(foto's: Jan Smets)
Woensdag start D.ART en binnenkort zal ook Contour weer zijn tenten opzetten in Mechelen... De muurschilderingen van Gijs Vanhee en zijn bevriende kunstenaars krijgen veel bewonderende blikken... Mechelen gooit de laatste jaren hoge ogen wat betreft hedendaagse kunst. Als klap op de vuurpijl krijgen we er nog een twee maand durende kunstroute bij :op tien parkeerplaatsen in de binnenstad is er plaats gemaakt voor kunst en design. URBANisM wil kunst op een toegankelijke manier tonen - gewoon in het straatbeeld dus. En dat dit best origineel, spraakmakend en zélfs controversieel is, is nu al duidelijk. Het idee ontsproot bij designers Noro Khachatryan, Adriaan Houwaert en Koen Van der Schaeghe en zij lanceerden met URBANisM een oproep om ontwerpen in te zenden die parkeerplaatsen zouden herdefiniëren. Tien installaties werden geselecteerd.
Vandaag deed ik de route en ik maakte een toffe babbel met de ontwerpers van de installatie in de Stassartstraat. 'Boatkill'. Interieurarchitecten van AREAU, Wouter Meganck, Anke Klüttermann en Celine Poissonnier, waren druk in de weer om de nodige herstelwerken uit te voeren aan hun kunstwerk dat er nog maar pas enkele dagen stond. Deze nacht was er immers een vrachtwagen tegenaan gereden. Niks onherstelbaars, maar toch knap vervelend. Maar al te graag poseren ze bij wat zij een 'knipoog naar de Mechelse prauw' noemen. Of: hoe actueel kunst kan zijn. Onze prehistorische prauw uit de vlietenkelder kwam de voorbije week al veelvuldig in het nieuws door schimmelvorming...
Toen we ingingen op de vraag om een ontwerp te maken, hebben we gebrainstormd rond het ontstaan van steden. Deze ontstonden vaak op kruispunten van waterwegen. In Mechelen werd ooit een prehistorische prauw gevonden in de buurt van Nekkerspoel. Hij werd historisch 'verdreven' door de auto, maar nu heeft hij 'revanche' genomen. Hij neemt terug de plaats in van koning-auto - veilig verzonken op een parkeerplaats. Maar in plaats van op het water te drijven, pakt de prauw het water poëtisch in. Dat is de knipoog. 'Boatkill' is een versmelting van een prauw en een parkeerplaats en pakt uit door zich als een verfraaide auto in te pakken. Afwezig en tegelijk prominent aanwezig. Passanten kunnen er op gaan zitten, of zelfs gaan liggen. Water blijft immers een attractie. We kregen al heel wat nieuwsgierige blikken, maar voelen wel dat de buurt het een sympathiek project vindt. We voelen ook betrokkenheid. De installatie werd dan ook gemaakt in een atelier hier in de straat, en wie wou kon de opbouw volgen...
Dit is een tijdelijk kunstwerk en het werd gerealiseerd met chroomvinyl op een houten onderstel. Maar de ontwerpers zouden het maar wat leuk vinden mocht dit werk een blijvende plaats krijgen in het Mechelse straatbeeld. Dan zou men het duurzamer willen utivoeren in gepolijst aluminium.
Wie weet?
Dit is de installatie '5 kamers' van Peter Firman in de Keizerstraat, vlakbij het oud gasthuis....
URBANisM herdefinieert tijdelijk de parkeerplaats en trekt hiervoor de kaart van kunst, design en urbanisme.
Als een goed parkeerbeleid een stad levend houdt, dan vormen urbanisme, kunst en design een magisch elixir dat een stad tot leven wekt.
URBANisM nodigt uit tot een artistieke en urbanistische wandeling langs tien bijzondere parkeerplaatsen waar designers een artistieke ingreep op deden - een kleine stedelijke interventie waarbij urbanisme, design, kunst en natuur de hoofdpersonages zijn.
Zowel gerenommeerde designers als jong artistiek geweld hebben zich hierbij uitgeleefd...
Heel opvallend is het 'bootje van papier' in de OLV-straat van Anne Mette Hjollund en Wouter Dons: een blikvanger die kan tellen en die deze in sneltempo veranderende straat nog hipper laat ogen...
Dit kan ook gezegd worden van de installatie in de Hanswijkstraat... 'Urban Gardening' is een ontwerp van Gert Van Dessel... Ik val er wel voor...
Heel minimalistisch - en je moet al goed opletten, of je stapt of fietst er zo voorbij, is het 'kunstwerk' van Axana De Bondt: 'Wher's the Line' in de Louizastraat. En over de installatie kan flink gefilosofeerd worden zo je wil...
Mooi is 'Green city escape' van Tim Coesel in de Merodestraat, over het Hof van Busleyden...
Over de Begijnhofkerk in de Nonnenstraat, staat deze bijzonder originele Bike-in cinema van Hans Lettany...
En vlakbij de Wereldwinkel in de Hoogstraat is dit kunstwerk te bekijken... 'Happy room' van Isabela Boloz...
'De Stoelbalk' van Sabine Lemache in de Sint-Katelijnestraat...'Genieten van een auto minder in de straat'... Laat ons hopen dat dit zo 'begrepen' wordt...
Op het Jef Denynplein staat 'Degree zero' van Teresa Palmieri...
Origineel, spraakmakend én...controversieel, want hier er daar is al stevig gevloekt om het feit dat schaarse parkeerplaatsen voor 'zoiets' werden ingenomen...
Maar misschien is dat nét één van de bedoelingen - controverse oproepen en discussie aanwakkeren? Over kunst kan men eindeloos discussiëren. Ik durf er véél op verwedden dat dit deze zomermaanden in Mechelen stevig zal gebeuren...
Ik ben er alvast benieuwd naar...
(ook op Facebook kan je het project volgen)
vragen: urbanismechelen@gmail.com
of bij UIT in Mechelen.
partners: stad Mechelen, Vinci park, JC Decaux, Het Anker, Design Vlaanderen en De Zomer is van Mechelen.
originele stadswandeling in combinatie met de "muren"
het lijkt me wel iets voor onze maandelijkse vriendinnendag
Bij elke rommelmarkt zie ik in de tamelijk lukraak 'geïnstalleerde' afdankers kraam voor kraam meesterlijke Kunst, als hierboven eender wat een minimumnorm stelt. Men legt de lat, of de balk, wel erg laag. Stadsmeubilair op zijn smalst maar nog lang niet smal genoeg. De coloribus etcetera zal waarschijnlijk weer eens als excuus opduiken. Die dooddoener is van hetzelfde allooi als die zogezegde 'kunstwerken'. Totentrekkers denken stand-up comedians te zijn omdat ook Geert rare smoelen heeft.
allez mon zie daar dan toch het ludieke van in, moet ik echt gaan geloven dat in Mechelen alleen gescheurpt wordt?
Er is juist niets ludiek aan, Malenie. Ook niet alle graffiti is kunst. Om in 't openbaar vertoond te worden, is een krabbel, totentrekkerij en 'ik heb ook iets ineen geflanst' gewoon te min. Op het blog heet zulks 'spam' of 'trollen'. Dan is "niets" beter dan "zoiets". Dat is geen gezeur want gelukkig zijn er genoeg aardiger dingen: eigenaardiger, boeiender én mooier. Laat dan slechts dát aan bod komen in plaats van in de verdrukking door minderwaardige opzichtigheid.
Privé mag men zulks gerust maken en in een private tuin plaatsen, geheel op persoonlijke kosten. Wanneer het ook uit mijn taksen, heffingen of belastingen komt, scheurp ik niet maar reklameer ik. Als dat tegenwoordig al te vaak gebeurt, moet men de verantwoordelijken er verantwoordelijk voor houden en niet het lijdend onvrijwillig meewerkend voorwerp.
Mijn hondsberoerde ellende verbijt ik niet, ik bijt - of op zijn minst blaf.
Ja Mon, ik heb ook andere opvattingen over kunst maar "de gustibus" etc.. Wraakroepend is het idd wanneer zulke "kunst" (what's in a name?) onvermijdelijk gefinanceerd wordt door de belastingbetaler, want tenslotte is hij het die steeds als laatste in de rij door taksen, heffingen en andere spitsvondigheden om het geld uit de zakken te kloppen, voor die snert (waarom hij niet gevraagd heeft) moet opdraaien. En zoiets heeft niets te maken met "gescheurp" maar met de realiteit.
Soms vraagt ge u af, hoe krijgen ze nu zoveel onzin bij mekaar. Of ... hebben die nu niets anders te doen. Of...waar onze lieven heer zijn eten in steekt. En oep sint Anneke mosselen.
Laat het ons zo stellen: de kunstenaar heeft altijd gelijk... ;-)
(foto: Jan Smets: Kunstwerk op D.ART)