(foto's: Jan Smets)

Deze morgen was ik bevoorrecht getuige van iets bijzonders hartverwarmend.  Een groepje van elf kinderen waarvan de meesten tienjarigen plus wat ouderen waren, repeteerde voor een toneelstuk dat zij morgen gaan opvoeren in zaal Moonbeat in de Oude Brusselsestraat.  Elf Mechelse kinderen wiens ouders een héél diverse achtergrond hebben, oefenden geduldig onder leiding van de regisseur, de Mechels-Ivoriaanse Marina Gnahoua, in het wijkhuis aan de Hamerstraat.  'Wereld zonder grenzen' heet het stuk, en het wordt opgevoerd ter gelegenheid van de 50-ste verjaardag van migratie.  Het Vlaams-Afrikaans huis nam hiervoor het iniatief, en kreeg de medewerking van de stad, de kinderwerking Otterbeek Noord en het Minderhedenforum. 'De mensen maken de stad'.  Een betere stad?  Deze kinderen maken ze alvast, en geven hoop op een betere samenleving.  Leven in diversiteit is niet steeds rozengeur en maneschijn.  Maar door samen de schouders onder iets te zetten lukt het wel.  Hiermee is dit toneelstuk niet zomaar een fait-divers, maar een statement. 

(lachend op een rijtje: Fatima Afkir van de Kinderwerking Otterbeek, Yves- Marina Gnahoua die het stuk schreef en regisseerde, en Nieki Cyprien, voorzitter van het Vlaams-Afrikaans huis...)

Imane El Attabi  (links) is elf jaar en loopt school in de Maurits Sabbestraat.

Ik zit in het dansgroepje.  Ik doe dat heel graag.  Er zijn kinderen die toneel spelen, en er zijn kinderen die dansen.  Heel mijn familie komt morgen kijken, maar toch denk ik wel dat ik deze nacht goed zal kunnen slapen.  Of ik later nog zoiets wil doen?  Ik weet het niet.  Mijn grote hobby is turnen.  Ik ben blij dat ik gevraagd ben om mee te doen...

Ook Noulia Maillard (rechts) is enthousist..

Ik ben tien jaar, en ga in de wijk Nekkerspoel naar school. Ik speel mee in het toneel.  We hebben al veel moeten oefenen, en je moet ook goed kunnen onthouden.  In het toneelstuk speel ik een pestkop.  Het gaat over ruzie, maar ook over het kunnen goedmaken.  Ik mag wel niet veel verklappen natuurlijk.  Later zou ik graag nog toneel spelen!

Nils Nieki (links) is één van de rastalentjes die meedoet in 'Wereld zonder Grenzen'.  Hij is tien jaar, en loopt school in Muizen.  Nils is de zoon van  Cyprien Nieki.  Hij liep ook al mee in de voorbije Cavalcade en vertelt me dat hij het erg leuk vindt om mee te mogen spelen.  Charih Ben Hoommou (re) beaamt het.

Ik ben tien jaar, en bij schoolfeesten stond ik al wel eens op een podium.  Ik dans mee.  Het is wel spannend hoor.  Misschien wil ik later ook nog zoiets doen...

Marina is een geduldige regisseur.  Geduldig maar ook streng.  Ze haalt het beste uit de kinderen naar boven.  Eenvoudig is het niet.  Maar deze gedreven vrouw gelooft er in!

Ik ben zelf actrice, en volgde lang geleden woordkunst en drama aan het Brusselse conservatorium.  Vanaf november tot januari zal ik spelen in Het Paleis in Antwerpen  in 'Het vertrek van de mier', een stuk van Guy Cassiers.  Ik woon nu zowat negen à tien jaar in Mechelen.  In de school Go Shil geef ik Franse les.  Ik ben oorspronkelijk afkomstig van Ivoorkust.  In Mechelen woon ik heel erg graag.    Ik hou van deze stad.  Het is een nette stad.  Het is wel niet gemakkelijk om contact te krijgen met de Mechelaars.  Dat duurt soms lang.  Maar eenmaal 'de deur geopend' is, dan lukt dat wel.  We moeten er samen aan werken.  We moeten niet wachten tot de mensen ons opzoeken, maar je moet hier ook inspanningen voor leveren.  Ik begin daarom ook spontaan met een praatje in mijn buurt.  Dat is het verhaal van de diversiteit.  Het is dit verhaal dat ik wil vertellen in mijn toneelstukje.  Ik werk graag met deze groep kinderen.  De meesten kenden mekaar voorheen niet. Ze hebben Marrokkaanse, Belgische, Congolese en Ivoriaanse achtergronden...  Het is mooi om hen samen iets te zien opbouwen.  Ik hoop dat ik elk jaar zoiets dergelijks kan opzetten. Oorspronkelijk wou ik al deze kinderen in de taal van hun roots iets laten zeggen of doen.  Maar dat lukte niet.  Hun moedertaal is immers het Nederlands.  Het was een hele uitdaging.  Ik ben benieuwd voor morgen.  Ik hoop dat het later nog eens zal kunnen herhaald worden voor al wie het om één of andere reden zal moeten missen...

Er wordt druk gedanst, geoefend, herhaald, gerepeteerd, gememoriseerd...  Straks volgt de generale repetitie.   En morgen staan ze dan allemaal op de planken.  Er is een voorstelling om 14u30 en een andere om 19 uur.  De toegang bedraagt 5 euro.  Wie er nog graag wil bij zijn, moet zich reppen.  Reservatie per mail of per sms is verplicht.

0485/37 09 98   of  Mama.mechelen@gmail.com

rek.nr.: BE79 0016 4724 7633

Een extra ticket dat je koopt, geeft de kans aan een kind om gratis te komen kijken...

Lise Fonteyne en Isé Bastijns (foto hierboven) zijn twee dikke vriendinnen.  Beiden zijn ze 12 jaar.  Lise vertelt dat ze tot hiertoe nog nooit toneel speelde, maar dat de mama van Ysé haar vroeg.  De mama van Ysé komt uit Ivoorkust, en haar papa is Belgisch...

Ik ben twaalf jaar, net zoals Isé, die net iets jonger is.  We zijn al een paar maand aan het repeteren.  Het is heel plezant, al is Marina soms streng.  Ze let erg op de detail.  Maar dat moet eigenlijk wel.  Ik zat samen met Ysé in dezelfde klas in Pitzemburg.  Misschien zitten we volgend jaar, in het secundair, ook wel samen.  Al de kinderen die meedoen komen uit verschillende landen.  Maar voor mij zijn ze allemaal gelijk.  Het maakt echt niet uit uit welk land je afkomstig bent.  We zijn goeie vrienden geworden. 

Het is een mooie boodschap.  Een boodschap die doet geloven in de toekomst waarin we misschien hechter zullen samenleven...

Niki volgt de repetities aan de zijlijn.  Hij is voorzitter van het Vlaams-Afrikaans huis in Mechelen.

Voorlopig hebben we onze stek nog in het Koraalhuis, vlakbij Sint-Rombout.  Elke vrijdag komen we er samen.  We zijn nu op zoek naar een huis in de stad, waar we onze tenten kunnen opslaan.  Dit is echter een moeilijke opdracht, maar de dienst diversiteit is mee op zoek.  Ons huis wil voor iedereen openstaan.  Niet alleen voor Mechelaars met Afrikaanse roots, maar ook voor Afrikaanse mensen uit de regio die een band hebben met deze stad door winkelen, school...  Onze Afrikaanse gemeenschap telt vele leden uit heel verschillende Afrikaanse landen.  De Congolese gemeenschap is de grootste, en wordt dadelijk gevolgd door de Ghanese.  Verder zijn er in Mechelen nog kleinere groepen afkomstig uit Ivoorkust, Kameroen, Angola, Senegal.  Het is trouwens ook een Senegalees die morgen in Moonbeat zal spelen op een tradionele gitaar. Morgen willen we tonen dat leven in diversiteti best kan.  Die boodschap, die visie, willen we uitdragen samen met deze kinderen van verschillende origine.  Ik denk dat dit heel waardevol is.  Het is de bedoeling dat dit later een vervolg kan krijgen...

 

De mensen maken de stad.

Deze kinderen maken de stad.

En deze stad mag blij zijn met dit jonge geweld.

respect!  mijn grenzen-loos respect!

(bravo voor: Assil Chichi, Imane El Attabi, Soumaya El Maaroui, Noor Ezagdoudi, Chafik Ben Hoomou, Yann Leclercq, Noelia Maillard, Nils Nieki, Ysé Bastijns, Lise Fonteyne en Ghizlane El Alamie)