(foto's:J.Smets-W.Verworst)
Willy Verworst is niet aan zijn proefstuk toe. De nu bijna 70-jarige Heffenaar is méér dan een verdienstelijk amateur-cineast, en doorzwom al heel wat watertjes op filmgebied. Vorig jaar kwam 'Lisa' uit - een oorlogsfilm, die hij samen met zijn collega's van het productiehuis - 'M.A.F.I.A.' (Mechelse Amateurfilmers In Actie) - draaide. Dit productiehuis werd door hem, Hedwig D'Huyvetter, Johan Leemans, en Fred Lamon opgericht. Vorige week ging een gloednieuwe kortfilm in prémière. Al de aanwezigen in 'het écht Mechels theater' waren bijzonder enthousiast over het product. Nu wil men 'Het Spook van 't Zennegat' (want dat is de titel van de fim) graag op zoveel mogelijke Mechelse locaties vertonen. De film is gedraaid in de omgeving van het Zennegat en het Broek van Blaasveld, en vertelt een bloedstollend verhaal. Haast de volledige cast bestaat uit acteurs van het Mechelse theatergezelschap. Met de film keren we terug naar de jaren dertig van vorige eeuw...
Anderhalf jaar hebben we aan deze film gewerkt, van het scenario tot aan het afgewerkt product. Het is een vrij complex werk geweest. Niet in het minst omdat er vele nachtopnames in zitten, en daar komt technisch heel wat bij kijken. We zijn beginnen draaien in de eerste week van januari van dit jaar. Het was toen 'putteke winter' en bar koud. Maar die sfeer moesten we hebben: kale bomen, winter, een akelige sfeer... Dat alles hebben we nog versterkt met rookeffecten, licht achter bomen... En natuurlijk hadden we geen electriciteit op de dijken waar we filmden. We dienden dus zélf voor electriciteit te zorgen met generatoren...
Het is wel duidelijk dat Willy en zijn kompanen de lat hoog legden. Maar voor deze inspanningen draaiden ze hun hand niet om. Jarenlange ervaring hebben deze amateurs veel geleerd. Het maken van zo'n film kost handenvol geld, maar daar is het Willy niet om te doen. Hij wil vooral een knap product afleveren, en dan telt geld niet. Maar het is zwaar geweest. Dat kan hij niet verhelen. Gelukkig kreeg hij net zoals altijd de steun van zijn echtgenote Wiske, die weer voor de catering zorgde op de draaidagen (of...nachten...)
Mistgordijnen, bliksem... Al deze elementen zitten in deze film. En we hebben kou geleden bij de nachtopnames. Zo is er ook een scène waarbij een acteur - Swa Verhoeven uit Hombeek - in het water van een stinkende poel diende te vallen. En dit in de vrieskou. Ik kocht voor hem grote visserslaarzen-en broek, die hij onder zijn kleren kon aantrekken. Het water was slecht drie graden warm. Zeven keer is hij er moeten invallen voor de scène goed was. De stinkende kleren konden nadien weggegooid worden. Dit fragment draaiden we aan het kapelletje van de 14 bunders...
Er hebben veertien acteurs van het Echt Mechels Theater aan meegewerkt. En dat was een stap vooruit. Deze mensen hadden dus wel wat acteerervaring. Al de dialogen zijn in het Mechels dialect. Naast deze acteurs was er ook nog eens een technische ploeg van tien man actief, zodat men daar met zo'n vijfentwintig man op de nachtelijke dijken stond. Van de opnames is er ook een 'making of' gemaakt.
Het idee voor deze film heb ik per toeval opgepikt tijdens een Halloweentocht in Hombeek. In een klein, donker hoekje vertelde de toen 86-jarige Hombekenaar Staf Verlinden griezelverhalen. Hij deed dat met veel overgave. Zo bracht hij het verhaal van 'het spook van Hombeek'.... Het sprak me dadelijk aan. Ik wou dit wel verfilmen, maar in Hombeek vond ik geen geschikte locaties. Zo ben ik beginnen zoeken naar plaatsen in de omgeving die konden dienen als decor. Ik heb het verhaal wat aangepast en verplaatst naar de omgeving van het Zennegat en het Broek van Blaasveld. Als basis voor mijn scenario gebruikte ik de tekst van Staf Verlinden. Tina Jonckers, onze PR-vrouw, schreef mee aan de dialogen. En dan diende het verhaal in beelden te worden gegoten...
Willy heeft een toneelabonnement van het Echt Mechels Theater, en vele van de acteurs mag hij tot zijn persoonlijke vrienden rekenen. Vroeger waren ze niet zo te bewegen om te figureren in een film, maar toen Willy hen zijn vorige kortfilm 'Lisa' toonde, waren ze overtuigd, en hebben toegezegd...
Een héél opmerkelijke 'figurant' is een historische platboot (ook wel 'tsjalk') genoemd.
Op een keer zat ik aan 't Zennegat - dat aparte plaatsje met slechts enkele huizen waar Zenne, Dijle en Leuvense vaart samenkomen - een pintje te drinken. Ik zag er een boot versassen. Eerst zag ik weinig van hem, maar naarmate het water hoger kwam, kwam ook de boot steeds hoger te liggen, en konden de masten terug omhoog. Hij wist me te verrassen: zo'n mooie boot! Ik heb de schipper dadelijk aangesproken met de vraag of hij het zag zitten dat zijn boot meedeed in de film. Hij gaf maar wat graag zijn toestemming!
De boot die in de film te zien is, is waarlijk drijvend erfgoed, en ligt aangemeerd aan de Zennegatvaart in Battel. Het is een Hollands schip uit de 19de eeuw, en zijn thuishaven was Alblasterdam. Het draagt de 'gereformeerd' aandoende naam: 'Ziet op u zelven'. Bijzonder is het feit dat dit schip zowat zijn leven lang tussen Rotterdam en Mechelen heeft gevaren met biezen voor de stoelnijverheid in onze stad. De schipper dient de platboot te bedienen met één roer achteraan. Het mooie schip is nu omgebouwd tot woonboot. Van de 'Ziet op u zelven' wil Willy nog graag een documentaire maken...
Het Zennegat was dé geknipte locatie voor het verhaal, al diende men in de omgeving toch wel wat kabels, borden, lichten, palen, enz. 'weg te werken'...
Maar het oude cafeetje aan het Zennegat was authentiek genoeg om beelden te schieten. Hier vinden we enkele spelers van de film terug. Het zijn vier landlopers - leeglopers en stropers die nooit veel werkten in hun leven: Jeanke den Brusseleir, Schele Wannes, Manken Tist en Juleke den Bult. In het café spelen ze met de kaarten. Maar er zitten ook vier marginale en dronken vrouwen in dit gezelschap: Sumpel Marjetje, Voze Wis, Prouper Trien en Tinne van 't Ploan.... Daarnaast is er de boerenzoon die de hoofdrol speelt: Fluppe van de Smalle. Het is een type Uilenspiegel. In het dorp woont ook Staf de roddeleir, een fantast met radde tong. Hij gelooft zijn eigen verhalen, en de roddels die hij vertelt beginnen hun eigen leven te leiden. Zo vertelt hij zijn dorpsgenoten over...een spook dat hij heeft gezien aan 't Ven'. Men gelooft hem echter niet, maar toch wil men wel eens gaan kijken... En... Ja: inderdaad, tijdens een nacht met onweer zien ze inderdaad een spook!
Het waren moeilijke opnamen. Vooreerst diende men natuurlijk toelating te verkrijgen van Waterwegen en Zeekanaal, en daarna kon men beginnen filmen. Er kwam heel wat computerwerk bij te pas, en rookmachines, een zwenkkraan, acht meter spoor...
Nu gaat men met deze kortfilm an 21 minuten deelnemen aan provinciale en nationale wedstrijden. Daarna wil Willy hem zoveel mogelijk kunnen vertonen in zalen in de streek. Voor vele Mechelaars en Heffenaars zal er heel wat herkenbaars inzitten: de Zennedijken, het sas van 't Zennegat, de kerk van Heffen... Beslist een film om naar uit te kijken!
