Bericht vanop wolk 9: Jonna stelt eerste full album voor en pakt Theater M in



Zondagavond werd op de Dijlefeesten nog met veel respect teruggeblikt op een deeltje fraaie (Mechelse) muziekgeschiedenis, maandagavond, 6 juli 2015, maakte Mechelen kennis met uitzonderlijk talent van nu en voor de toekomst. Jonna, geboren Laura Vanden Heede, stelde bij Theater M (voorheen Moonbeat, nvdr) haar eerste album 'Inner Child' voor. Jullie verslaggever zit nog ergens op wolk 9, onder de indruk van zoveel moois. Vanop die wolk doet hij toch een poging tot verslag...





Jonna is voor heel wat Mechelse melomanen zeker niet zo onbekend; ze stond in 2014 op Rijmrock én Maanrock en ze zong het prachtige 'Too Bad for Me' op de Crimi Clowns soundtrack. Of misschien ken je haar van haar indrukwekkende doortocht bij Café Malvine in Heffen. Ik maakte voor het eerst kennis met Jonna's talenten bij de voorstelling 'Human Passion' waar Jonna het podium deelde met Wanda Joosten en Jean-Bosco Safari, in de staart van het net voorbije Moonbeat-seizoen.

Camillefois (Camille Vanlerberghe) verzorgde het voorprogramma voor Jonna. Zichzelf begeleidend aan de keyboards en met heel weinig podiumlicht, zong Camillefois een aantal ietwat donkere, soms zelfs beklemmende, liedjes. Songs zoals 'Dark Blue Roads', 'Smoke & Mirrors' maar met als uitschieters  'Skin' en ook het nogal expliciete 'Okay'.



Een kleine vijf minuten later doofde alle podiumlichten en stond plots een bandopnemer, of was het een radio, centraal uitgelicht, links op het podium. Terwijl alle bandleden op hun beurt werden uitgelicht, hoorden we het kraken van een plaat, de stem van Jonna, een jazzgitaar, klinkend door een oude radio “I woke up this morning and my view had changed...” en een weinig later de prompte vraag “Why don't You Believe in Beauty?”, waarop we de full band sound horen en 'Illusion' volledig op dreef kwam. Twee minuten ver in de set en meteen al een visitekaartje van formaat. In mijn notities lees ik een wow met vijf uitroeptekens.

Tussen mijn gekriebel vind ik trouwens nog meer uitroeptekens. Zeker bij het prachtige 'White Lady'. “I Want to scream but my voice is gone” zong Jonna. Maar dat van die stem was allesbehalve het geval. Met die stem kan ze veel, zachtjes zoet, zwoel, laag en rauw, ferme uithalen. En soms binnen één song, zonder dat dat gemaakt overkomt of teveel wordt. Een fraaie showcase daarvan is 'Sparrows', nu al een favoriet. Een geslaagd huwelijk van donkere jazz, intimistische indietronics en door zijn epische karakter zelfs prog- of/en jazzrock. Ook hier: zacht vocalen, ferme uithalen. En weer een fraai visitekaartje!



Maar ik mag absoluut niét voorbijgaan aan het sublieme en pakkende 'As Blue As Ink'. Slik, kippenvel. Die stem, dat pianospel, die opgeroepen sfeer. Amai. Een song die donker en slepend aanvangt, explodeert in een uptempo swingende partij om dan weer helemaal te imploderen. Prachtig.

En hoé mooi die titelsong 'Inner Child'. En nog; de desperate tweestrijd die zich afspeelt in het sterke 'Don't Wanna Lose You'. “I don't wanna lose you, but I cannot stop the countdown”. Straf.

Jonna toonde zich erg blij om eindelijk met haar liedjes 'naar buiten' te kunnen komen; met de cd en de cd-voorstelling. Maar ze had ook iets te vieren: “vandaag vernomen dat ik mag beginnen aan het conservatorium in Rotterdam! Het waren een vijf spannende weken” lachte de zichtbaar opgeluchte sympathieke chanteuse.



"Een cd maken is zoals kindjes krijgen"
Over het debuutalbum: “Eigenlijk wilde we een EP maken, maar we hadden één probleem: we hadden teveel liedjes. Dus werd het een heuse full cd” aldus een fiere Jonna. “Ik ben blij dat de CD er eindelijk is. Blij met mijn kindje! Een cd maken is een beetje zoals een kindje krijgen”, zei Jonna. Mijn mede-concertgangsters waren het er niet geheel mee eens denk ik, ik zou zulks niet weten natuurlijk. Alleszins Jonna mag tevreden zijn. Met 'Inner Child' heeft ze ons een fraaie collectie songs cadeau gedaan!

Ik schreef eerder iets over 'wolk 9'. Het is niét overdreven want nog onder de indruk van het vocale talent en kunnen van Jonna en het heilige vuur, de drive en passie dat zich manifesteerde bij deze jonge singer-songwriter, toetseniste en gitariste.

Jonna werd bijgestaan door een prima belgeidingsband, met Jered Kerstens (toetsen), Benny Van Acker (bas), Lukas Somers (gitaar), Tijl Piryns (drums) en met Camille Vanlerberghe, die als Camillefois het voorprogramma verzorgde en 'muzikale mama' Wanda Joostens op backing vocals.

Namen noemen of in hokjes plaatsen is altijd gevaarlijk, en eigenlijk wil ik dat niet... maar als ik Jonna moét catalogeren dan komen spontaan de namen Trixie Whitley, Lou Rhodes (Lamb), Cat Power, Joni Mitchell, Beth Orton opduiken. Maar Jonna is Jonna natuurlijk, al toeft ze in fraai gezelschap in dit lijstje, niet?



Zowat de hele CD werd live gebracht maar na een meer dan verdiend lang applaus kregen we ook nog een bisnummer cadeau. “Dit is het enige liedje van de avond dat ik niét zelf heb geschreven”, aldus Jonna, “het is van een grote dame die ik ooit hoop te ontmoeten, één van mijn voorbeelden, ze is nu helaas heel erg ziek”. En Jonna, met als enige compagnon haar piano zette Joni Mitchell's 'A Case Of You' in. Wat een geweldig en beklijvend eerbetoon. En behalve haar eigen 'alle tien goed'-songs alweer een hoogtepunt.

Toekomst, mag ik je voorstellen aan... Jonna!


Jonna geeft deze week vrijdag 10 juli een huiskamerconcert in Mechelen, 't Vlietje 11. Plaatsen zijn beperkt, voor info mail naar: heleendestuyver@hotmail.com.

Het album van Jonna heet 'Inner Child' (2015). Meer info vind je dra wellicht op Jonna's webstek: jonnalive.be

tekst & foto's: © Mark Van Mullem, vanop wolk 9