Zaterdagavond 12 en zondagnamiddag 13 september 2015 was Mechelen weer, meer dan ooit het Mekka van de jazz. Ruim 400 toeschouwers op zaterdagavond en meer dan 700 deelnemers waren er op zondagnamddag, zo blijkt.

De unieke optredens in maar liefst 24 huiskamers op zondag werden zaterdagavond voorafgegaan door concerten van het Brussels Vocal Project en de uitvoering van Duke Ellington's 'Sacred Concert', met koor, bigband, soliste én tapdanser. Jazzathome dat dit jaar in het thema van vocal jazz stond, leverde een topeditie af. Het is een huizenhoog cliché maar het klopt wel: zowel zaterdagavond als zondag hadden de afwezigen ongelijk. Een kleine impressie van een topjazzweekend, zonder de pretentie volledig te zijn, lees je hieronder. Feel the vibes!




In een goedgevulde Mechelse Stadsschouwburg mocht het Brussels Vocal Project er om 20.30 aan beginnen. Met een 100% a capella programma was dit vocale zestal de ideale binnenkomer voor het thema van jazzathome “Jazz & Voices”. Het ensemble bracht een mix van vocaal experiment en meer conventionele nummers, te vinden op hun album 'The Art of Love'. Het titelnummer, dat ze als laaste brachtte kon jullie verslaggever nog het meest bekoren.



En toen was het tijd voor iets bijzonders. Mechelen Blogt was getuige van een bijzonder fraaie uitvoering van het fameuze 'Sacred Concert' van Duke Ellington, het werkstuk waar The Duke het meest fier op was, zo vernamen we van gelegenheidspresentator Fred Brouwers (ja, dé Fred Brouwers, nvdr). De sacrale liederen van Ellington werden met brio uitgevoerd door het Onze-Lieve-Vrouwkoor Mechelen, bijgestaan door de VRT-big band. Soliste Kristen Cornwell mocht ook in enkele composities schitteren. In de set zaten werkstukken zoals 'Praise The Lord', 'Heaven', 'Freedom', 'The Shepperd', 'The Majesty Of God', 'TGTT' en 'Praise God and Dance'. Eigenlijk betrof het een selectie uit drie concerten van Ellington maar het voelde aan als een geheel.



De mooie stemmen van het koor en de VRT-big band bleken een erg gelukkig huwelijk te vormen. Als Mechelaar kunnen we terecht fier zijn op 'ons' Onze-Lieve-Vrouwkoor!  Gewijde liederen maar toch ook jazz, in goede banen geleid door dirigenten Kristel Verpoten en Dree Peremans en met als fraaie uitsmijter de tapdanskunstjes van Grégoire Vandersmissen. Het was een bijzonder concert. Eentje om in te kaderen!

Een volledig overzicht brengen van alles wat zich afspeelde op zondag op de 24 locaties in de Mechelse binnenstad is gekkenwerk. Zelfs een poging doen daartoe is onmogelijk. Maar feit is dat ik nadien veel tevreden Melomanen sprak en veel leuke 'statussen' spotte, nadien op facebook. Dus ga er maar vanuit dat het opgaat om te stellen: 'Alle 24 goed!'. Zo moet Carlo Nardozza geweldig geweest zijn, alsook het Chris Joris Trio featuring Naïma. Dat laatste geloof ik zo, getuige een recente gesmaakte doortocht bij de Jazzzolder. En ook over Nine 2 Twelve waren mensen erg enthousiast.



Het concept van Jazzathome op zondag is geweldig: uit het parcours kies je drie concerten, op evenveel locaties. Meer concerten op één namiddag combineren lijkt onmogelijk. Dus kiezen. En kiezen is verliezen. Of niet want elke luisteraar was winnaar want ontdekte wellicht veel moois die zondag! Omdat er maar één Mechelen Blogt-redacteur ter plaatse was, gold ook voor deze blog: kiezen. De keuze viel op Mechels percussionist Dre Pallemaerts en zijn muzikale gasten, Loumèn en Pierre Anckaert & Evi Roelen.



Het was de tweede maal dat ik in Dre Pallemaerts' huiskamer startte aan mijn Jazzathome-parcours. Het betrof, op Dre zelf na natuurlijk, andere muzikanten toen. Zondag liet Pallemaerts zich omringen door de prettig gestoorde virtuoze pianist Paul Lay, straffe contrabassist Clemens van der Feen en de immer sublieme vocaliste en multi-instrumentaliste Lynn Cassiers, dit keer met heel wat minder speelgoedjes dan bij Lidlboj of Basic Borg maar een beetje spelen met stemvervorming kon Lynn toch niet laten.



De set bestond uit nummers van Cassiers' projecten, jazz standards en composities van Lay en Pallemaerts. Knap!

Bij Galerij Duende was het een fraai weerzien met de Brussels-Congolese Loumèn. Ondergetekende 'ontdekte' haar in 2012, ja, ook in de Jazzzolder en werd, ontkennen heeft geen zin, fan! Wat een presence en stem, ook nu. En wat is ze in die tijd muzikaal gegroeid! Samen met gitarist-bassist Calvin Monèze grasduinde ze door eigen werk maar bracht ook  enkele jazz en soulclassics. Het leukst waren misschien nog de originele popcovers zoals 'Material Girl' (Madonna), 'Rehab' (Amy Winehouse) ene Sting's 'Englishman In New York', besluitende met de woorden 'English Girl in Mechelen'. Leuk. Wie nog niet overtuigd was van deze jongedame's talent is dat zeker nu!





Trouwe gast op Jazzathome is Pierre Anckaert. Dus ook nu was deze meesterlijke pianist, die ook zonder moeite wisselt voor de gitaar, van de partij. In een erg mooi pand in de Schoutetstraat bracht Anckaert samen met chanteuse Evi Roelen, ook géén onbekende, voornamelijk standards maar ook songs uit hun repertoire 'Songs from the Great War'.



Het muzikale koppel pakte uit met veel enthousiasme en Groot Muzikaal Kunnen. Toppers waren zeer zeker '(I've Got You) Under My Skin' (Sinatra), 'I love Paris' (Porter) en een renditie van 'Pokerface' dat bewees dat Lady Gaga eigenlijk wel nummers kan schrijven, maar laat ze vanaf nu toch maar zingen door Evi, misschien. Goed Plan!



Wat ongetwijfeld geldt voor àlle bezoekers: veel moois gezien en gehoord, die zondag. Drie keer anders, drie keer goed! En daags voordien was het ook al zo goed...

Jazz and Voices bracht ons heel veel moois, genieten was het!


tekst en foto's: © Mark Van Mullem