(foto's: Jan Smets)

Etienne Mylemans heeft er oog en oor voor...  En wat hij met zijn zintuigen waarneemt in z'n omgeving weet hij trefzeker weer te geven in zijn schrijfsels.  Ik lees ze graag.  Het zijn rake, menselijke, vaak ontroerende kanttekeningen over het leven van alledag...  Graag wil ik dit verhaal met jullie delen: een vertelling over kwetsuren, over eenzaamheid misschien, over een wereld die zo anders zou kunnen zijn...

Bedankt Etienne!

Als je er voor open staat komen de vreemdste en ontroerendste verhalen zomaar aanwaaien.  Meestal op café, in drukke praatkroegen waar je samen aan een tafel gedwongen wordt wegens plaatsgebrek, of aan een toog met weinig volk;  En dan komen de tongen los en storten mensen soms ongevraagd hun hart uit.  En ik luister dan aandachtig met een Carmiggelt-oor. Dat overkwam me nu enkele keren op rij in den Akker, de voorlaatste bruine kroeg van Mechelen die binnen enkele dagen zijn deuren - helaas - definitief sluit. Zo ook vandaag: een man met grijzend haar en baard, bruine ogen en een Wannes Vande Velde, bood ons plaats aan zijn tafel en stak onmiddellijk van wal: het ging over zijn geboortestreek Klein Brabant, daarna over film waar hij heel wat van wist, en uiteindelijk over motoren, reizen, de liefde en haar verdriet, concentratiekampen, Polen...Hij was jaren geleden door zijn toenmalige vriendin aan de deur gezet; waarom begreep hij nog steeds niet; was in financiële problemen geraakt, maar was al die tijd de trotse bezitter van een motor met een zijspan gebleven, waarmee hij Europa doorkruiste tot in Oekraïne en Rusland toe.  Soms met zijn hond, uitzonderlijk met een vriendin, vaak solitair.  Hij sliep dan onderweg in de bossen in een slaapzak met een stuk plastic omheen.  Hij bezocht de beruchte concentratiekampen als Auschwitz en Birkenau omdat zijn vader in een kamp had verbleven, en dat knaagde aan hem, en daar wou hij meer over weten.  En ondertussen piekerde hij over het lot van de mensheid.  Hij was ontdaan over de oppervlakkigheid van de mensen en hun ongebreideld materialisme, en was erg pessimistisch over de toekomst van deze wereld, waarin ik hem enigszins kon bijtreden. Als zijn voorziene budget voor drank op was nam hij vriendelijk afscheid en verdween.  Een mooie, wat vereenzaamde man.