Luc Perdieus...

Humans of Mechelen is ondertussen een begrip geworden.

Velen volgen het op Facebook en af en toe worden verhalen van Bas Vinckx opgepikt door de pers.

Aanvankelijk was de teneur van de site vrij humoristisch, maar deze wordt stilaan wat 'serieuzer'.  Graag zou ik in de toekomst onderandere nog eens burgemeester Bart Somers of het nieuwe Mechelse K3-meijse Hanne Verbruggen voor mijn lens krijgen...

Bas blijft nog sporadisch en in de marge meewerken aan Project Wolf.  Hij voelt er zich ook schatplichtig bij.

Maar binnenkort mag hij stage lopen bij de VRT-nieuwsdienst, en daar kijkt hij enorm naar uit.

Negen weken lang mag ik er aan de slag.  Televisie is hét aangewezen medium om ideeën te ontwikkelen...  Een voorbeeldfiguur voor mij is Mechelaar Mark Uytterhoeven - een toptalent waar ik naar opkijk!

Bas Vinckx gaat het zeker maken.  Hij heeft er de zin, de juiste ingesteldheid en het talent voor.  Dat bewees hij al met al waarmee hij in het verleden bezig was, én is.  Bij Belgodyssee, een wedstrijd voor het opsnorren van jong journalistiek talent, die in 2005 werd gelanceerd door VRT, RTBF en het Prins Filips fonds, en dat jaar voor de eerste keer werd georganiseerd, bracht hij het vorig jaar tot één van de laatse acht van honderdvijftig deelnemers.  En dat is een resultaat dat kan tellen.

We hebben honderduit gepraat over wat ons boeit.

We brengen elk op onze manier evenwijdige verhalen. 

En dat is verrassend en leuk.   We blijven mekaar dus zéker volgen.  Verrijkend.

Op de Grote Markt schieten we van mekaar portretten.  Ik van hem voor Mechelenblogt, Bas van mij voor Humans of Mechelen...