Het was alweer van 2012 geleden dat Yevgueni ons meenam naar Welkenraedt. Vrijdagavond 15 januari 2016 stond het vijftal opnieuw te schitteren in een als vanouds uitverkochte Mechelse Stadsschouwburg. Na Welkenraedt volgde een sabbat van twee jaar en in 2014 was de groep terug met 'Van Hierboven'. De tour die het album vergezelt, loopt nu op zijn laatste benen, met Mechelen als voorlaatste halte.

Het was dus best lang wachten voor de Mechelaars, maar dat wachten werd dan ook behoorlijk beloond. Mechelen werd getrakteerd op een fikse greep (ei zo na alles) uit het 'nieuwe' album, er was het fijne weerzien met 'Welkenraedt' en natuurlijk stonden enkele oudere Yevgueni-krakers, al dan niet in ander jasje, ook op de set met inbegrip van een bloedmooi 'Sara', het prachtige 'Als Ze Lacht', 'Nieuwe Meisjes' en twee van de vier Robbies.

Klaas Delrue en de zijnen grossieren nog steeds in prachtige poppareltjes verpakt als kleine levenslesjes. Nee, geen prekerig gedoe à la Bono, dat niet. Steevast mooie melodieën en erg sterke teksten. Dat handelsmerk heeft Yevgueni na de sabbatical behouden én versterkt. Het geluid klinkt (nog) rijker en meer matuur. Twee jaar pauze, het franstalige solo-project van Klaas, diens reis naar Zuid-Afrika resulteren in een herboren Yevgueni 2.0.

“Denk niet na. Neem het aan voor het te laat is. Maak het meer, maak het beter dan het is. Als het woord weer feller dan de daad is. Maak het meer, maak het beter”. Met deze opdracht, Het Is Niet Te Veel, opende Yevgueni de set, ook de eerste song van het jongste album. Sterk en staalkaart voor de rest van de show. Klaas vertelde over de sabbatical van de groep en sprak over afstand nemen van een en ander. Ook letterlijk: Delrue's Zuid-Afrikareis bleek een grote inspiratie voor de nieuwe liedjes.



Zijn het de koortjes in het refrein, is het dat geweldige groots geluid, is het Patrick Steenaerts' gitaar? 'Kom Met Mee' draagt een U2- en Stereophonics-vibe met zich mee, zeker in het live-jasje dat wij mochten horen. Een aanstekelijk 'simpel' meezingnummer met grandeur.

Met 'Mensen Zijn Maar Mensen' bezigt Yevgueni 'the power of positive thinking' die Lou Reed ooit bezong, “Kijk hoe de wereld niet vergaat, want mensen zijn maar mensen” of deze mooie zinsnede: “Kijk hoe het hart het antwoord weet voor alles wat het hoofd te moeilijk maakt”.
'Was Er Maar Iemand' sloot perfect aan bij het vorige lied en klonk geweldig. Blij met de aanwezigheid van deze sublieme Welkenraedt-song! Zo'n mooie versie ook...

De titelsong 'Van Hierboven' werd geschreven op een duin in Zuid-Afrika, zo leerden we van Klaas. Met als vraagstelling “En hoe zijn we hier gekomen? En Hoe lang mogen we hier zijn?” en de vaststelling: “Het is simpel van hierboven, wij zijn groot en zij zijn klein”. Met als enige ingrediënten banjo, melodica, akoestische gitaar en Klaas' stem was dit een erg fijn 'unplugged-momentje'.
“Er is nog een pertinente vraag” wist Klaas, en in dezelfde bezetting weerklonk een gewillig meegezongen 'Nieuwe Meisjes'. Knap!

Het aanstekelijke 'Uit Het Niets', dreef op een sterke gitaarriff van Steenaerts. Nog zo'n toppertje uit het jongste album. En had ik al verteld dat Klaas Delrue beter zingt dan ooit?

Dat Yevgueni op Welkenraedt de Robbie-saga stoptzette vond ik best wel jammer. Maar gelukkig is Robbie nog wel telkens present in de live-shows. De Robbie-fans kregen III en II (het lijkt Star Wars wel?) cadeau, vrijdag. Met 'Daar Zit Je Dan (Robbie III)' voor de pauze en 'Robbie II' in het tweede deel. Waarbij Klaas zich afvroeg waar de die hard-Yevguenifans zaten die dagelijks iTunes-lijstjes luisterden met alle Robbies. Ik heb mijn vinger maar niet opgestoken. Maar, Klaas: een een momentum in de live set met Robbie I tot en met IV zie ik wel zitten hoor!

Een van mijn favorieten van de avond was zeer zeker 'Niet Met Mij' dat de eerste set afsloot. Daarin was een mooie rol weggelegd voor de bas van Maarten Van Mieghem en de hammond van Geert Noppe. Als je je ogen toedeed konden evengoed Stranglers J. J. Burnell en David Greenfield daar staan! (nvdr: respectievelijk bassist en toetsenist van The Stranglers, UK) Ook de song had een The Stranglers-vibe over zich, zonder een kopie te zijn vàn. Wauw, faut le faire!

Klaas herinnerde zich de spanning voor een schoolreisje, in zijn jeugdjaren: “Die ene keer dat ik zélf mijn wekker wilde zetten en zo vroeg mogelijk wilde gaan slapen om toch zeker tijdig wakker te zijn voor het moment!”. Het was de inspiratie voor 'Ogen Dicht'. Bij mijn notities zie ik drie uitroeptekens staan, natuurlijk omdat het een sterk nummer is. Maar ook wel enigszins herkenbaar voor jullie verslaggever; ook hoe je de slaap als noodzakelijk kwaad kunt zien: “En ik slaap alleen als het niet anders kan”.

Opnieuw geïnspireerd door Delrue's Zuid-Afrikareis, gepaard gaand met beelden van mogelijks de Afrikaanse zangeres in kwestie, klonk een mooi 'Zij Zingt Mijn Lied'. Met het pakkende 'Het Is Al Laat' was het tijd voor een absoluut krop-in-de-keel-moment, toch zeker als je goed naar de tekst luisterde. “Daar is de overkant. Ze zou zo graag geloven dat er iemand op haar wacht. Waar is de overkant. Is er een overkant. Ze heeft niet meer getwijfeld sinds het einde echt begon...”. Slik.



De finale werd ingeluid met een akoestisch 'Naar Huis', gevolgd door de terechte publieksfavoriet 'Als Ze Lacht', eerst met Klaas volledig solo op akoestische gitaar, dan versterkt met volle band. Weerom een feestelijk meezing-moment. En de boodschap kon niet luid genoeg klinken: “Als ze lacht is het even wereldvrede, is de laatste strijd gestreden”. Klaas liet zich de rol van publieksmenner welgevallen en dirigeerde het 400-koppige koor.

Met het geweldige 'Welkenraedt' keerden we terug naar het gelijknamige album en afgesloten werd met een bijzonder funky en swingend 'Vroeger (Was Het Beter)'. De muzikanten werden een na een voorgesteld terwijl ze de song op gang trokken. En ook in de song kon elke muzikant volledig lös gehen. Alle registers los dus. Een afsluiter van formaat en sterk orgelpunt van een weerom sterke Yevgueni-doortocht.

Het was half elf, een mooi uur om te stoppen maar daar dacht het publiek anders over. Onder luid applaus keerde de groep als snel terug. Klaas dankte ons, noemde ons het beste publiek. “Nu een liedje over ontbijt, overal ter wereld, een liefdesliedje ook”. 'Pannenkoeken' (We Zijn Hier Nu Toch, 2009) klonk nog steeds top.

Toen leek het hoogtijd om opnieuw te swingen en 'Manzijn' werd ingezet. Lekker lang uitgesponnen en feestelijk funky. Het publiek liet zich niet onbetuigd en leek niet meer te stoppen. Toedoedoe toedoedoe. Toedoedoe toetoedoedoe. Toedoedoe toedoedoe. Toedoedoe toedoedoe. Toedoedoe... ad infinitum.

Terwijl de band voor een tweede maal afscheid nam, deed het publiekskoor lustig verder. De band kwam terug voor een tweede bis. Klaas moest even wachten tot de zaal uitge-toedoedoet was en een bloedmooi 'Sara' weerklonk.

De 'Van Hierboven'-tour loopt op zijn einde, de groep is ondertussen al twee jaar 'terug' en is op en top in form. Benieuwd naar de volgende stap van Delrue, Noppe, Van Mieghem, Steenaerts en Vanstraelen. Zijn er plannen, Klaas?

Wanneer de band opnieuw toert, weet ik niet. Maar als dat het geval is: zorg dat je erbij bent!


‪Setlist‬: Het Is Niet Veel / Kom Met Me Mee / Mensen Zijn Maar Mensen / Was Er Maar Iemand / Van Hierboven / Nieuwe Meisjes / Uit Het Niets / Daar Zit Je Dan (Robbie III) / Niet Met Mij // Ogen Dicht / Zij Zingt Mijn Lied / Robbie II / Het Is Al Laat / Naar Huis / Als Ze Lacht / Welkenraedt / Vroeger (Was Het Beter) ‪

Bis‬ 1: Pannenkoeken / Manzijn
Bis 2‬: Sara


tekst & foto's (Maanrock, 2015): © Mark Van Mullem