Mechelse dansschool van Karlijne en Mike haalt drie maal goud binnen!

(foto's: Jan Smets)

Als ik bij hen vanmorgen langsloop zijn ze beiden nog doodmoe van het voorbije weekend. Natuurlijk zijn ze bijzonder opgetogen over het behaalde resultaat dat beslist een topprestatie is; maar zo'n kampioenschap kruipt niet in de kouwe kleren. Na de euforie moet men immers terug aan de slag. Een dansschool leiden zoals zij het doen, vraagt immers intense en nooit aflatende inspanningen. Dat doen ze dan ook bijzonder goed. Al de inspanningen die men de voorbije jaren leverde, werpen hoe langer hoe meer vruchten af. De Mechelse dansschool 2-Step Dance Company, met vestiging in Boortmeerbeek, van Karlijne Provinciael en Mike Alvarez, is dan ook een school om trots op te zijn. Haast vijftien jaar timmeren ze gestaag maar met succes aan de weg. Op het Belgische Kampioenschap haalden ze dit weekend zomaar eventjes drie keer goud in drie categorieën. En dit resultaat opent nieuwe mogelijkheden en kansen. Dit kan alleen bereikt worden als je dit alles doet met passie. En dat doen ze dan ook: Karlijne en Mike - die mekaar al jaren kennen, professioneel en als vrienden - maar sinds vorig jaar ook gehuwd zijn.: een sympathiek koppel - gedreven en gemotiveerd. Een leven dat helemaal in het teken staat van dansen...

Ik ontmoet hen vanmorgen in hun huis aan de Tervuursesteenweg voor een leuke babbel over het voorbije weekend en hun school. Ik ken Karlijne al jaren als het vroegere buurmeisje van mijn ouders in de Acaciastraat, en wist hierdoor natuurlijk al wel langer dan vandaag dat ze een 'crack' is in haar vak (ook als taat de wereld van de dans ver van mij af...).

In oktober van vorig jaar smaakten we al het succes. In Praag werden we Wereldkampioen hip hop unite, en dat is niet niks. En daterdag werden we dan terug Belgische kampioen hip hop unite in Gent. Hierdoor werden we gekwalificeerd voor het Wereldkampioenschap dat zal plaatsinden in Martinique in december van dit jaar. Bovendien behaalde ons jongste juniorenteam 2 SDC mini crew eveneens goud, en die mogen dus in december eveneens de grote plas over naar Martinique! Dit was op zichzelf al een hele prestatie. Zondag kregen we er nog een bekroning bij. We hadden het niet zo dadelijk verwacht - ook al zeiden anderen dat we een goeie act hadden - maar ook ons Adult team kaapte goud weg. Drie maal goud dus!

De drie teams werden gecoacht door Mike Alvarez. Mike is niet de minste in het wereldje van de dans. Al decennia is hij een meer dan gerenommeerd hiphopdanser die al optrad in tal van shows in binnen-en buitenland en zich nu vooral ook toelegt op choreografie en vorming. Bij het grote publiek is hij gekend van de talentenjacht 'Move like Michael Jackson'. Bij dat coachen werd hij bijgestaan door Karlijne.

De school bestaat volgend jaar 15 jaar, en telt zowat 450 vaste leden. Maar daarbuiten heb je nog heel wat die er sessies volgen. De leiding van 2-Step Dance Company is in de handen van Karlijne, en de artistieke leiding berust bij Mike. Bij dit alles worden ze bijgestaan door vijftien bekende én erkende leerkrachten.

De school legt vooral klemtoon op urban styles zoals poppin'n lockin, jazz rock, new style, hip hop en fast breakdance. Maar daarnaast heb je natuurlijk ook de classic styles met klassiek ballet, pointes, modern ballet, jazz lyrical, klassiek volwassenen. De jongsten tussen vier en zes jaar kunnen zich uitleven in x-styles. (de hip hop Mini's).

Ja, we zijn wel moe nu. Al maanden hebben we haast geen moment vrij meer gehad. Dit is wel topsport te noemen. We werken hard, trainen veel... Op zo'n kampioenschappen kunnen we ons meten met de besten van de wereld. Jammer genoeg krijgt dansen niet dezelfde aandacht als voetbal of atletiek. En dat frustreert ons soms wel eens. We leveren dezelfde serieuze inspanningen om goud te behalen als pakweg de broers Borlée. Als wij winnen moeten we het eerder doen voor de eer en het zien als reclame voor onze dansschool. Op een Belgisch kampioenschap behaal je geen geldprijs. En wat je op een Wereldkampioenschap krijgt is eerder een peulschil te noemen. We moeten dus zélf veel bekostigen (denk maar aan de reiskosten die we zelf moeten ophoesten). We moeten dus de centen halen bij onze leden, met een wafelbak, enzovoort... Gelukkig beseft onze eigen omgeving wél welke inspanningen die we moeten leveren om tot die resultaten te komen.

De school is nu één van de grootste van ons land geworden. Nochtans begon het allemaal erg klein. Karlijne was als kind reeds gepassioneerd door dansen. Nu heeft ze een jonge meisjesdroom kunnen waarmaken.

Ze begon als zovelen bij de Mechelse Balletstudio van Anouchka Balsing, en later volgde ze ook les bij Mike Alvarez in Antwerpen en bij Patrick De Coninck in Aalst. Het waren toen wel dé personen waar je moest zijn om iets te leren. Karlijne kent Mike dus al erg lang voordat ze samen in de boot stapten.

Toen Karlijne zo'n 16 à 17 jaar was werd haar door een club gevraagd of ze tijdelijk dansles wou geven in de plaats van een gestopte leerkracht. Dat deed ze ook. Toch is wat later de club gestopt. Maar de 'goesting' was er nu wel hélemaal. Met een aantal kinderen in haar kielzorg ging Karlijne van start in Steenokkerzeel. Dit was het begin van de school. De school groeide en ondertussen is 2-Step Dance Company reeds 6 à 7 jaar gevestigd in Boortmeerbeek, aan het Sas 12 a. Maar de school mag je wel degelijk onder 'Mechels' catalogeren ondanks de locatie waar ze nu te vinden is. Heel veel Mechelaars zijn er lid van.

Zo'n school leiden vraagt flink veel tijd en werk. Dat wordt soms wel eens onderschat. Naast de danslessen moet er immers ook wel wat administratie te worden verricht. Naast die danslessen is Mike ook nog aan de slag met zijn professioneel team van dansers (dat zijn er zo'n 10 tot 15) die evenementen verzorgen voor bedrijven en dergelijke. En daar komt ook heel wat bij kijken. Daarnaast zijn we beiden docenten aan de Vlaamse Trainersschool van BLOSO voor de opleiding dans. We hechten veel belang aan goeie leerkrachten. Dat is belangrijk. Door al die dansprogramma's op TV is dansen erg populair geworden. Op zichzelf is dat leuk te noemen, maar de keerzijde is dat er nu overal dansscholen als paddenstoelen uit de grond opduiken die niet altijd de lat hoog leggen. Het gaat er bij vele om om snel geld te verdienen. En dat is een slechte evolutie. Daar willen wij alvast niet aan meedoen. Wij leggen de lat hoog. We hebben dat bewijs reeds geleverd, maar toch moeten we zorgen dat we dit niveau steeds aanhouden.

Karlijne en Mike doen hun job met passie. Natuurlijk betekenen het behalen van titels of goud een enorme opsteker. Het zijn mooie momenten om te koesteren. Toch haalt men eveneens erg veel voldoening uit een goed optreden, als alles snor zit, het publiek enthousiast is...

We voelen mekaar goed aan, omdat we beiden deze passie en job delen. We weten van mekaar welke offers er moeten gebracht worden. Niet altijd is dat samenwerken eenvoudig, maar het geeft wel veel voldoening. We begrijpen mekaar wel. Mike is bovendien ook mijn coach. En...hij is streng, maar wél rechtvaardig (lacht). Fysiek is het ook wel zwaar. Maar we houden er aan om één dag per week te rusten. Donderdag is onze 'fysieke rustdag'...

Op 1 en 2 mei gaat in Theatrium de jaarlijks show door. Dat vraagt ook nog vele voorbereidingen. Wie er bij wil zijn zal zich moeten reppen. Er zijn nog maar weinig lege stoelen over...

Het stopt er niet bij. Stages in binnen-en buitenland, optredens... En van 1 tot 5 december vliegen we dan naar het Wereldkampioenschap in Martinique. Deze periode geeft nog wel extra moeilijkheden voor onze jongsten. Immers: dan is het ook examenperiode. Hiervoor moeten we dan onderhandelen met de scholen voor eventueel uitstel van de examens. Maar dat komt wel in orde. Een aantal scholen reageert al positief. Dat is zo als een land als België niet echt een 'sportlandschap' heeft. In het buitenland gaat het er vaak anders aan toe. En toch wil ik onderstrepen dat studies voorgaan. Zelf heb ik ook een universitair diploma gehaald (Lichamelijke Opvoeding aan de VUB). Dat diploma vonden mijn beide ouders erg belangrijk. En dat is maar goed ook. Voor dansen moet je offers leveren en gedisciplineerd zijn. Onze leerlingen zijn dat écht wel. Vaak zijn het goeie studenten die weten dat hard werken iets oplevert. Men moet leren plannen. Ja: dansen is méér dan romantiek en mooie dromen. Onze zienswijze wordt wel gewaardeerd door de ouders.