Donderdag 4 december 2015 kon Mechelen proeven van 'En hoe het dan ook weer dag wordt', het langverwachte debuut-album van Maaike Ouboter, die met dit album toont dat ze méér is dan 'dat meisje van Dat Ik Je Mis'. Het 'meisje' van 'de beste singer-songwriter van Nederland' werd jonge vrouw en toert in Vlaanderen en Nederland om haar eersteling voor te stellen. Mechelen kon de liedjes van Ouboter smaken. Een staande ovatie was haar deel aan het eind van het show.

Het geduld van de Mechelse Maaikefans en andere Melomanen werd op de proef gesteld. De jonge zangeres zou al op 7 februari 2015 in de stadsschouwburg spelen. Maar het album bleek nog niet klaar en de datum werd verlaat naar 3 december. Dat album, 'En hoe het dan ook weer dag wordt', kwam er met de hulp van Joost Zweegers (Novastar) en het resultaat mag er zijn. Of, hoe wachten beloond werd.

Voor de liveshows koos Maaike "om het akoestisch te houden", zoals we op haar webstek kunnen lezen. Ouboter begeleidde zichzelf op toesten, akoestische gitaar en werd bijgestaan  door gitarist Bernard Gepken, een van Nederlands meest gevraagde sessiemuzikanten. De akoestische jasjes van de nummers klonken erg mooi en breekbaar. De enige kritiek die je zou kunnen opperen het aan vaart ontbrak in het optreden. Maar moet dat? Had je haast dan?

Behalve met een mooi en aangenaam stemgeluid is Maaike Ouboter ook gezegend met de kunst van het vertellen. De vijftien liedjes, die stuk voor stuk, verhaaltjes an sich zijn, werden veelal uitgebreid ingeleid door een verhaaltje of gedichtje. De rode draad die door de hele show liep was Maaike's jeugd, een nog recente geschiedenis, dat wel. Maar de zangeres (23) werd snel volwassen, daartoe noopte de dramatische omstandigheden haar. Wanneer Ouboter 'Dat Ik Je Mis' bracht, dat over het te vroeg verliezen van beide ouders gaat, kon je dan ook een speld horen vallen in de zaal.  Ook bij het bloedmooie 'Stil', maakte kippenvel zich van menigeen meester, zeker bij wie goed naar de tekst luisterde. Heel erg mooi waren 'Lijmen' of 'Wat Als We Later'. Andere sterke songs in de set waren 'Jij de Koning', sluitstuk van het album en de opener van de avond, 'Als Het Kon' en 'Zandbak'.



Bij de verhalen uit haar jeugd was het hilarische verhaal van de twee nichtjes van 11 die elkaar te weinig zagen en dan maar brieven met elkaar gingen schrijven, maar dan in de huid kruipen van jongetjes van 4. Maaike is nog steeds beste maatjes met het nichtje in kwestie. Of alles wat ze vertelde die avond ook wààr is, liet de zangeres in het midden. Er waren de bekentenissen over haar chaotisch zijn en de nood om alles op post it's bij te houden. We onthouden zeker ook hoe Ouboter een pleidooi hield om vooral naief te blijven. Al beseft de zangers ook wel dat dat niet altijd kan.

Het was fijn om te verdwalen in verhalen. Nog iets wat de zangeres ook bepleit in een van de liedjes. Liedjes, die er, sterk in hun eenvoud, stààn.

Een geslaagde cover van Kommil Foo's 'Ruimtevaarder', paste ook erg goed in het grotere verhaal en set van Ouboter. Iemand uit de zaal riep enthousiast; "c'est comme il faut!" De zangeres was even verward maar begreep daarna dat de melomaan in kwestie haar complimenteerde met deze coverversie. Terecht.

Dat de show onderbroken werd door een pauze, die bijna even lang duurde dan de eerste set, was een beetje vreemd. Het haalde je ook plots 'uit het verhaal' en dat is jammer. Maar dat is detailkritiek. Feit is dat de jonge artieste de zaal wist te bekoren met haar gloednieuwe liedjes en één bijna perfecte cover. Deze jongedame kan het nog ver schoppen, met of zonder hulp van Joost Zwegers. Al zal de tijd dat uitwijzen natuurlijk.

Set 1:
Zandbak / Maarten / Ruimtevaarder (Kommil Foo) / Wattendag / 23 April / Smoor
Set 2:
Anders / Als Het Kon / Wat Als We Later / Beloof Je / Dat Ik Je Mis / Lijmen / Stil / Nieuwe Dag.


tekst en foto's: © Mark Van Mullem