(foto's: Jan Smets)

Zaterdag liepen ze beiden al bellend rond in de stad: onze bijna afscheidnemende Belleman Swa en zijn pas verkozen opvolgster Myriam Sips.  'Sipske' stak al helemaal in het nieuw: in een blauw, 'rococcokostuum' met bijhorend hoofddeksel.  Maar...ze diende voorlopig nog te klingelen met de bel van Swa.  Vandaag kreeg ze haar gloednieuwe bel plechtig overhandigd in ons stadhuis uit de handen van schepen van Cultuur Frank Nobels.  Ook schepen Koen Anciaux, voorzitter van het OCMW waar ze enkele dagen geleden feestelijk werd uitgewuifd met haar pensioen, en schepen Bart De Nijn, net als zij afkomstig van Battel, waren er bij.  Myriam die naar eigen zeggen met een bel in haar buik geboren is, genoot van de aandacht, en was zoals gewoonlijk een spraakwaterval.  Haar echtgenoot Michel stond met de glimlach op het gezicht, stilzwijgend toe te kijken.  Maar dat hij trots is op zijn 'Mirreke': dat kon je wel zien...

Het kostuum is Myriam Sips zelf gaan uitkiezen bij 'Kostuum en Karamel' in de Katelijnestraat.  Daar kwam Myriam vroeger vaak.  Ze was dan ook steeds erg actief in het Mechels amateurtoneel.  Het kostuum kreeg ze in bruikleen, en de broek en de schoenen kocht ze zelf aan. Ze 'wil de stad niet op kosten drijven'...

De  messing bel krijgt ze van de stad.  En hoe kan het ook anders: deze komt van de alomgekende zaak Michiels, al generaties lang een naam die klinkt als een klok als het gaat over torenuurwerken en beiaarden.  In de bel staat mooi haar naam en de titel 'Bellemadam' gegraveerd, en het jaar 2014...

De bel is wat kleiner dan die van Swa, en ze heeft ook een meer 'vrouwelijke' klank.  De eerste die we op het oog hadden was nogal groot: daar kon ze haast zelf in...

...lacht schepen Nobels.  Want ons Myriam is nu eenmaal niet van de grootste...  Maar haar mannetje staan: dan kan ze beslist!

Marcel Kocken die ook aanwezig was in het stadhuis, vertelde dat een Belleman tot 1922 een officiële functie was in deze stad, en dat deze ook een officieel, historisch verantwoord kostuum had...

Tot het einde van dit jaar gaan Swa en 'Sipske' nog  samen op pad...  En dan stopt het definitief voor François de Schouwer die 22 jaar het beste van zichzelf heeft gegeven.  Gisteren werd Swa 71 jaar, en gezondheidsproblemen dwingen hem om het wat rustiger aan te doen...  Hij schreef zijn gevoelens rond de 'wisseling van de wacht' af in dit tekstje - speciaal voor Mechelenblogt:

Hij die schrijft, hij die blijft...  Hij belde en vertelde.  Zij belt en vertelt. 

Het is -bijna - zo ver...  Ze staat nog niet in de kast.  De bel dan wel te verstaan.  Jullie zullen me nog wel een aantal keren zien en horen. Voorlopig zijn we met z'n twee, nog tot einde 2014, en dan zal ZE het alleen mogen doen: MYRIAM, DE BELLEMADAM. 

Vrijdag 23 mei heeft ze 'afscheid' genomen van haar collega's en 'troetels' van den Egmont.  Ik mocht er bij zijn.  Fantastisch.  Enig!  Een vijftal collega's 'speelden' op een unieke manier (een meer meer dan geslaagde sketch) voor 'Bellemadam'. Helaas besliste de jury dat er slechts één madam bekwaam was: Myriam!  Het deed echt deugd om vast te stellen hoe graag 'ons madam' geliefd was (en nog is).  Bloemen, kaartjes, kadootjes, zoenen: te veel om op te noemen.  Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat deze trend van graag zien en aanvaarding zich verder zal zetten in onze Mechelse straten, pleintjes, enne...terrasjes.  

Vorige zaterdag al een 'demonstratie' gehoord en gezien - den dag voor de verkiezingen was er maar één stem te horen in het centrum.  Myriam, de BELLEMADAM bewees dat ze het kan.  Gelukkig waren we op tijd vertrokken.  Het leek of iedereen haar reeds jaren als bellemadam kende.  Applaus en felicitaties.  Doe zo voort.  Een goeie klep en klap.  Het deed ons allemaal wat.  Den 'babbel' van maanden geleden: nen belleman moet ne MAN zijn en geen VROUW, da kan toch ni zeker, hoorde ik her en der in straten en horecagelegenheden.  Vorige zaterdag en de dagen daarna geen negativisme meer gehoord.  Bellemadam is nu langzaam maar zeker een begrip in Mechelen!

Proficiat.

Swa, den belleman.

Na de overhandiging van de bel in ons stadhuis, werd nog even nageklonken in de SAVA op de Grote Markt...

Wat mij vooral aantrekt in deze functie is het contact met de véle Mechelaars.  Het zou een eer zijn voor mij om het imago van 'ons Mechelen' op een positieve en ietwat ludieke manier tot bij de mensen te brengen.  Het gaat niet over mijn persoon, maar om de manier waarop ik 'ons' Mechelen tot bij de mensen mag brengen..., en de vele feestelijkheden en festiviteiten, openingen van belangrijke activiteiten, mag aankondigen!  Ik was gedurende 40 jaar tewerkgesteld in de sociale sector, meer specifiek in de ouderenzorg - verzorging en animatie.  Gedurende bijna 30 jaar reed ik als verzorgende rond met mijn wagentje van het OCMW.  De maaltijdendienstdienst werd een begrip.  Aldus kreeg ik de kans om véél straten, pleinen, gebouwen en vooral interessante mensen te leren kennen. Respect, begrip en waardering voor elke mens van welke origine of gezindheid ook, vind ik nog steeds cruciaal in mijn job/hobby en in mijn dagelijkse leven.  Diversitieti is niet meer weg te denken in onze huidige Mechelse gemeenschap.  Mensen 'geire zien' is een aangeboren talent (zonder er zélf iets voor te doen), waar ik vooral mijn ouders en grootouders wil voor bedanken.

Ik volgde de opleiding dictie; voordracht en toneelschool aan het Mechels conservatorium, en sta in onze stad zo'n 40 jaar op de planken van verschillende toneelgezelschappen.  Het sociale contact plus het feit dat onze familie langs mama's en papa's zijde sedert meer dan 100 jaar rasechte Mecheleirs zijn, is toch niet te onderschatten.  Want wat maakt een 'stadscultuur'?  De ménsen die er wonen en deel van uitmaken.  Wat er reilt en zeilt in ons Mechelen trok al altijd mijn aandacht, en ik wil het nog steeds beleven.  Vroeger opende én sloot ik soms de café's.  Nu met ouder te worden ben ik op dat vlak dan toch iets rustiger geworden, en ga ik op tijd naar huis, want alles kan je toch niet meemaken... 

"Beste mense: veurloepeg zennek nog goo te bien en ter taal, en zoelank as man knooke het toelate, zou ik het begot geire doen: stadsoemroepen mé de bel!"

En dat ze het 'geire' zal doen: ik ben er zéker van!  Aan Myriam Sips , levenslustige flapuit met een gouden hart, gaat Mechelen nog plezier beleven!