(foto's: Jan Smets)
Nee: groot en sensationeel nieuws is het niet, en de iniatiefneemster wou er ook de kranten niet mee halen. Het is gewoonweg een hartverwarmend 'verhaaltje' van een sociaal bewogen vrouw en haar toffe buren van de Stenenmolenstraat... Maar wat Mathilde De Clercq deed is naar mijn gevoel een fait-divers om in te lijsten - een lichtpuntje in een wereld die deze dagen lijkt dol te draaien en waar fanatisme en haat de boventoon voeren...
Het nieuws van het neergeschoten vliegtuig van de Maleisische vliegtuigmaatschappij boven Oekraïne heeft me persoonlijk erg aangegrepen. Vanaf ik het hoorde liet het me niet meer los. Ik wou er 'iets' mee doen... Ik moest dit op één of andere manier kunnen verwerken...
Zo vertelt ze het me: Mathilde, een kranige weduwe uit het laatste stukje van de Stenenmolenstraat in de Hanswijkenhoek - een vrouw ook met een groot hart. In de werkgroep 'Onthaal' van de Sint-Jozef-Colomaparochie zet ze zich al jaren in voor een warme buurt. Nadenkend over wat ze zou kunnen doen om de slachtoffers van de vliegtuigramp te gedenken, kwam ze plots op een idee...
Ik ben bij al mijn buren gaan aanbellen in mijn straatgedeelte, met de vraag of zij buiten een lichtje wilden plaatsen op hun vensterbank. Ik verzamelde hiervoor zo'n 25 glazen potjes en theelichtjes en ik was blij verrast dat iedereen positief heeft geantwoord. Zowel mijn buurman Jan Schaepherders die bijna negentig is, en met mij tot de oudste inwoners van de straat mag gerekend worden, als onze Marokkaanse buren... Allemaal gingen ze graag in op mijn vraag!
En zo brandt er zaterdag, op die zwoele zomeravond een soldaire schakel van lichtjes in de Stenenmolenstraat... Een klein gebaar dat een buurt verenigt met mekaar en de slachtoffers en hun nabestaanden.
Er zijn hier ook buren die kennissen verloren hebben bij deze ramp. Ze waren erg ontroerd door mijn initiatief...
Of ze met enkelen op de foto willen? Mathilde zocht de aandacht niet die ze nu krijgt... Maar ze verdient het! Ze gaat aanbellen bij Jan die komt opendoen in zijn onderhemdje - het is immers bloedheet. Maar voor de foto kan het best, vindt hij... En ook buurman Jurgen Verbinnen komt er bij staan en twee jongetjes, Tomas Leyder en Alejandro Verbinnen...
Waarin een gewone vrouw in een simpel gebaar groot kan zijn.
Waarin een buurt laat zien dat ze met meer begaan is dan met het eigen huis en tuintje...
proficiat Mathilde!