Mechelen blijft verrassen want je komt wel eens in een "uithoek" ervan en hop, je botst alweer op een stuk geschiedenis.

Enkele dagen geleden moest ik in de Nijverheidstraat zijn in Mechelen voor (laten we zeggen) zaken.  Bij Atelier Moens kreeg ik een gedegen uitleg van een prima specialist en het is altijd leuk praten met iemand die zijn (auto)vak kent.  In a nutshell : Rudi Moens vond mijn idee of voorstel wel leuk en interessant, maar niet direct rendabel.  Dus was Gimycko alweer een stuk wijzer geworden en mag hij terug naar de tekentafel.

Omdat ik niet direct de Nijverheidstraat kon situeren trok ik even Googlemaps open en ontdekte ik dat dit een zijstraat is van de Grote Nieuwedijkstraat.  Met Streetview ga je dan eerst even rondkijken en vond ik bovengenoemde zaak.  Maar naast Atelier Moens zag ik ook een intrigerend poortcomplex staan met een bordje waarop de naam “Centro Espanol El Quijote” staat.  Genoeg voor effe verder rond te googlen.

Hun Facebookpagina blijkt verbazend leeg, doch blijkt er een weergave van het Centro op het WWW te bestaan : El aula del Centro Español "El Quijote" Mechelen

Bon, mijn Spaans is wat roestig maar Google Translator en de beeldjes helpen me wel een beetje.

In a nutshell : het blijkt (of bleek) een ontmoetingscentrum te zijn (of zijn geweest) voor Spaanstaligen in Mechelen (en omgeving).  Vermoedelijk ingericht voor en door de eerste Spaanse werkmigranten uit de vroege jaren 1960 die, samen met de Portugezen en Italianen, naar deze streken afzakten op zoek naar werk.

En in een vreemd land met een vreemde taal en vreemd eten is het altijd leuk om mensen uit het Oude Land op geregelde basis nog eens te ontmoeten voor een natje, een droogje en nen babbel.  En uit bovenstaande weergave kan ik verstaan dat er ook werd onderricht : zowel in de “oude” taal en geschiedenis maar ook in de nieuwe technologie.  Je ziet de kinderen Spaanse sprookjes, grammatica en vocabulaire leren alsook massaal aan de computers zitten.  Kortom : dat ziet er prima uit !

Toen ik gisteren dan de Nijverheidstraat IRL mocht aanschouwen was mijn eerste idee : een duidelijke werkmansbuurt met oudere huizen en gevels en weinig echte groenpartijen.  Vermoedelijk huizen van arbeiders die vlakbij, in bepaalde fabrieken en fabriekjes, aan de slag zijn geweest en vanaf de jaren 1960 werden aangevuld door bovengenoemde werkmigranten.  En toen ik Atelier Moens verliet en naar mijn auto terugliep maakte ik een foto van bovengenoemde poort en keek even het terrein van het Centro in.  Vermoedelijk was het nog vroeg in de voormiddag en was er misschien nog geen activiteit, maar mijn eerste indruk was dat het Centro er serieus verlaten bijlag.  Misschien is het Centro verhuisd en vergat men het naambordje mee te nemen of heeft het Centro zijn zingeving verloren.

Alweer een stuk recente geschiedenis uit ons Mechelen.  En deze keer eens niet over de Spaanse Furie.  Natuurlijk hadden we het hier al eens over de Duitse, Spaanse en Baskische oorlogskinderen die tijdelijk in Mechelse gastgezinnen verbleven (waaronder bij de familie van ons aller Aloïs Jans).  En om dan toch een naam te kleven op een bekende Spaanse (of eerder Baskische) telg uit een werkmigrantenfamilie : iedereen kent wel Phara De Aguirre.

Zelf geboren in het Heilige Jaar 1965 ken ik weinig of niets over deze (werk)geschiedenis, zowel in Mechelen als in België.  Maar misschien kunnen oudere bloggers daar eens wat meer over vertellen.

Foto Gimycko