(foto's: Jan Smets)

Aan de Dijleboord in de Lange Schipstraat staat sinds een paar jaar het opmerkelijke en schitterende beeldhouwwerk van Nest Wijnants: 'de drie Gratiën'.  Het is een bewuste keuze van de stad om straten en pleinen te verfraaien met sculpturen van Mechelse kunstenaars.  Op een boogscheut van dit fraaie trio is nu een 'vierde Gratie' geplaatst - en wel in de kleine binnentuin van het Sociaal Huis (het vroegere OCMW).  Het werk dat een bevallige dame toont, luistert naar de naam 'Lentedans', en is van de hand van de Mechelse grafische kunstenares en schilderes Marijke Van Kenhove.  Marijke is niet weinig tevreden dat één van haar werken werd uitgekozen om in een publieke ruimte te staan.  Over de drempel van het Sociaal Huis komt best wat volk, en het is dan ook een hele eer voor de talentrijke kunstenares.  Het is een knap bronzen beeldhouwwerk dat beslist bewondering zal oogsten.  Je moet zéker maar eens een kijkje gaan nemen!

Schepen van Cultuur, Frank Nobels, toont zich een meer dan tevreden man...

Dit werk van Marijke werd aangekocht in 2011.  Marijke is een rasechte Mechelse kunstenares.  Ze heeft carrière gemaakt als kunstschilder en beeldhouwster, maar in feite wou ze balletdanseres worden - en dat kan je wel merken in veel van haar kunstwerken, die barsten van kleur en waarin heel wat 'beweging' zit.  Haar schilderijen en beelden brengen échte mensen en tonele; het zijn geen neutrale figuren.  Marijke toont in haar werk de aparte wereld van circus, dans, acrobatie...  Het straalt allemaal een feestelijke stemming uit.  De kunst van Marijke Van Kenhove doet denken aan werk van ondermeer Toulouse Lautrec, Auguste Renoir en Edgar Degas.  De kunstenares observeert zonder te willen interpreteren.  Ze is gefascineerd door de elegantie van de vrouwenfiguur.  Haar kunst is intimistisch en geeft een gevoel van bevrijding.  De mensen die ze toont lijken het leven toe te lachen.  Vaak schetste ze in de repetitielokalen van ballet.  Ook haar beeldend werk, hoewel minder in aantal, vertoont diezelfde beweging en diezelfde vloeiende lijn.  Het geeft ruimte voor fantasie.

Schepen Koen Anciaux, voorzitter van het Sociaal Huis, is trots dat dit werk nu mag pronken in deze binnentuin.  Het beeld staat op een veilige en publieke plaats, waar vele mensen het kunnen aanschouwen.

Hij vindt het een aanwinst voor de stad.  Trouwens: Mechelen heeft nog meerdere werken van Marijke in bezit.

Marijke is geboren in 1950 en volgde tekenkunst bij Van Hool en Reusens, schilderkunst bij Dierikx, Segers en dezelfde Reusens.  Beeldhouwkunst volgde ze bij Eyckermans en etskunst bij Bosselaers.  En dit alles in de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in onze stad.  We schrijven nu 1963-1971.

In 1975-1976 behaalde ze beeldhouwkunst 1ste finaliteit aan onze Academie, en later studeerde ze verder aan de Stedelijke Academies voor Schone Kunsten in Lier en Sint-Niklaas.

In haar schilderijen tovert Van Kenhove een vrolijke droomwereld van ballerina's en variété-artiesten.  In haar werk gebruikt ze veel diepe roden en felle paarsen, maar ook frisse groenen.  Haar geschilderde figuren dansen op het doek, in een sfeer van gelukzalige vriendschap...

Marijke:

Het is het eerste werk van mij in een openbare ruimte.  Veel van mijn werk is in privé-bezit.  Ik ben heel tevreden met de verrassende plaats waar dit beeldhouwwerk staat.  Ik hoop dat dit werk de passanten vrolijk kan stemmen. Ik denk dat het pas de tweede keer is dat een sculptuur van een Mechelse vrouwelijke beeldhouwer te zien is in het openbaar.  Op het Plaissanceplein staat nog een beeld van Mariëtte Teugels.  We kennen mekaar goed en zijn bevriend.  Ons werk heeft gelijkenissen, maar eigenlijk werk ik schetsmatiger dan Mariiëtte.  Je merkt dat ik eerder schilder ben...  Onze stad telt nog andere talentrijke beeldhouwsters van ongeveer dezelfde generatie.  Ik denk zo aan Frieda Mariën, Tineke Swinnen, Angela Scheltiens...

Marijke Van Kenhove is gehuwd met kunstenaar Dirk Gooris (°1950).  Dirk is dé bezieler van de Kunstvestdagen die de volgende keer zullen doorgaan in het voorjaar van 2016.  Samen bewonen ze een wonderlijk huis op de Keldermansvest -een miniatuur verdroomde etherische wereld...

Dirk bewerkt zijn foto's als een schilder.  Hij brengt elementen in focus, vervaagt ze, kleurt ze bij, vertekent ze...  En hiermee schept hij een nieuw bevreemdend verhaal.

We beïnvloeden mekaar als kunstenaars.  We werken elk met een ander medium.  Waar Dirk vertrekt van de werkelijkheid, vertrek ik vanuit het niets...  Maar we verstaan mekaar in onze creativiteit.  Eigenlijk is het verrassend dat we zowat parrallel aan de slag zijn als onze vrienden Mariëtte Teugels en haar echtgenoot Herman Smet.  Ook zij maakt sculpturen zoals ik, en Herman is net als Dirk fotograaf...

(Marijke en Dirk)

Mensen die belangstelling hebben in de kunst van Marijke, mogen van haar zeker eens een kijkje komen nemen op de Keldermansvest 83...  Je zal er een verrassende wereld binnenstappen...