Het droevige nieuws vernam ik uit de Streekkrant (Vandaag ook in GVA) :

Café De Kleine Keizer sluit. 

Alweer een Mechels instituut minder.

Maar Anny Sangulin laat zich niet uit het veld slaan want

a) ze draagt Mechelen en de Mechelaars in haar hart en

b) ze wilt een nieuwe Kleine Keizer !

Mijn party-& boozedays zijn al een hele tijd voorbij, maar het leuke Nederlands (met Kroatische tongval) van Anny blijft me altijd bij.  Zij, en haar café, lagen op mijn route.

Foto Gimycko - Kleine Keizer - OLV-Straat

Als vijftienjarige begreep ik dat er meer was dan alleen maar thuis, de kerk en de school.  Maar echt in een kroeg kruipen was er toen nog niet bij.  Als zestienjarige bleef men, na de schooluren, nog wel eens een half uur plakken op de Veemarkt met je fiets in de hand en de eerste liefjes nabij.

Maar het begon mis te lopen toen ik, in dat jaar (1981), op de hort ging met de “werkmannen van ’t Stad” (bij de afdeling "Grondwerkers") tijdens mijn allereerste studentenjob.  Die namen op vrijdagnamiddag ons gasten mee naar het café op het kruispunt van Rijmenam voor ne slappe pils.  Dit enkel en alleen maar met de bedoeling om het harde labeur, dat we die dag hadden gepresteerd in Weynishof, weg te spoelen.

Nu hadden we, in dat jaar en op woensdagmiddag, al wel geregeld kennis gemaakt met café Den Tempelier naast het Stadhuis, maar meer dan ne Mazout (10% cola en 90% platte pils) was het niet.  Het was ook daar waar de meisjes van de Ursulinen toen hun blauw schooluniform op de WC's inruilden voor ne minirok, maar dit terzijde.

Toen we het Sint-Romboutscollege inwisselden voor den TSM was het hek helemaal van de dam want de Vismarkt lag op ons parcours.  Om het verhaal niet te lang te maken, hier hoe de partydays en de sliert Mechelse café’s – de jaren daarop – verliepen :

Café Den Appel (Lange Schipstraat) – De Verloren Zoon – Het Staminée (Eerst met Bodo Van de Voorde en dan met “de Gust” - Vismarkt) – Den Akker (Met o.a. de Lamar - Vismarkt) – Den Babbits (met “de Claude” – Vismarkt) – Piet Hein (Met Maria – Merodestraat / Scheerstraat) – De Palm en de Zodiac (Stationsplein) – De Sax (Stationsstraat) – De Kilt (Met Guy, Martine en Jef, de garçon - Steenweg) – De Vivaldi (Met den Afid – OLV-Straat) - Borrel Babbel (Nieuwwerk) - De Kleine Keizer (Anny en Flor – OLV-straat).

Elk (bruin) café of pub had zijn eigenheid, wat het leuk maakte en bij Anny in de Kleine Keizer leek het - elke keer als ik er binnenstapte - dat ik op de set kwam van de Amerikaanse sitcom Cheers (enkele trappen naar beneden en nen toog int midden van het café.  Spijtig genoeg geen Sam, Norm, Cliff, Coach, Carla of Frasier, maar wel een Anny en Flor.

Na de Kleine Keizer was de goesting voor het uitgaan stilaan voorbij.  Genoeg gefuifd en de meeste van mijn vrienden en kennissen waren intussen getrouwd of verhuisd.  Maar elke pub en elke cafébaas of bazin zitten wel voor eeuwig gebeiteld in mijn memorie.

Als uitsmijter nog dit : Toen ik thuis uiteindelijk vertelde dat ik al eens een bruine kroeg bezocht op, nota bene, de Vismarkt, kreeg ons Vader een rolberoerte.  Als keurig Mechels stadsambtenaar ( jasje – dasje ) vermeed hij die plek als de pest want daar zat alleen maar... langharig en werkschuw tuig.

;-)

En ten tijde van het Staminée met Bodo zaten we samen te keuvelen met tijdgenoten die het later nog ver zouden brengen, waaronder ene Frank Vaganée (en zijn broer Guido).

Detail foto Streekkrant